ریاضی دانی که هم وبلاگ نویس بود و هم مجری تلویزیون و روزنامه نگار!

در وبلاگ ها- این روزها، مجری سابق “این شب ها”ی شبکه اول سیما، کم تر وقت می کند که به وبلاگش سری بزند. او این شب ها، اجرای برنامه دیگری را به عهده دارد که “چهل شب” نام گرفته است و هر شب از شبکه اول سیما به صورت زنده پخش می شود.

زمانی کوروش علیانی برای جوانان چهره ای شناخته شده بود که عکس کوچک اش در صفحه یادداشت های هفته نامه همشهری جوان -که آن موقع ها برای خودش هواداران پر و پا قرصی داشت- و یادداشت های خوبش حسابی طرفدار پیدا کرده بود. یک عکس پرتره که علیانی را در حال سر کشیدن یک استکان چای نشان می داد. قبل تر هم در همشهری جوان گفته شده بود که علیانی از عشاق نوشیدنی به نام چای است!

بعد از رفتن این نویسنده همشهری جوان، آن هایی که هوادار علیانی بودند، کم کم توانستند در فضای مجازی پیدایش کنند. البته علیانی نخستین پست “باز هم از سر نو” را در تاریخ اول دی ماه 1385 منتشر کرده است. اگرچه این نویسنده وبلاگ های زیادی نوشته است و زیاد هم نقل مکان وبلاگی داشته است، اما جای بسی خرسندی است که از دی 85 توانسته در یک وبلاگ بماند و بنویسد. البته این احتمال وجود دارد که آقای نویسنده وبلاگی غیر از این هم داشته باشد. چون علاقه اش به مستعار نویسی در فضای وب، کم نیست.

علیانی دوست دارد در فضای وبلاگستان وزنه باشد. انگیزه آغاز وبلاگ نویسی اش را هم به حامد آقاجانی و حسن اجرایی، گزارشگران نشریه الکترونیکی “شماها” این طور گفته است:

یک پدیده‌ی جدید بود؛‌ می‌خواستم تجربه‌اش کنم. توی دانشگاه داشتیم راه می‌رفتیم، دوستی که خیلی هم دوستش می‌دارم، گفت وبلاگ می‌دانی چیست؟ گفتم نه. گفت یک پسری هست به اسم ‌حسین درخشان. خلاصه یک چیزی راه انداخته به اسم «وبلاگ». رفتم نگاهی انداختم؛ ولی راستش خیلی جذبم نکرد.

یک دو سال گذشت. فقط وبلاگ می‌خواندم. به وبلاگی رسیدم که با نویسنده‌اش اختلاف نظر داشتم؛ شدید. خلاصه اینکه مطلب‌هایش را می‌خواندم و برایش کامنت می‌گذاشتم. البته الان احساس می‌کنم کار خوبی نمی‌کردم؛ بی‌رحمانه نقدش می‌کردم. طرف هم نوجوان بود. فکر کنم از ایران رفته بود یا خلاصه دلبستگی‌ای به وضع موجود ایران نداشت. موضع ایدئولوژیک داشت علیه وضع موجود.

کامنت‌های طولانی می‌گذاشتم. با خودم گفتم: خب بهتر است این‌ها را توی یک وبلاگ بنویسم. اولین بار که جدی وبلاگ نوشتم، آن وقت بود. حالا چه سالی بود؟ من تاریخ یادم نمی‌ماند.

یک حلقه‌ای بود. من بودم، افشین زند بود و چند نفر دیگر. این‌ها اغلب دین‌ستیز بودند. من احساس می‌کردم نقدهای آن‌ها به دین منصفانه نیست. من هم شروع کردم نوشتن در نقد آن‌ها. تا اینکه یک‌بار شد که دو نفرمان همدیگر را شناختیم و دوتایی از هم و از آن وسط فرار کردیم و رفتیم با اسم خودمان وبلاگ راه انداختیم.

در لحظه تنظیم گزارش، آخرین پست وبلاگش به شنبه 7 شهریور 88 (امروز) بر می گردد. یک نگاه کلی نشان می دهد که نسبت به پست قبلی اش فاصله گرفته است و این هم یک دلیل دیگر بر مدعای هزار سودا بودن آقای مجری نویسنده!

این مجری 37 ساله سیمای جمهوری اسلامی ایران، تحصیلات دانشگاهی اش ریاضی است و زمینه فعالیت هایش هیچ ارتباطی با رشته دانشگاهی اش ندارد و علاقه مندی هایش را در صفحه پروفایل وبلاگش این طور عنوان کرده است: دانستن، ارتباط با دیگرانی که به چشمم جالب اند، زبان و نگارش.

در میان برچسب های (تگ) وبلاگش، برچسب “غم گنانه” با 49 پست ارسالی، بیش ترین طرفدار را دارد و بعد از آن “نبش خاطرات” رتبه دوم برچسب ها را در “باز هم از سر نو” دارد.

با توجه به تخصص این روزنامه نگار در مسائل صهیونیست شناسی، تعداد قابل توجهی از برچسب ها به اسرائیل، یهودیت، زبان عبری و امثال آن مرتبط می شود.

روند به روز رسانی هایش در یک ماه میلادی نظم مشخصی ندارد. در آوریل 2007 تعداد پست هایش به عدد 22 می رسد. اما گاه گداری با یک به روز رسانی در ماه هایی مانند مارس 2008، خوانندگان اش را در کما باقی می گذارد.

علیانی وبلاگ پر کامنتی ندارد و این طور که پیداست کلا حوصله اش به وبلاگ گردی نمی کشد. این موضوع را در مصاحبه اش با “شماها” گفته است و تاکید کرده است که تنها یک فیدخوان است، نه وبلاگ خوان. در بین شبکه های اجتماعی وب2، گوگل ریدر را ترجیح می دهد و در این فضا حضوری فعال دارد.

حالا هم که آقای مجری وبلاگ نویس روزنامه نگار ما کم کم دارد پایش را به سن 40 سالگی می گذارد، برایش آرزوی موفقیت می کنیم و امیدواریم اجراهایش هر روز نو تر از روز گذشته باشد…باز هم از سر نو!
انتهای پیام/.