نمایندگی مجاز؛ یک نمایندگی واقعا مجاز!

در وبلاگ ها- نام «محمدرضا زائری» برای خیلی از اهالی رسانه، مطبوعات و وبلاگ نویسان آشناست. او هم اکنون برای ادامه تحصیل در لبنان به سر می برد و تنها راه ارتباطی او با مردم وطنش، وبلاگ اوست.

قالب ساده وبلاگش و تعداد پایین کامنت ها -نسبت به دیگر وبلاگ های آدم های معروف- نشان می دهد که برعکس معروف بودن محمدرضا زائری در دنیای حقیقی، این نام و وبلاگ «نمایندگی مجاز» در دنیای مجازی هنوز آن طور که باید معروف نشده است. در هر هفته به صورت میانگین 0.5 پست ارسال می کند و در این میان خیلی کم اتفاق می افتد که تعداد کامنت هایش از 100 بالاتر برود.

اولین پست وبلاگش برمی گردد به تاریخ 16 مهر ماه 1381؛ آن هم در ساعت 13:22 دقیقه. در اولین پست هم شعار وبلاگش را نوشته است. شعاری که دیگر بالای سربرگ وبلاگ، به بازدید کنندگان این طور خوشامد می گوید:«قدم کليک هايتان روی چشم!»

شاید در یک کلام بتوان ویژگی قلم وبلاگی محمدرضا زائری را جسارت، روان بودن و منتقد بودن دانست که انتقادهای این قلم هیچ گاه به سمت تخریب و ناامیدی نمی رود. این انتقاد سازنده در کتاب مجموعه مقالات این روزنامه نگار کشور تحت عنوان «خبرنگاران بدون مرز» کاملا مشهود است. موضوعاتی که با جسارت تمام پرداخت شده اند و به صورتی سالم به نتیجه رسیده اند.

بر خلاف خیلی از آدم معروف ها که در مجال معرفی وبلاگشان، کلی از رزومه کاری شان را می گویند، حجت الاسلام زائری خود را اینگونه معرفی کرده است:« نام خود گم کرده‌ام تا نام او آموختم/ خود نمی‌بینم دگر تا دیده در او دوختم/ سایه‌ رعنای او هرشب تماشا می‌کـنم/ تا چـراغ شعر خود در پای او ‏افروختم»
البته یک جمله دیگر در کنار این معرفی نامه کوچک، نشان می دهد که این معرفی مربوط به 18 سال پیش در حوزه هنری است. وقتی که استاد علی معلم از حاج آقا خواسته است که خودش را معرفی کند.

وبلاگ «نمایندگی مجاز» لینکستان ندارد. انگار حاج آقا زائری می خواسته خود را از بند پیام های “وبلاگ قشنگت رو دیدم. لینکت کردم، لینکم کن” و شبیه آن رها کند. برای همین هیچ لینکی در لینکستانش موجود نیست. عدم وجود پیوندهای روزانه هم نشان می دهد حاج آقا خیلی اهل اینترنت گردی نیست. البته شاید هم باشد!

محمدرضا زائری متولد نهم خرداد 1349 است هم اکنون که این گزارش تنظیم می شود، 105 پست در وبلاگش به ثبت رسیده است که آخرین پست وبلاگش با عنوان «خدمت بزرگ آقای کردان!» است که در تاریخ 7 آذرماه 1387 ارسال شده است.

۲ comments

  • باسلام و احترام.یادداشت محب آمیز تان را دیدم .از لطف شما متشکرم و امیدوارم این تشویق شما باعث شود منظم تر بنویسم! موفق باشید

  • aa

    این آقا زمانی مخالف وبلاگ ووبلاگ نویسی بودند اینها کجا معروف هستند این به وبلاگ نویسی می گفتند سوسول بازی خودتون مسخره گرفتید یا مارو

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

جایزه همراه اول