وبلاگ هم یک رسانه «زنانه» شد

به گزارش «وبلاگ نیوز» و به نقل از مهرخانه، گروه “مطالعات زنان انجمن جامعه‏ شناسی ایران” نشست تجربه زیسته یک زن وبلاگ نویس و تاثیر مستعار نویسی در روایت زنانه را با حضور دکتر شیرین احمد نیا، دکتر منیره توکلی و دکتر مسرت امیر ابراهیمی برگزار کرد.

این جلسه روز دوشنبه 22خرداد91 در سالن کنفرانس انجمن جامعه شناسی ایران برگزار شد.

وبلاگ به مثابه رسانه برای حضور وبلاگ نویس

ابندا “شیرین احمدنیا”، نویسنده وبلاگ “از زندگی” به بیان تجریبات مثبت و منفی خود در مدت هشت سال وبلاگ نویسی پرداخت. او در این بخش به امتیازات حضور در عرصه مجازی مانند استفاده از این رسانه به عنوان ابزاری برای بازتاب حضور وبلاگ نویس در اشکال مختلف حضور یک فرد در جامعه نام برد. حضور به عنوان، زن، مادر، دوست، شهروند، مخاطب فیلم ها، مسافر و …

او به دوستی هایی که در راستای وبلاگ نویسی شکل گرفته اشاره کرد و گفت: گاهی اوقات این دوستان از دوستان صمیمی دنیای واقعی به من نزدیک تر هستند و حرف مرا بهتر می فهمند. دوست هایی که به من کمک های تخصصی در زمینه های مختلف می کردند. دریافت حمایت اجتماعی گسترده در سطح بسیار وسیع و بین المللی برای من صورت گرفته است.

او اشاره کرد: برخی افرادی در جریان کامنت گذاری برای وبلاگ من با یکدیگر آشنا شده و ازدواج کرده اند. من در فضای وبلاگستان در ارزیابی وبلاگ ها مقام کسب کرده ام و به عنوان داور برای مسابقات وبلاگ نویسی انتخاب شده ام. نیز برخی سایت های خبری و دیگر سایت ها به مطالب من لینک داده اند و برخی از خوانندگان وبلاگ من خودشان تشویق شده اند که وبلاگ بنویسند.

احمد نیا از تجربیات منفی خود به کامنت گذارانی اشاره می کند که عمدتا مرد هستند و برای تغییر فرم قالب و نوع نوشتار نظر می دهند و در صورت عدم همکاری ناراحت می شوند و ارتباط را قطع می کنند. وی افزود: همچنین کامنت های با محتوای غیراخلاقی وجود دارند که باعث شد که بخش نظرات وبلاگ را بعد از تایید فعال کنم. متاسفانه در افراد دنیای واقعی یک نگاه از بالا به پایین وجود دارد که وقتی می فهمند وبلاگ نویس هستم. از من می خواهند به خاطر تحصیلات جامعه شناسی که دارم، به مقاله نویسی روی بیاورم و وبلاگ نویسی را بی ارزش می دانند.

گاهی وبلاگ نویسی جرم و خطا می شود

احمد نیا گفت: عواملی مانند سن؛ نوع شغل؛ روابط خانوادگی؛ شرایط تحصیل؛ محدودیت های فضاهای سیاسی، اجتماعی، فرهنگی محل زندگی و مخاطب در وبلاگ نویسی تعیین کننده و تاثیر گذار است. من از ابتدا اصرار داشتم با اسم خودم بنویسم. گاهی در شرایط اجتماعی امروز صرف وبلاگ نویسی مشکل و جرم و خطا محسوب می شود. مسئله خودسانسوری در عرصه های مختلف، وبلاگ نویس را تحت تاثیر قرار می دهد. تمام مدت باید حواسمان باشد این نوشته را چه کسی می خواهد بخواند و چه برداشتی می کند.

من عامدا و گاهانه از شادی ها می نویسم. انرژی پخش می کنم. چرا که جوانان و مخاطبین وقتی به وبلاگ من مراجعه می کنند، من وظیفه دارم ایشان را ناامید نکنم.

احمدنیا ادامه داد: جالب است گاهی مخاطبین به من سفارش مطلب می دهند و گاهی انتظاراتی ایجاد می شود که وقت پاسخ گویی به آن را ندارم. به عنوان مثال زمانی مطلبی درباره کارشناسی ارشد نوشته ام و هنوز که هنوز است از من سوالاتی درباره منابع کارشناسی ارشد می کنند.

وبلاگ یک رسانه زنانه است

مزایای و کارکرد های وبلاگ نویسی از نظر احمدنیا چنین عنوان شد: دوست یابی در سطح جهان، تامین خوراک فکری و جامعه شناسی و تحقیقاتی از نظرات مخاطبین و اطلاع از موقعیت هایی که در دنیای واقعی اطلاع از آن، امکان پذیر نیست.

وی گفت: ویلاگ یک رسانه زنانه است. چرا که یک تریبون برای ابراز وجود ایشان است و به آن ها اعتماد به نفس می دهد که دور از هر گونه تحمیل و اراده مردانه خود و پتانسیل های شان را در آن فضا شکوفا کنند. هنگامی که من شروع به وبلاگ نویسی کردم، اعتماد به نفس پیدا کردم که می توانم بنویسم. می توانم عکس بگیرم و قدرت مشاوره دادن پیدا کردم و فهمیدم در حوزه جامعه شناسی، جامعه شناس مردم مدار هستم.

پس از آن توکلی دلیل آن که در گروه مطالعات زنان، وبلاگ نویسی را مورد بررسی قرار داده اند را چنین عنوان کرد: در دنیای واقعی، مردان همواره حرف زنان را قطع می کنند. دنیای مجازی به زنان این فرصت را داده است که بدون آن که قطع شوند بتوانند حرف بزنند.

وبلاگ نویسی زنان، دنیای نانوشته زنان را برای ما مکتوب کرد

سپس دکتر مسرت امیر ابراهیمی به بررسی تاثیر مستعار نویسی در روایت زنانه پرداخت. او بیش از ده ها مقاله درباره دنیای مجازی و تجربه تدریس در دانشگاه یو سی ال ای را دارد و از سال 2002 به بررسی وبلاگ زنان در فضای مجازی پرداخته است.

امیر ابراهیمی گفت: زندگی زنان عادی و همچنین جریان مستعار نویسی برای من جالب بود. در ایران سنت اتوبیوگرافی و بیوگرافی نویسی رواج نداشته است و آن چه از زنان در این زمینه وجود دارد با روایت مردان و یا اگر روایت زنان است با دیدگاه مردانه و مرد سالارانه است. عدم حضور زنان در این زمینه ترس از آبرو، ترس از قضاوت دیگران و شرایط فرهنگی بوده است. و ما تصویر کمی از زندگی زنان معمولی ایران داشتیم.

با روی کار آمدن اینترنت تحول بزرگی در این زمینه پیش آمد و برای اولین بار شاهد روایت دست اول و زنانه شدیم. زن های بسیاری که از زندگی آن ها هیچ اطلاعی نداشتیم مانند زنان خانه دار، کارمند، دانشجو، طلاب شروع به وبلاگ نویسی کردند. آن چه مهم است این است که ما با زنان روشنفکر و نویسنده رو در رو نبوده بلکه با زنان معمولی مواجه هستیم. البته با وجود اینکه ما نمی دانیم راوی کیست و داستان ها چقدر واقعی است اما این وبلاگ نویسی ها مهم است چرا که در طول نوشتن یک وبلاگ، هویتی ساخته می شود و مجبور است انسجامی داشته باشد که در آرشیو وبلاگ ها قابل دسترسی است.

جریان خود سانسوری جنسیتی است

امیر ابراهیمی درباره عوامل رواج مستعار نویسی در ایران چنین گفت: آن چه در عرصه عمومی وجود دارد با عرصه خصوصی بسیار متفاوت است که حتی در زمان شاه که پوشش اسلامی اجباری نبود، کلام زن ها در پس حجاب ظاهر می ماند و نمی توانست خودش را عیان کند. قبل از انقلاب تنها باید ها و نباید های عرفی و شرعی و تا حدی مدرنیسم رعایت می شد اما بعد از انقلاب به خصوص با ورود اینترنت و ماهواره به زندگی مردم، باید ها و نباید های متغیری به وجود آمدند و بیشتر از همه زنان و جوانان را سردرگم کرد.

در نتیجه، هویت اصلی گم می شود. و بزرگترین دلیل روی آوردن زنان به وبلاگ نویسی امکان صحبت از خود، بود.

جریان خودسانسوری در وبلاگستان ایران بسیار جنسیتی است. وقتی از پسرها می پرسیدم که آیا وبلاگتان شبیه خودتان است پاسخ مثبت می دانند. اما دختران، زن بودن خودشان را وبلاگشان به نمایش می گذارند و خودسانسوری در زن بودن اتفاق می افتد در حالی که برای مرد ها خودسانسوری در زمینه های اجتماعی و سیاسی اتفاق می افتد. جریان گفتن از خود علی رغم تمام محدودیت هایی که در فضای عمومی ایران وجود دارد، در فضای وبلاگستان صورت گرفته است و باید گفت دموکراتیزاسیون زندگی شخصی در وبلاگستان توصط زنان صورت گرفته است و زن ها جرات و جسارت بیشتری پیدا کرده اند.

وی در آخر به نوشته ای از فاطمه مرنیسی اشاره کرد و گفت: نوشتن بهتر از کشیدن پوست صورت است. نوشتن بهتر از هر کرم دیگری است. اگر می خواهید جوان بمانید بنویسید.

انتهای پیام/.