آقای رویترز! جایزه ات مال خودت!

این یک علامت تعجب است!در وبلاگ ها- اهدای جایزه “محمد امین” به دلبر توکلی به نیابت از وبلاگ نویسان فارسی از سوی بنگاه خبری رویترز، انتقاد و ناراحتی وبلاگ نویسان را در پی داشته است.

به گزارش «وبلاگ نیوز» این اعتراضات که به راحتی در وبلاگ ها، کامنت ها و بحث های شبکه اجتماعی قابل مشاهده است بیش تر به این می پردازد که چرا یک جایزه وبلاگی اصولا به کسی داده شده است که اصلا وبلاگ نویس نیست؟

وبلاگ “میزانسن فالش” در نوشته خود در این زمینه با کنایه می گوید:

این چند روزه اخباری به گوش می رسد که یکهو ادم را ملتهب و متعجب و چند تا چیز دیگر با هم میکند. شما هم که وبلاگ دارید حتما این خبر را شنیده اید که جایزه ویژه تقدیر از وبلاگ نویسان ایرانی را اهدا کردند به خانم دلبر توکلی! که تا جایی که من اطلاع دارم روزنامه نگار هستند و نه یک وبلاگ نویس مطرح! ما که هر چقدر تلاش کردیم نفهمیدیم این جایزه را به علت دلبریشان به ایشان دادند و یا به علت توکلشان!

نویسنده این وبلاگ معتقد است اگر قرار بود جایزه ای به وبلاگ نویسان داده شود، بهتر بود که یک نظرسنجی انجام می شد تا این قدر این جایزه نچسب نباشد!

از دیگر پست های منتشر شده در وبلاگستان، می توان به نوشته امین ثابتی در وبلاگ “ندای امروز” اشاره کرد. او وقتی خبر اهدای جایزه به توکلی را شنیده است، آن قدر خندیده است که نزدیک بوده منفجر شود! ثابتی درباره دلیل خنده اش – که آن را به عنوان یک حادثه می داند – این طور می گوید:

این حادثه به این دلیل برای من رخ داده است که دیدم سازمان‌های بی‌سواد در کشورهای غربی هم پیدا می‌شوند که هنوز فرق بین وبلاگ‌نویس و روزنامه‌نگار را نمی‌دانند! هنوز نمی‌دانند که وبلاگ‌نویس کسی است که به صورت متداوم در وبلاگش می‌نویسد و با دیگران در حال بحث و گفتگو است. البته وبلاگ تاثیرگذار از دید شرکت تامسون رویترز، وبلاگی است که به طور متوسط روزی صفر بازدیدکننده دارد و در روزی که خبر برنده شدن وی اعلام می‌شود، این میزان بازدیدکننده به 92 نفر می‌رسد!

علی زادمهر، نویسنده وبلاگ “قدم زدن های یک مرد در دنیای مجازی” هم با انتقاد از اهدای جایزه وبلاگ نویسان به دلبر توکلی، در وبلاگ خود این طور می نویسد:

يا مسولاني كه جايزه را داده‌اند هنوز فرق بين روزنامه نگار و وبلاگ نويس را نمي دانند و تصور مي كنند كه تمام وبلاگ نويسان ايراني روزنامه نگار هستند(كه بسيار محال است) و يا اينكه فقط قصد داشتند جايزه اي را به دلبر توكلي اهدا كنند كه آن را به نام و از كيسه وبلاگ نويسان خرج كرده اند.

فربد هم در وبلاگ “نوشته هایی برای هیچ” هم معتقد است که وبلاگستان فارسی باید برای این اتفاق خود را شماتت کند. او خطاب به دلبر توکلی می گوید:

خانم دلبر توکلی! نمی دانم چطور شما انتخاب شدید برای این جایزه، به هر حال یا داوران واقعا با فضای وب فارسی آشنا نبودند، یا ایرانیانی که به آنان مشاوره دادند، از سر ندانستن، یا خودخواهی و رفیق خواهی، شما را معرفی کرده‌اند. هر چه بوده، اگر کمی وجدان داشتی، نباید می‌پذیرفتی این جایزه را! نباید قبول می‌کردی!

آرش آبادپور هم در “کمانگیر“ش تقصیرها را از گردن دلبر توکلی و بنگاه خبری رویترز باز کرده است و خود وبلاگ نویسان فارسی را مقصر این اتفاق می داند:

مقصر ما هستیم. من و تو و همه ی وبلاگستان که با همه عظمتش یک تریبون ِ درست و درمان ندارد. ما نشسته ایم دور ِ هم و با هم فارسی حرف می زنیم و انتظار داریم دنیای انگلیسی زبان ما را تماشا کند و متوجه بشود که کی در این جمع صدای بلندتری است.

هم چنین نویسنده وبلاگ “اعترافات هر روزه من” با اختصاص پستی در این زمینه، می گوید که از این جایزه ها و اهداف سیاسی پشت سرشان حالش به هم می خورد و نظرش را این طور اعلام می کند:

در دنیایی که جایزه صلحش به اوباما می رسد، خیلی نباید تعجب کنیم که جایزه “محمد امین” (جایزه سالانه بنگاه خبری رویترز برای وبلاگ نویسان فارسی) به فردی برسد که اصلا وبلاگ نویس نیست!

گفتنی است هنوز دلبر توکلی هیچ عکس العملی به این اعتراض ها نشان نداده است و حتی کامنت های طنز آمیز و کنایه ای کاربران خود را بی پاسخ گذاشته است. البته این طور به نظر می رسد که کلا فراموش کرده است که وبلاگی هم دارد!
انتهای پیام/.

One comment

پاسخ دادن به مرجان لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

جایزه همراه اول