شبکه‌های اجتماعی افزایش یا فرسایش سرمایه اجتماعی؟
به گزارش «وبلاگ‌نیوز» و به نقل از ایسنا، استفاده بی‌رویه از اینترنت خطری برای روابط اجتماعی و به‌طور عام سرمایه اجتماعی محسوب می‌شود.
امروزه شاهد رشد بی‌رویه استفاده از اینترنت هستیم که بشارت‌دهنده کم کردن فاصله‌ها و گسترده‌تر کردن روابط میان آدمیان شده است؛ امر متناقض این است که این تکنولوژی موجب تقلیل و افت روابط اجتماعی، مشارکت و انسجام اجتماعی و افزایش تنهایی فرد شده است.
گسترش پدیده اعتیاد اینترنتی به‌ویژه در میان جوانان، با علائمی همچون افزایش نوسانات اخلاقی، سخن نگفتن با دیگران، قطع روابط اجتماعی، کم‌خوابی، نگرانی و استرس همراه است و همین امر باعث می‌شود فرد هرروز بیش‌تر از گذشته ازنظر عاطفی و روانی از سایر افراد خانواده فاصله بگیرد و به استفاده از اینترنت پناه برد.
کم شدن روابط به‌نوبه خود موجب می‌شود فرد، مهم‌ترین منابع حمایت اجتماعی خود را تضعیف کرده و یا از دست بدهد.
از سوی دیگر با گسستن و تضعیف رابطه افراد به‌جای ارتباط باهم، شنیدن حرف‌های همدیگر و حفظ روابط خود با گروه‌های اجتماعی دیگر، فرد محو فضای مجازی اینترنت شده و سعی می‌کند تا خلأ عاطفی به وجود آمده را با برقراری ارتباط در فضای مجازی پر کند.
تعاملات چهره به چهره درنتیجه اعتیاد به اینترنت، روزبه‌روز کمتر می‌شود و افراد برای رهایی از تنهایی به اینترنت پناه آورده و روزبه‌روز تنهاتر می‌شوند.
اعتقاد فرد به این‌که اینترنت تنها دوست مخصوص و صمیمی اوست موجب افزایش علاقه به دوستان مجازی و کاهش گرایش وی به دوستان و دنیای واقعی می‌شود و درعین‌حال که روابط این افراد، به‌ویژه کودکان و نوجوانان در جهان مجازی افزایش می‌یابد، در مقابل از دامنه روابط آنان در جهان واقعی کاسته می‌شود.
بر این اساس به نظر می‌رسد که استفاده بی‌رویه از اینترنت خطری برای روابط اجتماعی و به‌طور عام سرمایه اجتماعی محسوب می‌شود؛ البته این به معنای نفی نقش ارتباطی و پیونددهنده شبکه‌های اجتماعی نیست، زیرا اصولاً نفس شبکه‌های اجتماعی ایجاد شبکه ارتباطی جهت تعامل و کنش متقابل است و این شبکه‌ها منابع بالقوه‌ای را در اختیار فرد قرار می‌دهد که پتانسیل ایجاد سرمایه اجتماعی و دسترسی به منابع را برای فرد فراهم می‌سازد.
درواقع شبکه‌های اجتماعی شبکه‌های ارتباطی هستند که همانند وسایل نقلیه و حمل‌ونقل نقش ارتباطی را ایجاد می‌کنند و نحوه استفاده از این ابزار است که آثار و نتایج آن را نشان می‌دهد.
انتهای پیام/.
