باید به سمت فضای سالم برویم
به باور يك پژوهشگر ادبيات، اولين شيوه ارتباطی با مخاطبان در فضای مجازی، بهره‌گيری از ادبيات و نقل سخن بزرگان است؛ لذا در پرتو به‌كارگيری ادبيات شيوا و اشعار نغز می‌توان مخاطبان را جذب كرد و به‌وسيله اين پل ارتباطی باورها و بينش‌های دينی را با آنان در ميان گذاشت.
به گزارش «وبلاگ نیوز»، “عبدالجبار كاكايی”، شاعر و ترانه‌سرای كشور، در گفت‌وگو با ايكنا درباره نقش ادبيات دينی در فضای مجازی، اظهار كرد: به نظرم فضای مجازی محيط بسيار مناسبی برای ارتباط برقراركردن است. از زمانی كه وبلاگم را راه‌اندازی كردم، ارتباطات درستی ايجاد شده است و اين مسئله را شخصاً حس كرده‌ام.
وی با اشاره به شيوه استفاده از فضای مجازی تصريح كرد: البته هنوز فضای نقد ما در فضای مجازی كاملا سالم‌سازی نشده است؛ يعنی مديرت درستی در اين فضا انجام نشده و آن فرهنگ مطلوب استفاده از فضای مجازی جا نيافتاده است. بنده به مزاح به دوستان می‌گويم كه عرصه بعضی از اين كامنت‌گذاری‌ها مثل برخی از ديوار نويسی‌هاست؛ يعنی كاربران فشارهای روحی و روانی را در كامنت‌ها بروز می‌دهند و به هر حال اين فشارهای روحی است كه در جامعه هست و فضای مجازی هم به تبع آن از اين معضل متأثر است.
اين ترانه‌سرا تأكيد كرد: در كنار اين مشكل، نوع بسيار خوب آن هم در فضای مجازی وجود دارد. گاهی ارتباطات عاطفی بسيار خوبی در فضای مچازی ايجاد می‌شود. البته اين فضا مخصوصا فضای اتاق‌های چت هنوز آلوده است و متأسفانه از اين امكان مفيد، استفاده‌های ناصحيحی می‌شود.
وی در مورد وبلاگ‌های شاعران جوان اظهار كرد: امكان انتشار اثر در فضای مجازی به‌خصوص برای جوان‌ترها كه به‌تازگی وارد عرصه خلاقيت‌های ادبيات شده‌اند، خوب است. اما متأسفانه توهمی برای آنان ايجاد كرده است؛ يعنی انتشار اثرشان در فضای مجازی مساوی است با قرار گرفتن در هاله‌ای از توهم و نپذيرفتن انتقاد است.
كاكايی در اين رابطه افزود: به عنوان نمونه صاحب يك سايت كه بازديدكننده هم دارد و دوستانش می‌آيند و نظر می‌دهند و تأييد می‌كنند، ممكن است كه ظرفيت پذيرش انتقادات را نداشته باشد. اين مسائل مشكلاتی است كه فضای جديد ايجاد كرده است.
وی در مقايسه فضای مجازی با فضاهای سنتی بيان كرد: در قديم، پشت يك تريبون رفتن يا انتشار يك كتاب كاری بسيار دشوار بود. پخش يك ترانه نيز در راديو و تلويزيون نيز مشكلاتی داشت، اما امروزه با وجود فضای مجازی و گسترش راديو و تلويزيون اين مشكل را نداريم.
شاعر مجموعه «سال‌های تاكنون» درباره حضور در فضای مجازی عنوان كرد: به هرحال فضای مجازی را به فال نيك می‌گيرم و بايد وارد اين فضای جديد بشويم و نمی‌شود كه آن را ناديده گرفت و يا انكار كرد. به نظر بنده شهامت رفتن به جلو و ساختن اتفاقاتی پيش رو خيلی يهتر از حفظ اندوخته‌ها و دانش كنونی است و اين ترس كه نبايد رو به جلو حركت كرد را بايد كنار زد.
وی در مورد نقش ادبيات دينی در فضای مجازی تصريح كرد: به نظرم ادبيات در فضای مجازی نقش همواركردن جاده ارتباطی برای تبادل فكر و را دارد. به عنوان مثال دو وبلاگ‌نويس، با طرح موضوعات عاطفی و ادبی به هم نزديك می‌شوند و بهد از آن رفته‌رفته به تبادل عقايد و نظرات می‌پردازند. اگر دقت كرده باشيد، معمولا شروع به صحبت‌كردن همين است، شما برای شروع احوال‌پرسی با كسی كه اول او را می‌بينيد، مثلا از آب و هوا صحبت می‌كنيد و بعد شروع می‌كنيد به بيان انديشه‌ها و مطالب مورد نظرتان و اينجاست كه تبادل اطلاعات اتفاق می‌افتد. در فضای مجازی هم ادبيات هم اين نقش را بازی می‌كند.
شاعر مجموعه شعر «حتی اگر آيينه باشی» در ادامه اين بحث گفت: كسی كه وبلاگی را تأسيس می‌كند، اولين شيوه ارتباطی با مخاطبان را در نقل سخن بزرگان است يا شعری را نقل می‌كند، برمی‌گزيند كه بتواند چند نفر همدم پيدا بكند و بعد رفته‌رفته در كنار آن مطالب، حرف‌ها و انديشه‌های خودش را هم به مخاطب انتقال دهد و واكنش مخاطبان را می‌سنجد و هنگامی كه احساس می‌كند مورد توجه قرار گرفته است، دايره سخنانش را گسترش می‌دهد. لذا ادبيات پيش‌قراول فضای مجازی است و وسيله‌ای برای برقراری ارتباط شده است.
وی درباره راه‌كار حل مشكلات فضای مجازی با ذكر مثالی اظهار كرد: جمعی از پرندگان، در توری گرفتار می‌شوند و اين پرندگان تصميم می‌گيرند كه به‌صورت دست جمعی پرواز كنند كه تور هم از زمين جدا شود. ببينيد، همه بايد با هم بايد پرواز كنيم كه اين تور از جا بلند شود. به هر حال متاسفانه جامعه ما دچار اين جور فضاهای انحرافی است، فضاهايی كه به علل متفاوتی درست شده است و بايد به سمت فضای سالم برويم. اين كار با بينش فرهنگی‌دادن به جامعه و گسترش روحيه نقد و انتقادپذيری در جامعه محقق می‌شود.
كاكايی با اشاره به وظيفه قشر متوسط جامعه در اين راستا بيان كرد: وظيفه اين قشر بسيار دشوار است زيرا در ميانه هرم جامعه قرار گرفته‌اند. اين عده هم بايد بايد تيغ انتقادش به سمت بالا باشد و هم نگاه آگاهی‌بخششان به پايين. آنان بايد بتواند اين دور را مهيای همان پرواز دست جمعی بكند.
انتهای پیام/.
