همه چیز درباره «اینترنت چمدانی»
چند ماهی بود که مقامات دولتی ایالات متحده امریکا از پروژهای سخن میگفتند که میتواند قوانین داخلی کشورهای موردنظر امریکا را در فضای مجازی دور بزند و به شهروندان این کشورها اینترنت بدون محدودیت ارائه کند. با گذشت زمان، جزییات بیشتری از این پروژه منتشر شد و هم اکنون کاربران اینترنت این پروژه را با عنوان “اینترنت چمدانی” میشناسند. اما این پروژه چیست؟
به گزارش «وبلاگ نیوز» و بر اساس اخبار منتشر شده، این پروژه نزدیک به 2میلیون دلار برای وزارت خارجه امریکا هزینه داشته است.
ساشا مینراث که بهعنوان مدیر برنامه فناوری باز، مسئول طرح اینترنت چمدانی است گفت: ما نوعی زیرساخت مستقل را بنا خواهیم کرد که تقریبا غیرقابل قطع، کنترل یا نظارت است. در این چمدان یک آنتن بیسیم که میتواند میدان ارتباطی را گسترش دهد، یک لپتاپ برای مدیریت شبکه و حافظه و سیدیهایی جاسازی میشوند که این برنامه، امکان پیاده کردن نرمافزار مربوطه را برای مشترکان به این شبکه نامرئی فراهم میسازد.
اینترنت چمدانی میآید
در خردادماه 90، شبکه خبری راشا تودی در گزارش درباره اینترنت چمدانی میگوید: طبق گزارش نیویورک تایمز، دولت آمریکا از پروژه ای که هدف آن، ساخت شبکه های سرّی تلفن همراه در برخی کشورهاست حمایت میکند. البته این حمایت شامل پروژه “اینترنت چمدانی” نیز می شود که به کاربران اجازه می دهد به صورت وایرلس به شبکه اینترنت وصل شوند. هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه آمریکا نیز در حمایت های سخاوتمندانه آمریکا از این پروژه ها نقش کلیدی دارد.
این شبکه خبری در ادامه گزارش خود مینویسد: پروژه اینترنت چمدانی نیز از سوی آمریکا با اختصاص 2میلیون دلار در حال پیگیری و برنامه ریزی است. این پروژه ضمن ارائه امکان وصل شدن به اینترنت در هر نقطه ای، احتمالاً از رهگیری مصون است و قادر به ارسال سیگنال های وایرلس (بدون سیم) در یک فضای بزرگ است.
هدفها مشخص شدهاند
البته کشورهای هدف این پروژه از همان ابتدا مشخص شدهاند. اینطور که پیداست وزارت امور خارجه آمریکا هم اکنون در حال برنامه ریزی برای اختصاص بودجه به ایجاد شبکه وایرلس اینترنت یا همان اینترنت چمدانی در سه کشور ایران، سوریه و لیبی است.
بهانه وزارت خارجه ایالات متحده هم در این زمینه مشخص است. دن بائر، دستیار معاون وزارت خارجه به شبکه خبری بلومبرگ گفت که این برنامه به تولید نرمافزارهایی کمک خواهد کرد که در ایران و سوریه کاربرد گسترده دارند و هدف آن کمک به فعالان سیاسی برای پرهیز از شناساییشدن است.
کلای شیرکی، استاد دانشگاه نیویورک در زمینه دوگانگی سیاستهای دولت امریکا در انقلابهای خاورمیانه و شمال آفریقا اظهار کرده است: نمیتوان گفت که همه آنچه ما میخواهیم ایجاد آزادی بیان برای مردم است. بلکه هدف اصلی سرنگونی حکومتهای مستبد است.
وی همچنین اخطار داده است که اگر آمریکا دست از حمایت و پشتیبانی از کشورهایی چون عربستان سعودی یا بحرین برندارد، ممکن است به دلیل وجود تناقض بین ایجاد این فناوریها و این نوع حمایتها متهم به دورویی شود.
واکنشهای مقامات ایرانی
رامین مهمانپرست، سخنگوی وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران نخستین فردی بود که به صورت رسمی به این پروژه واکنش نشان داد.
مهمانپرست در این زمینه در پاسخ به سئوال خبرنگاری پیرامون پروژه اینترنت چمدانی گفت: آمریکاییها با وارد شدن به فضای سایبری، جریان بسیار قوی را علیه خودشان به راه میاندازند و حرکت برخلاف حقوق ملتها، پاسخ دندانشکنی خواهد داشت.
حیدر مصلحی، وزیر اطلاعات هم در این زمینه گفت: این اقدام اخیر که با عنوان اینترنت چمدانی مطرح کردند بحث جدیدی نیست. یعنی با بررسی هایی که انجام دادیم و نوع مقابله ای که با تهدیدات سایبری آمریکایی ها و اروپایی ها انجام می دهیم در واقع بیشتر، بخش عمده ای از آن، جنگ روانی است.
هشت ماه دیگر چمدان حاضر میشود!
ساشا مینراث در گفتوگو با سایت رادیو آزادی، اعلام میکند که این نرم افزار از همین امروز از سایت این پروژه قابل دریافت است، اما هنوز در حال آزمایش بوده و امنیت کامل ندارد. البته مینراث میگوید که استفاده از آن نیازمند دانش فنی بالایی است: به احتمال زياد طی شش تا هشت ماه آينده ما اولين نسخه ساده تر اين نرم افزار را عرضه خواهيم کرد که می تواند توسط افرادی که دانش اينفورماتيک آنها در سطح معمول است مورد استفاده قرار بگيرد. البته توصيه من اين است که فعلا مردم برای دستيابی به اين نرم افزار خود را به خطر نياندازند. ما قرار است اين نرم افزارها را در نقاط مختلف آمريکا به کار بسته و درعمل نقاط ضعف آن را بررسی کنيم.
مدیر پروژه اینترنت چمدانی در ادامه میگوید: برای ما اين نکته بسيار مهم است که اين طرح همانطوريکه از آغاز نيز تصميم گرفته شده است، ابزاری باشد برای تقويت امکانات فن آوری شهروندان و نهادهای مدنی. به همين خاطر در هر مورد که اين ابزارها را در اختيار ديگران قرار می دهيم ابتدا با نهادهای مدنی و گروههايی که در آن منطقه فعال هستند مشورت می کنيم.
مینراث در پاسخ به این سئوال که این چمدان قرار است چگونه وارد کشورهای مورد نظر بشود میگوید: البته حمل يک چمدان کار دشواری نيست ولی قاعدتا در کشورهايی که حمل اين وسايل خطرناک و غيرقانونی است مسلما نمی توان به راحتی آن را حمل کرد و از مرز عبور کرد. در عين حال هر وسيله ای که دارای حافظه کافی باشد، مثلا سی دی، کارت های حافظه ( يو اس بی ) می توانند اين نرم افزار را منتقل کنند. و يا اين نرم افزار می تواند روی اينترنت قرار گرفته و افراد آن را پياده کنند.
مدیر این پروژه امکان ردیابی این شبکه در داخل کشورهای هدف را تکذیب نمیکند و میگوید: همواره راهها و يا امکانهايی برای رديابی و يافتن افراد وجود دارد. اين فن آوری نيز يک راه حل جادويی برای گريز از تعقيب و رديابی افراد نيست ولی می توان گفت که رديابی افرادی که از اين فن آوری استفاده می کنند بسيار دشوارتر از رديابی روشهايی ارتباطی معمول است.
برای آزادی یا برای جاسوسی؟
انتشار فیلم این پروژه، این تفکر را که این شبکه بیشتر به یک شبکه جاسوسی شبیه است تقویت میکند. با این حال به نظر میرسد با سابقه دولت امریکا در این زمینه، هدف این پروژه بیش از گسترش آزادی و دموکراسی، هدف این پروژه تأمین اهداف ایالات متحده امریکا باشد.
حمید ضیاییپرور، کارشناس ارتباطات در گزارشی در سایت همشهری آنلاین در این زمینه مینویسد: آن طور که از اظهارات مقامات آمریکایی برمیآید طرح اینترنت چمدانی احتمالا یک طرح با محدوده برد کوتاه و محلی خواهد بود که در چشمانداز کوتاه مدت نمیتواند تأثیرگذاری چندانی در معادلات سیاسی کشورها داشته باشد. با این حال صرف چنین بودجههایی در قالب برنامههای جنگ نرم آمریکا علیه کشورها و بهویژه علیه ایران نشاندهنده اهداف بلندپروازانه دولت آمریکا در مقابله با کشورهای مستقل و اسلامی در منطقه و جهان است.
با این تفاسیر، برخی معتقدند این پروژه دخالت آشکار در امور داخلی کشورها محسوب میشود. برخی دیگر هم این پروژه را یک بلوف میدانند و عدهای دیگر هم بر این باورند که این پروژه بهانهای مناسب برای خرج بودجههای کلان ایالات متحده در راه گسترش آزادی است.
اما مقامات امریکایی با جدیت برای دستیابی به منافع خود، این پروژه را پیگیری میکنند.
در ادامه میتوانید فیلم مربوط به این پروژه را مشاهده کنید.
انتهای پیام/.