با فرهنگ‌ترین کاربران اینترنت را از طریق کلوب شناختم

به گزارش «وبلاگ نیوز»، «آذر خرّم»، پس از مسابقه اعجوبه‌های آپارات، یکی از برگزیده‌هایی بود که به خوبی توانست توجه کاربران این شبکه اشتراک ویدیو را به خود جلب کند. تولید ویدیوهای کوتاه آموزشی، جزو علایقی است که خرّم می‌گوید مایل است آن را پیگیری کند.

در حال حاضر این تولیدکننده ویدیوکست کارهایش را در آپارات بارگذاری می‌کند و از بازخوردهایی که از کارش دریافت کرده، حسابی راضی است. سر و صدایی که کانال Golden Fire در آپارات ایجاد کرده بود، ما را به این سمت کشاند که گفت‌وگویی را با او انجام بدهیم. گفت‌وگویی که سعی کردیم سریع، صریح و بدون تعارف باشد. البته پاسخ‌های صریح آذر خرم هم در تحقق این ماجرا به ما کمک کرد.

البته ذکر این نکته هم ضروری است که در این گفت‌وگو ما به کارهای تولید شده بیش‌تر از آن‌چه نگاه فرمی داشته باشیم، نگاه محتوایی داشتیم و اتفاق دیده شدن کارهای این کانال در یک شبکه اجتماعی، بیش از همه چیز برایمان اهمیت داشت.

شما می‌توانید گزارش ویدیویی کوتاهی از این گفت‌وگو را در ادامه تماشا کنید:

چه اتفاقی افتاد که به فکر تولید ویدیوهای اینترنتی افتادید؟ همه اتفاق از مسابقه اعجوبه‌های آپارات شروع شد؟
فقط مسابقه نبود. من به موضوعات هنری، روانشناسی و آسیب‌شناسی علاقه‌مند بودم. داستان از جایی شروع شد که دیدم کشته شدن کودکان غزه خیلی ساده شده و هیچ کس حرفی نمی‌زند. از ثروتمندترین مرد جهان تا زن موفق مجله X هیچ صحبتی در این زمینه نبود. شاید اگر حرف می‌زدند توجه‌ها جلب می‌شد و روند اتفاقات تغییر می‌کرد. همین باعث شد که ناراحتی را کنار بگذارم و تصمیم بگیرم خودم حرف بزنم و ایده ویدیوی «حقوق بشر» به ذهنم رسید و در مسابقه اعجوبه‌های آپارات هم شرکت دادیم و موفق شدیم.

بازخوردهایی که بعد از مسابقه گرفتید چه‌طور بود؟
از طرف داورها که من توقعی برای برگزیده شدن نداشتم، اما از طرف مخاطب‌ها واقعا خوب بود و تقریباً انگیزه من برای ادامه کار و ساخت ویدیوهای بعدی شد.

انتظار بازخورد «خوب» را داشتید؟
بله. واقعیتش را بخواهید به نیتم معتقد بودم و می‌دانستم اگر نیتم پاک باشد، مخاطب خودش را پیدا می‌کند.

سوژه‌های کارها و محتواهای آن‌ها از کجا به ذهن‌تان می‌رسد؟
اغلب سوژه‌ها دغدغه شخصی خودم است. علاوه بر این‌که بعضی از مخاطب‌ها هم به من پیشنهاد سوژه می‌دهند.

در زمینه‌های کاری‌تان مطالعه هم دارید؟
علاقه‌ام به این حوزه خیلی بالاست و خیلی مسائل مرتبط با آسیب‌شناسی را دنبال می‌کنم. مخصوصاً موضوعاتی که مبتلای مردم کشورم باشد.

گفتید بازخوردهای کار اول شما را به سمت تولید کارهای بعدی کشاند. این اتفاق چه‌طور افتاد؟
ببینید مثلا سوژه سیگار از سوژه‌هایی بود که یکی از کاربران در کامنت به من پیشنهاد داد. بعد از انتشار کار، وقتی کسی بیاید و کامنت بگذارد که «من سیگار را ترک کردم. شما می‌دانید الکترو اسموک را از کجا می‌توانم تهیه کنم؟» برایم یک دنیا ارزش دارد.

این اتفاق واقعا افتاده یا دارید مثال می‌زنید؟
نه. اتفاق افتاده. مثلا بعد از ویدیوی «اینستاگران» هم یکی کامنت گذاشته بود که عکس‌های خصوصی‌ام را حذف کردم. حتی اگر بدانم کارم روی یک نفر هم تأثیر می‌گذارد، برای ادامه کار انرژی خوبی به من می‌دهد.

به‌طور خاص بازخوردهای ویدیوی «اینستاگران» که درباره آسیب‌های اینستاگرام بود چه‌طور بود؟
بعضی از کاربران اول جبهه گرفتند و کامنت‌ها بیش‌تر به این شکل بود که چرا می‌گویی استفاده نکنیم؟ بعد من توضیح دادم که من نمی‌گویم کسی استفاده نکند. بلکه حرفم این است که به عرف خودش از هر ابزاری باید استفاده کرد و حداقل تصاویر خصوصی را در شبکه‌های اجتماعی منتشر نکرد. مهم‌ترین حرف من در این کار این بود که گذاشتن عکس و فیلم خصوصی در شبکه‌های اجتماعی دو پیامد دارد: همیشه می‌ماند و همه می‌بینند.

علاوه بر این، الآن شبکه‌های اجتماعی ایرانی خوبی داریم که اگر شبکه ایرانی هم آمد، باید رفت سمت استفاده از محصول ایرانی.

در کدام شبکه اجتماعی حضور دارید و فعال هستید؟
اکانت فیس‌بوک دارم، ولی فعالیتی ندارم و صرفاً مطالب دیگران را مطالعه می‌کنم.

یعنی در شبکه یوتیوب فعال نیستید؟
نه.

چرا؟ اگر کارهایتان را روی یوتیوب هم منتشر کنید بازدیدها واقعا با آپارات متفاوت است.
بازدید بالا به درد من نمی‌خورد. من در کشور خودم و برای مردم خودم کار می‌کنم. حالا ۵۰۰ هزار نفر هم از خارج ببینند. انتشار کارهای من در یوتیوب، به نوعی دویدن خلاف جهت خودم است. علاوه بر این‌که اگر ابتدا ویدیوها را روی یوتیوب منتشر کنم، مخاطبم را به سمت استفاده از فیلترشکن و تحمیل هزینه اضافی سوق داده‌ام. مثلا در یک ویدیو می‌خواهم بگویم مواظب سلامتی خودتان باشید. به نظر شما با استفاده از فیلترشکن، سلامتی اخلاقی هر فرد آن‌هم در یوتیوب تضمین است؟

می‌توانید بعد از انتشار در آپارات، در یوتیوب هم بازنشر کنید.
واقعاً نمی‌رسم. اگر بخواهم همه‌اش در حال انتشار باشم، پس کی کار تولید کنم؟

کارهایتان در شبکه‌های اجتماعی دیگر هم بازتاب داشته یا فقط آپاراتی‌ها می‌بینند؟
دو کار را از خودم اجازه گرفتند و بازنشر کردند. اما بررسی نکردم که ببینم بازنشر داشته یا نه. البته دلیل اصرار شما را برای استفاده از رسانه‌های اجتماعی خارجی مخصوصا یوتیوب نمی‌فهمم.

چون تنها رسانه اجتماعی ویدیو است که به کارتان می‌آید.
خوب باید زیر کارها زیرنویس درج شود تا دیده شود و من نمی‌خواهم کاری که مثلا درباره حقوق زنان در ایران است را یک خارجی ببیند.

نمی‌خواهید یا برایتان مشکل ایجاد می‌شود؟
واقعاً مشکلی ندارم. اما الزامی هم ندارم. چون انسان‌های بی‌جنبه از نوع خارجی هم وجود دارند و نمی‌خواهم بهانه به دست‌شان بدهم.

فرض کنید اول کارها را به جای آپارات، در یوتیوب یا فیس‌بوک منتشر می‌کردید. بازخوردها چه تفاوتی داشت؟
مجبورم پاسخ این سؤال را کمی صریح بدهم. مشکلی ندارد؟

نه!
اگر کار در فیس‌بوک منتشر می‌شد، کامنت زیرش عباراتی چون «آذر جون»، «بیگ لایک»، «قلب» و این چیزها بود. اما الآن در آپارات و کلوب می‌نویسند: «سپاس خانم خرم» و کامنت‌های توضیحی می‌گذارند. اما فیس‌بوک اصلاً این فضا را ندارد. البته اصولاً فیس‌بوکی‌ها کارهای ما را دوست نخواهند داشت، ولی می‌بینند.

ولی بعضی از کاربران می‌گویند فضای کلوب خیلی زرد و عامه‌پسند است و فیس‌بوک این شکلی نیست؟
حقیقتاً با کلاس‌ترین و با فرهنگ‌ترین کاربران را از طریق کلوب شناختم. خیلی فضای محترمانه‌ای دارد. البته کاربر متخلف هم هست، اما فضای کلی‌اش خیلی محترمانه است. اگر محترم باشی، با تو محترم برخورد می‌کنند. فیس‌بوک اصلاً فازش جداست.

بگذریم. آپارات و کلوب را از کجا شناختید؟
آپارات که نیاز به شناخته شدن ندارد و خیلی معروف است، اما کلوب را از طریق آپارات شناختم. البته مدیران این شبکه‌ها مشاوره‌های خوبی در زمینه راه‌اندازی کانال به من دادند که ازشان تشکر می‌کنم.

بعد از مسابقه اعجوبه‌ها؟
بله.

یک سؤال صریح می‌پرسم و جواب صریح می‌خواهم. واقعاً این کار از لحاظ اقتصادی برایتان انگیزه و آورده مالی دارد؟
نه. هیچ آورده مالی برایم ندارد.

اما به نظرم از لحاظ دخل و خرج خیلی منطقی نیست؟
واقعیتش ما خیلی برای کارها هزینه نمی‌کنیم. یک هزینه اولیه برای تأمین تجهیزات کردیم که از طریق جایزه مسابقه اعجوبه‌ها تأمین شد. بعد از آن‌هم خیلی هزینه‌ای نداشتیم و در اوقات فراغت خودم و همسرم کارها را پیش می‌بریم.

یعنی از جایی یا نهادی حمایت مالی نمی‌شوید؟
اصلاً صحبتش را نکنید. اگر حمایتی باشد استقبال می‌کنم اما هنوز هیچ!

دوست دارید بازیگر شوید؟
نه. بازیگری استایل خاص خودش را دارد که من فاقدش هستم.

انگیزه‌تان از کار احیاناً معروف شدن نبود؟
انکار نمی‌کنم. شهرت یکی از نتایج این کار است، اما انگیزه اصلی‌ام نبود. یکی از اهدافم در اولویت چهارم یا پنجم.

کارتان همانند هم دارد؟
نمی‌دانم. چند کار آماتور را دیده‌ام، اما به این شکل تا حالا من ندیدم. البته نمی‌گویم نیست.

یعنی کار خودتان را حرفه‌ای می‌دانید؟
نه! نمی‌گویم کارمان حرفه‌ای است. اما انصافاً آماتور هم نیست و یک دوربین و ضبط بدون کات ندارد. در کارهایمان تدوین و صداگذاری داریم.

ایده این کار را کپی برداری نکرده‌اید از شبکه‌ای یا شخصی؟
نه. اصلا!

کارهای «علیرضا۲۴» را هم دیده‌اید؟
بله. ایشان هم دارند از ظن خودشان و تا جایی که می‌توانند به موضوعات مورد علاقه‌شان می‌پردازند و بعضی وقت‌ها با زبان طنز، به مخاطبانشان تلنگر می‌زنند و فکر می‌کنم مخاطب خودشان را هم دارند و توجه دهه ۶۰ی ها را جلب کرده‌اند.

در جشنواره‌ای غیر از اعجوبه‌ها رتبه‌‎ای هم کسب کرده‌اید؟
بله. مسابقات «تجسم بصیرت» برگزیده شدم.

این برگزیده شدن‌ها برای ادامه کارتان انرژی و انگیزه می‌دهد؟
بله. اصلاً ما هر کاری را در یک جشنواره شرکت می‌دهیم که صادقانه یک مبلغی را هم به عنوان درآمد کسب کنیم.

چه نقدهایی خیلی اذیت‌تان کرده و باعث شده حسابی عصبانی بشوید؟
قضاوت زود.

یعنی چه؟
یعنی ویدیوی حقوق بشر را تا آخر نبینی، بعد کامنت بگذاری که چرا این‌قدر از غرب تعریف کردی؟ برادر من! خواهر من! کار را تا آخر ببین، بعد قضاوت کن.

انتقادهای جدی‌تر هم داشته‌اید؟
نمی‌خواهم وارد بحث انتقادها بشوم. اما یک موضوع کلی‌تر را بگویم. از آن‌جایی که معتقدم اگر می‌خواهی مورد نقد قرار نگیری، نه چیزی بگو نه حرفی بزن و نه کسی باش، انتقادها را می‌پذیرم و از آن‌ها ناراحت نمی‌شوم.

اتفاق افتاده که کسی از بستگان کارهایتان را در آپارات ببیند و به خودتان بگوید؟
در چند دبیرستان دخترانه مشهد ظاهراً کارها پخش شده بود و چند نفر از دوستان گفتند که کارها را دیده‌اند و خوششان آمده است.

در حال حاضر، تولید آثار مردمی از جمله ویدیو در بین مردم دارد رشد می‌کند. صداوسیما از این اثرها چه استفاده‌ای می‌تواند ببرد؟
فکر می‌کنم صداوسیما به عنوان رسانه ملی، قوانین خاص خودش را دارد. اما اگر کمی انعطاف داشته باشد، کارهایی را پیدا می‌کند که ۸۰ درصد استانداردهای صداوسیما را دارد و واقعاً حیف است که این آثار صرفاً روی اینترنت بماند. اگر این کارها پخش بشود، مخاطب اینترنتی دوباره به سمت تلویزیون برمی‌گردد و مخاطب تلویزیون بالا می‌رود.

مخاطب تلویزیون بالا می‌رود؟
بله. چرا که نه؟ وقتی کاربران اینترنتی ببینند کارهای خودشان دارد پخش می‌شود، چرا سمت تلویزیون نیایند؟

پیشنهادی هم دارید؟
فراخوان بدهند و استاندارها را با انعطاف بیش‌تر تعریف کنند. یا حتی اگر هم نمی‌خواهند، یک مسؤول رصد بگذارند و آثار را پیدا کنند. برقراری ارتباط هم با تولیدکنندگان آثار واقعاً کار سختی نیست.

کارهای «آذر خرم» از صداوسیما که قابل پخش نیست. هست؟
(می‌خندد) ۸۰ درصدش نیست. اما بقیه‌اش هست.

پس اگر می‌خواهید صداوسیمایی شوید باید کمی چارچوب‌هایش را هم رعایت کنید.
من فکر نمی‌کنم بتوانم سبکم را عوض کنم. اما با موضوعاتی که بشود کمی سبک را تلطیف کرد و از تندی کار گرفت، مشکلی ندارم.

مجوز هم برای تولید کار دارید؟
نه. جالب است بدانید که اصلاً هیچ مجوزی برای تولیدکنندگان اینترنتی وجود ندارد و یکی از معضلات اصلی من همین موضوع است. من فیلمساز نیستم و قطعه‌سازم و برای یک فیلم ۱۰ ثانیه‌ای، یا باید از اینترنت فیلم پیدا کنم یا با ترس، دوربین را ببرم سطح شهر تا یک وقت نیروی انتظامی جلویم را نگیرد.

مجوز فیلمسازی نمی‌توانید بگیرید؟
برای یک تکه فیلم ۱۰ ثانیه‌ای؟ اگر یک مجوز کلی باشد که خیلی بهتر است. من با این شیوه، هر ۲ ماه یک کار هم نمی‌توانم تولید کنم.

مشکلات دیگری هم بوده؟
نمی‌خواهم ذکر مصیبت کنم. مشکلات که هست، اما چون علاقه خودم هست، خیلی اذیتم نمی‌کند. ولی اگر کمی حمایت و تجهیزات داشته باشیم، می‌توانیم کارها را با کیفیت بهتری تولید کنیم. مردم تفاوت کار متوسط و خوب و عالی را می‌فهمند.

فرض کنید هیچ‌کس هم حمایت نکرد. یعنی ادامه نمی‌دهید؟
چرا. اما با سرعت خیلی پایین.

اگر پیشنهادی از خارج کشور برای تولید کار برسد، قبول می‌کنید؟
پیشنهاد داریم تا پیشنهاد. اما آن‌طور که منظور پنهان سؤال شما بود، نه.

من منظور پنهانی نداشتم. مثلا برای فلان شبکه ماهواره‌ای کار بسازید تا پخش کند.
نه! اصلاً.

۵ سال دیگر کانال «آذر خرم» به کجا رسیده؟
آرزو که زیاد دارم. خیلی دلم می‌خواهد در امور خیریه وارد بشوم. اما دوست دارم سعی کنم زندگی بهتر را از ظن خودم بیان کنم.

یکی از خطوط قرمز بانوان ایرانی در فضای مجازی، انتشار تصاویرشان در اینترنت است. شما چه‌طور با این خط قرمز کنار آمدید؟
درست است که کارهای من متفاوت است. اما استانداردهایی را هم رعایت می‌کنم و سعی می‌کنم از خط قرمزهایم عقب‌تر نروم.

ماجرای قراردادن عبارت «لطفاً مزاحم نشوید» در ابتدای ویدیوها چیست؟
ببینید من دارم در فضای مجازی کار می‌کنم و اجازه دارم دنیای خودم را بساز و کارگردان کارم، خودم هستم. مثلا در ویدیوی «ژو» بعضی از کاربران کامنت گذاشتند که «چرا موهایت بیرون بود؟». من هم گفتم «اکستنشن» می‌گذارم. اما باز می‌گویند گناه دارد. برای همین نوشتم که لطفاً مزاحم نشوید.

دلیلی دارد که با این تیپ کارهایتان را تولید می‌کنید؟
اگر من با یک شخصیت با حجاب بیایم و این حرف‌ها را درباره ماهواره و سیگار و… بزنم که توهین به حجاب است. اگر کسی واقعاً این کانال را دوست ندارد می‌تواند دنبال نکند.

بالاخره آپارات و کلوب یک رسانه ایرانی هستند.
بله. اما صداوسیما که نیست. بالاخره باید این حرف‌ها در یک جا گفته شود. قرار نیست نصیحت کنم، اما باید علاوه بر محتوا، فرم هم جذاب باشد یا نه.

در تولید کارها خودتان تنهایی کار می‌کنید یا کسی هم کمکتان می‌کند؟
همسرم هم کمک بسیار زیادی به من می‌کند که همین‌جا از مهم‌ترین مشوقم که در این دوران با من بود و این‌قدر متواضع بود که هیچ وقت نخواست جلوی دوربین حاضر بشود تشکر می‌کنم. شاید از دلایل این که ما کانال‌مان وارد حاشیه نمی‌شود، حضور فعال، پررنگ و محکم ایشان پشت سر من هست و بسیار خوشحالم که این همراهی وجود دارد.

انتهای پیام/.