فضای «مجازی» و عقوبت «واقعی»

بسیاری برآنند که فضای مجازی همه چیزش مجازی است. واردش که می‌شوند، هر جمله‌ای را که در لحظه به مخیله‌شان خطور می‌کند به نام هر شاعر، متفکر و آدم سرشناسی که نامش را شنیده‌اند نسبت داده و برای یک کرور آدم دیگر می‌فرستند و بسیاری از آن جماعت دریافت‌کننده هم برای هزاران نفر دیگر ارسال می‌کنند و… کاش این شیوع دروغ‌های ریز و درشت در این فضا، تنها به جعل سخنان بزرگان ختم می‌شد. یکی تاریخ را تحریف می‌کند. یکی آمار انتخاباتی دروغ می‌فرستد. یکی برای چند تا لایک و فالور بیشتر تصاویر حریم خصوصی ملت را نشر می‌کند. یکی سربرگ فلان اداره، نهاد و وزارتخانه را جعل کرده و هر چرندی که برخاسته از عقده‌های فروخفته‌اش است را در آن می‌نگارد و در مدت چند ثانیه برای کلی آدم می‌فرستد و به ساعت نکشیده مملکت پر می‌شود از آن خبر جعلی، به همین سادگی!

خطرناک‌ترین آدم‌ها در فضای مجازی سازندگان این شایعه‌ها و دروغ‌ها نیستند. بسیاری از آن‌ها می‌دانند چه می‌کنند. خیلی‌هایشان موجودات پلیدی هستند که اصولاً در این سرزمین زندگی نمی‌کنند. بسیارشان اصولاً ایرانی نیستند. دشمنانی هستند که توان حمله مستقیم و به خاک و خون کشیدن این مردم را در میدان واقعی ندارند و لذا پشت گوشی‌ها، رایانه‌ها و اکانت‌های جعلی پنهان شده‌اند و تلاش می‌کنند از این راه به هدفشان برسند! روی سخن من این‌ها نیستند. حرف من با ساده‌دلانی است که هر خبر و تصویری که به دشمنان رسید را به ویژه وقتی به یک موضوع داغ روز مرتبط باشد، بدون کمترین کنترل و تحقیق برای صدها تن از دوستان و آشنایان و هر گروه و کانالی که بتوانند منتشر می‌کنند.

برادران و خواهرانم! اینکه شما بدون تخصص و مطالعه و تحقیق و بدون اطلاع از درست و غلط بودن یک متن یا تصویر یا هر چه در فضای مجازی دریافت می‌کنید، آن را برای صد نفر دیگر بفرستید و هر چه آن خبر خفن‌تر، تلخ‌تر و بدتر باشد، احساس غرور کنید، نشان بزرگی و فهم و درایت شما نیست. بلکه در اینجا شما بازیچه جاعل و سازنده آن خبر دروغ شده‌اید. خدا می‌داند که فضای مجازی تنها اسمش «مجازی» است، اما این رفتارها مجازی تلقی نمی‌شوند و نزد خداوند عقوبتی سخت واقعی دارند. تا حالا فکر کرده‌اید چرا هر اتفاقی که در این سرزمین می‌افتد، یکی پیام امیدوارکننده در این فضا برای توزیع به دست شما نمی‌رسد؟ چرا همه اخبار دروغ جهت منفی دارند؟ این سرزمین در این روزها کم دردسر و مشکل ندارد. این مردم در این ایام کم غم و اندوه ندارند. نگذارید عده‌ای با این روش به دست خودتان روح و روانتان را رنجورتر کنند و اعصابتان را بیشتر به هم بریزند. با تأسف ما مورد یک حمله تمام عیار رسانه‌ای قرار گرفته‌ایم و تأسفبارتر آنکه مسئولان، افسران و رؤسای ارشد رسانه‌ای ما خاصه رسانه ملی، درکی از این جنگ خطرناک به ویژه در فضای مجازی ندارند و همه چیز و خاصه این فضا را به حال خود رها کرده‌اند و تروریست‌های رسانه‌ای با استفاده از این خلأ و هر روز با انبوه اخبار جعلی ما را بمباران می‌کنند. بیایید خودمان آستین بالا بزنیم و به جای وحشت، قاصد امید باشیم برای هموطنان رنج دیده‌مان. ان‌شاءالله.

/یادداشت/محمدحسین جعفریان/ روزنامه قدس/

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

جایزه همراه اول