گزارشی از نشست پایگاه های مجازی موسیقی کلاسیک ایران در خبرگزاری مهر

نشست تخصصی وبلاگ های موسیقیهمایش ها و نشست ها- وبلاگ نویسی در ایران به خصوص در حوزه موسیقی پدیده نوظهوری است اما این وبلاگها بیش از اینکه جنبه آموزشی در جهت بالا بردن اطلاعات مخاطب را داشته باشند اغلب به مسائل حاشیه ای می پردازند.

به گزارش «وبلاگ نیوز» و به نقل از مهر، مدیرعامل خانه موسیقی ضمن بیان این مطلب درنشست “پایگاههای مجازی موسیقی کلاسیک ایران ” (وبلاگ و سایت) که در محل خبرگزاری مهر برگزار شد، در خصوص جایگاه هنر موسیقی در وبلاگ نویسی گفت : فضای مجازی اینترنت در حوزه موسیقی خدمات خوب اما سازمان نیافته ای را به این هنرارائه کرده است که این سازمان نیافتگی به زیربناهای فرهنگی برای استفاده از این پدیده برمی گردد به این معنا که اینترنت درحالی در ایران مورد استفاده قرار گرفت که هنوز فرهنگ استفاده از این پدیده در بین کاربران ایجاد نشده است.

دکتر سریر در ادامه افزود: وبلاگ نویسی به نوعی حدیث نفس نویسنده است که در معرض دید و استفاده عموم قرار می گیرد درست مانند دفترخاطراتی که به خواست خود فرد منتشر می شود در واقع راهی است برای ایجاد دیالوگ که به نوعی هم به عنوان خروج از کلیشه های معمول به شمار می رود؛این آزادی و آزادگی در بیان علاوه بر ایجاد خلاقیت دریچه ای به سوی دنیای دیگر باز می کند و از سوی دیگر زمینه رشد انواع دیگری از پدیده ها را نیز فراهم می کند اما در این بین حفظ حرمت ها و مرزهای اخلاقی در حوزه فرهنگ بسیار مهم و حیاتی است.

این آهنگساز در ادامه خاطرنشان کرد: حدود 20 سال از راه اندازی اینترنت در دنیای ارتباطات می گذرد که جدا از ناآگاهی ها و احیانا نابلدی های موجود، انصافا قدم بزرگی در مسیر ایجاد ارتباطات بهتر برداشته شده است و مهمترین امتیاز این پدیده در قرن حاضر سرعت در گردش اطلاعات به خصوص برای نسل جوان محسوب می شود چراکه زمینه تفکر و خلاقیت را برای هریک از آنها فراهم کرده است اما نباید فراموش کرد که اینترنت در کشورما والبته بسیاری ازکشورهای دیگرهنوزآن تاثیرگذاری فرهنگی را به معنای واقعی ایجاد نکرده است.

رییس هیئت مدیره خانه موسیقی در ادامه به اولویت های استفاده از اینترنت در حوزه های مختلف واستفاده های سیاسی – اقتصادی از سایت ها اشاره کرد و گفت: در همه جای دنیا رسم براین است که وقتی پدیده تازه ای دردنیا ظهور می کند این پدیده در مرحله اول صرف مسائل فرهنگی و ایجاد بستر مناسب برای معرفی و اعتلای آن می شود ولی در ایران چنین نیست و همه پدیده ها در ابتدا صرف حوزه اقتصاد وسیاست می شود و بعد اگر فرصت و البته بودجه ای باقی ماند به مسائل فرهنگی می رسد.

وی در ادامه به تاثیر وبلاگ و سایت های اینترنتی در حوزه موسیقی اشاره کرد و گفت: آنچه به عنوان موسیقی علمی در حوزه موسیقی کلاسیک و موسیقی ایرانی مطرح است در فضای اینترنت دیده نمی شود و بیشترسلیقه های شخصی آن هم از سر تفنن مطرح است در واقع خرد ورزی و ایجاد اندیشه های تازه در این حوزه نادیده گرفته شده و مطالب مندرج در حوزه مسائل موسیقی بسیار شخصی و یا در حد ارائه بیوگرافی از هنرمندان باقی مانده است.

سریر در پایان به تاثیر وبلاگ های طنز در حوزه موسیقی اشاره کرد و گفت : طنز در ادبیات ایران قدمت دیرینه دارد و تاثیر خود را درمقاطع مختلف به جا گذاشته است در واقع تنوعی که با طنز ایجاد می شود از جهت شیرینی که به متن اثر می بخشد در نگاه مخاطب جذاب و خواندنی تر است اما تاثیرآن به ویژه در حوزه نقد با تلخی هایی برای هنرمند همراه است به همین دلیل حفظ حریم شخصی افراد و حدود اخلاقی از مهمترین مسائلی است که در حوزه طنز در وبلاگ نویسی باید رعایت شود.

وی در پایان به عنوان مدیرعامل خانه موسیقی اعلام کرد این نهاد آمادگی کمک و همراهی برای برگزاری چشنواره ای در زمینه وبلاگ و سایت های موسیقایی را دارد.

در این نشست هم چنین عطا نویدی، نویسنده و منتقد موسیقی در سخنان خود گفت: اصولا در وبلاگها یک خبر یا نظر از لحظه ی تولید تا انتشار راه زیادی را طی نمی کند و این ویژگی مثبت این رسانه نسبت به دیگر رسانه ها از جمله روزنامه ها است.

وی افزود: ما در بسیاری از موارد شاهد تولید اندیشه های نو در وبلاگها هستیم و وقتی این اندیشه ها در اختیار مخاطبان علی الخصوص هنرمندان موسیقی قرار بگیرد مسلما می توانددر جهت تعامل بیشتر و در نهایت اعتلای هنر موسیقی تاثیرگذار باشد.

نویدی با اشاره به اینکه اگر وبلاگهای موسیقی مخاطبان اصلی خودرا پیدا کنند می توانند قدمهای بزرگی در راه تعالی این هنر بردارند افزود: علی رغم اینکه بسیاری ازوبلاگ نویسان سعی کرده اند سطح کیفی آثار و نوشته های خود را بالاببرند اما متاسفانه هنوز ضعفهای جدی در اکثر وبلاگها و سایتهای موسیقی دیده می شود که عدم اطلاع کافی نویسندگان این پایگاههااز اصول نوشتاری صحیح ،نا آشنایی با خبر، گزارش، مقاله ، نقد و یادداشت و به طور کلی وارد نبودن به حوزه روزنامه نگاری است که به نظرمن از مهمترین نقص های موجود در این زمینه به شمار می رود.

نویسنده وبلاگ “سوز نی” در پایان گفت: امیدوارم نسل جدیدی از خبرنگاران و نویسندگان حرفه ای موسیقی با کمک همین وبلاگها متولد شوند تا شاهد بهبود وضعیت نقد و نویسندگی درزمینه این هنر باشیم.

آرمین صداقت کیش، یکی دیگر از منتقدان این حوزه با سخنرانی در این نشست، با اشاره به مهم بودن احساس مسئولیت و پاسخگویی نسبت به مطالب نوشته شده در وبلاگ ها، گفت: برخی ازبد اخلاقی های اینترنتی وجود دارد که به سادگی قابل ردیابی نیست که این بد اخلاقی ها را به چند دسته مختلف می توان تقسیم کرد که یکی از آنها مسئله شبیه سازی است به این معنا که اسم و مشخصات غیر واقعی را شبیه نمونه واقعی جلوه می دهند به عنوان مثال در قسمت کامنت (نظرخواهی) نظری را از قول یک شخصیت حقیقی و حقوقی می نویسند درحالی که واقعیت چیز دیگری است و آن شخص از وجود چنین نوشته ای مطلع نیست ؛ در واقع شفاف سازی در دنیای مجازی آنقدر زیاد نیست که بتوان تشخیص داد که چه کسی با چه انگیزه ای نظری خلاف واقعیت را داده است.

وی در ادامه افزود: مشکل بعدی لینک به مراجع متعدد و ضربدری توسط برخی از کاربران اینترنتی است است به طوری که شخصی نوشته خودش را با مرجع های بسیار معتبر نشان می دهد و یا وبلاگ های متعدد بازمی کند و علیه خودش جنجال راه می اندازد و زمانی که بازدید کننده نظرات را می بیند تحریک می شود و مطلب دیگری را در پاسخ می نویسد و به قولی به لین آتش دامن می زند و پیش می رود.

صداقت کیش در ادامه به محتوای وبلاگ ها اشاره کرد و گفت: مسئله دیگری که در وبلاگ های فارسی زبان بسیار دیده می شود عدم توجه به محتوای مطلب است و به نظرمی رسد نویسنده نگران محتوای علمی نیست و به نوعی ناهنجاری های زبانی را پیش می آورد؛ باگشتی کوتاه در دنیای وبلاگ ها به خوبی می بینیم که گاهی املا و انشا درستی هم وجود ندارد و یا از سوی دیگر برخی از این ناهنجاری زبانی به این شکل است که صاحب وبلاگ نامی پرآوازه را برای وبلاگش انتخاب می کند اما وقتی مطلب را می خواینم بیشتر با دل مشغولی های نویسنده مواجه می شویم مثلا وبلاگی به نام تار نوازان ایران را می بینیم و انتظار داریم مطلبی در اندازه نام وبلاگ بخوانیم و یا به لحاظ فنی و یا ساختاری با وبلاگی حرفه ای مواجه شویم اما عملا چنین اتفاقی نمی افتد.

وی در ادامه افزود: یکی دیگر از مسائلی که تنها مختص به دنیای اینترنت نیست بحث عدم رعایت حق کپی رایت است که به آشوبی بزرگ تبدیل شده است و تمام افراد این حق را برخود قائل هستند که نوشته های دیگران را بدون ذکر منبع در وبلاگ های خود بگذارند و این درحالی است که یک بلاگر حق ندارد به واسطه قدرت تکنیکی (کپی و پیست-copy-paste) که دارد هر بلایی خواست سر مطلب دیگری آورد.

این نویسنده موسیقی در پایان افزود: آخرین مطلبی که به آن اشاره می کنم بحث توازن در پاسخ دادن است در واقع پاسخ دادن به نظرات دیگران و بالعکس تبدیل به نوعی رینگ بوکس شده و صاحب وبلاگ خود را موظف می داند که به ازای هر پاسخی که در قسمت نظرخواهی داده می شود به آنها پاسخ دهد و این درحالی است که وقتی یک نویسنده ادعا می کند که به طور جدی و تخصصی روی موضوعی کار می کند باید برخورد حرفه ای هم داشته باشد و تنها به نقدهای جدی با پشتوانه علمی پاسخ دهد این اتفاق در دراز مدت موجب می شود تا نظراتی از این دست داده نشود.

سیدابوالحسن مختاباد، از دیگر کارشناسان حاضر در این جمع با اشاره به این که وبلاگ نویسی، ورود به حوزه عمومی است خاطر نشان کرد: در نشست اخیرجامعه روزنامه نگاران که سال جاری در مسکو برگزار شد ونمایندگانی از سوی انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران نیزدر آن شرکت کرده بودند چنین مطرح شد که وبلاگ نویسی هنوز در حوزه روزنامه نگاری وارد نشده است چراکه بر اساس قانون فعلی یک روزنامه نگار مسئولیت گفته ها ، گزارش ها و اخباری را که به واسطه قلم او و در رسانه ای رسمی منتشر شده است به عهده دارد.

وی در ادامه افزود: حتی این احساس مسئولیت در نوشته های شخصی که در قالب مقاله و یادداشت های یک روزنامه نگار مطرح می شود (با وجود اینکه فرد نظرات شخصی و کارشناسی خود را مطرح می کند) نیز باید رعایت شود؛ اما در مقوله وبلاگ نویسی چنین نیست به این معنا که وقتی افراد در قسمت نظرات، نظر خود را بدون اسم می نویسند یعنی مسئولیتی به عهده نمی گیرند و این درحالی است که اگر این نظرات با اسم و مشخصات یک شخصیت حقیقی ویا حقوقی ثبت شود در آن واحد فرد در قبال صحبتهای خود متعهد می شود به همین دلیل مسئولیت اخلاقی وبلاگ ها به خصوص در قسمت نظرکاربران بسیارمهم است.

بازرس خانه موسیقی در ادامه داشتن مرامنامه برای نویسنده وبلاگ را مهم ارزیابی کرد و گفت: در حال حاضر که مسئولیت سایت انجمن صنفی روزنامه نگاران را به عهده دارم طی جلساتی مصوب کردیم که هر فرد که وارد حیطه نقد می شود باید دارای شناسنامه و هویت شناخته شده باشد تا اولا مطالبی را که در این حوزه می نویسد با مستندات معتبر ارائه کند و ثانیا پاسخگوی نظرات و انتقادات خود باشد بنابراین اگر وبلاگها بخواهند در مسیر درست راه خود را ادامه دهند باید ضمن در نظر گرفتن مباحث اخلاقی این نکات را نیزرعایت کنند.

نویسنده وبلاگ “سربانگ” در ادامه متذکر شد: حفظ حرمت افراد و صحت خبر از مواردی است که نویسنده وبلاگ باید رعایت کند و تا زمانی که از درستی مطلبی مطمئن نشده نباید آن را در وبلاگ خود انتشار دهدچراکه اگر مطلب منتشر شده خلاف واقعیت باشد علاوه بر کاهش اعتبار، به لحاظ حقوقی نیز برای نویسنده بار کیفری خواهد داشت .

رئیس کانون پژوهشگران خانه موسیقی در ادامه افزود: ما نیازمند روزنامه نگار پژوهشگر هستیم ؛ خبرنگار باید در بخش های مختلف به مسائل حوزه تخصصی خود عمیق شود و اگرفردی در روزنامه نگاری پژوهشی متبحر شد با خواندن هرخبری بلافاصله متوجه صحت و سقم آن می شود، و به نظرمن یک نویسنده حرفه ای وبلاگ هم باید به این سطح از تشخیص برسد.

مختاباد در پایان متذکر شد: ذکر منبع خبر و یا یک مطلب تحلیلی بسیار مهم است، ذکر منبع نه تنها از ارزش کار نمی کاهد بلکه حرفه ای بودن سایت ، وبلاگ ،نویسنده ها و در نهایت رسانه را نشان می دهد درحالی که اگرخبرهای منتشر شده در رسانه ها بدون ذکر منبع منتشر شود مثل دزدی و دست بردن به جیب دیگری است وقطعا این کار امری زشت و مذموم است.
انتهای پیام/.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

جایزه همراه اول