روانشناسی حضور در شبکه اجتماعی «گوگل پلاس»
بیایید با یک عبارت جالب توجه شروع کنیم: همفکری. همان‌طور که همه ما می‌دانیم این مفهوم یعنی، توافق با دیگران؛ اما گاهی ما به معانی عباراتی که در فرهنگ ما وجود دارند، نمی‌اندیشیم!
عبارت دیگری وجود دارد مانند «ارتباط برقرار کردن» که در بیشتر موارد به معنای اتصال دو یا بیش از دو چیز است که تا قبل از آن به هم وصل نبوده‌اند. حقیقت این است که ما در زندگی به دنبال همین اتصالات و ارتباطات هستیم و این ارتباطات می‌تواند میان انسان‌ها، خاطره‌ها، مکان‌ها و… باشد.
نخستین تأثیر و روانشناسی اتصال
این موقعیت را تصور کنید: شما در حال خواندن اظهارنظرهایی از چهره‌های آشنا هستید و در همان موقع به اظهارنظری از یک نام ناآشنا برخورد می‌کنید. آیا تا به حال این موقعیت را تجربه کرده‌اید؟ در چنین مواقعی، پرسش‌هایی خودنمایانی می‌کنند، از جمله: آیا انگیزه پشت یک اظهار نظر را درک می‌کنیم؟ آیا آن شخص نیت «بازی کردن» دارد؟ آیا نیت‌ها و انگیزه‌های آنان هر چه که باشند، برای ما قابل احترام هستند؟ آیا آنان انتظار برقراری یک ارتباط را از این اظهار نظرها دارند؟ و…
در این‌جا شرحی داریم بر چگونگی ایجاد یک زمینه ارتباط:
1. تردید داشتن روی نام که اثری بی‌درنگ بر روی شما خواهد داشت
در شبکه‌های اجتماعی، تصویری که افراد از آن بر روی صفحه شخصی خود استفاده می‌کند، کارکرد نام و نشان پیدا می‌کند. از این رو، در صورتی که چهره خود فرد باشد، به طور آنی ما را وادار به تفسیر حالت او می‌کند. کسی که لبخندی بر لب دارد، در برخوردها و رفت‌وآمدهای ما شانس بیشتری برای دریافت پاسخ مثبت دارد. لباس‌های رسمی و اداری، به هر شکلی، تأثیر اولیه برخورد با یک انسان با روحیات رسمی و اداری را بر ما باقی می‌گذارد.
کسی که جعبه‌های خالی پیتزا را دور خود روی زمین پخش کرده یا کسی که عکسی با لباس‌های بسیار کم را در معرض دید گذاشته است، قطعا هر کدام تصویری جداگانه از شخصیت خود در ذهن ما ایجاد می‌کنند. پس از این تاثیرها است که شما برای کسب اطلاعات بیشتر درباره وی، کلیک می‌کنید.
2. پروفایل و تصاویر
تصاویر در شبکه‌های اجتماعی گوگل پلاس راهی هستند برای ارایه نشانه‌هایی از جهان فرد یا جریان‌هایی از زندگی وی که می‌خواهد در این فضا ابراز کند. اگر هیچ تصویری از فرد وجود نداشته باشد، اثرگذاری اولیه بسیار دشوار خواهد بود.
3. درباره من
چیزی که افراد راجع‌به خود بر روی صفحه شخصی خود در شبکه‌های اجتماعی می‌نویسند، در ایجاد ارتباطات بین فردی بسیار راهگشا و روشن‌گر خواهد بود. روش و ادبیات زبانی که از آن استفاده می‌کنند می‌تواند به عنوان بازتابی از طرز تفکر ایشان تلقی شود؛ چراکه تفکرات ما، واژگان ما را می‌سازند و واژگانی که بر صفحات ما نقش می‌بندند، بخشی از زندگی ما را عیان می‌کنند.
4. پست‌های منتشر شده، واقعیت پنهانی دارند
علاوه بر بیان آشکار، محتوای مطالب هم به خودی خود، اطلاعات بیشتری را راجع به اشخاص روشن می‌سازد. اگر آن‌ها فقط، پست‌های دیگران را دوباره به اشتراک می‌گذارند، احتمالا فقط در فکر دیگرانند!
اگر آن‌ها خود برای نوشتن پست‌هایشان دست به قلم می‌شوند ولی هیچ‌کس برای آن‌ها، «1+» (پسندیدم) یا نظر نمی‌گذارد و یا مطلب آن‌ها را به‌اشتراک‌گذاری مجدد نمی‌کند، می‌توان دریافت که آنان، افراد کمی را در حلقه‌های خود دارند و با دیگران در پیوند نیستند. یا اگر آنان، مطالب جالبی بنویسند، عکس‌های گرفته شده توسط خودشان را بگذارند، لطیفه‌های خنده‌دار منتشر کنند و… و همه این‌ها با «1+»ها، نظرها و به‌اشتراک‌گذاری‌های مجدد مورد استقبال قرار گیرند، می‌توان قضاوتی دیگر در مورد این افراد داشت.
5. تعداد افرادی که آن‌ها در حلقه‌های خود دارند یا حلقه‌هایی که در آن‌ها هستند
این مسئله می‌تواند این نکته را به ذهن بیاورد که آنان با چه کسانی در مسیر گوگل پلاس آشنا شده‌اند. آن‌ها فقط می‌توانند به گوگل پلاس پیوسته باشند و در این شرایط اگر فقط 20 نفر را در حلقه خود داشته باشند و فقط 20 نفر آن‌ها را در حلقه خود داشته باشند، شانس این را نخواهند داشت که به عضو گروه‌هایی که در شبکه‌های اجتماعی به آن‌ها پیوسته‌اند درآیند و به تبع آن خرده‌فرهنگ‌های سایر افراد فعال در فضای مجازی را نیز درک نخواهند کرد.
البته پروفایلی که نشان‌دهنده حضور تعداد اندکی از افراد در حلقه دوستان شخص باشد، می‌تواند یک حساب کاربری موقت باشد که شما را به این نتیجه برساند که این شخص، حراف یا معترض است و نقطه‌نظرات خود را از این حساب کاربری اشاعه می‌دهد؛ به عبارتی دیگر، نیات آنان ممکن است شرافت‌مندانه و قابل احترام نباشد و یا هر چیز دیگری. اما اگر شما موقعیت را درک کنید، گزینه‌های بیشتری برای پاسخ خود خواهید داشت.
بر این اساس، اثر اولیه‌ای که ما ایجاد می‌کنیم، هر چه که باشد، در دریافت‌های روانشناسانه از رفتار خود ما تأثیر به‌سزایی دارد. به‌سادگی می‌توان دریافت که اطلاعات بیشتری را که می‌توان از نظرها به‌دست آورد، به‌احتمال زیاد همان‌هایی است که بعدها از مردم می‌شنویم؛ چیزهای ساده اما اساسی برای روابط آنلاین.
ارتباطات و سپس شکل‌دهی به آن در طول زمان
بیایید از این چشم‌انداز نگاهی سریع به شبکه اجتماعی گوگل پلاس بیندازیم. هر 1+ (پسندیدم)، هر نظر و هر به‌اشتراک‌گذاری مجدد اعلام می‌کند که شما در حال جلب توجه هستید، ولی در درجات متفاوت؛ این چیزی است که ما را به تعجب وا می‌دارد و این سؤال را در ذهن ما ایجاد می‌کند: فرآیند روان‌شناختی موجود در این زمینه چیست؟
پاسخ به طور اجمالی چنین است:
1. توجه: در آغاز، تفکرات شما با توجه به صفحه شخصی و اظهارنظرهای شما مورد قضاوت قرار می‌گیرند. میزان توجهی که شما نسبت به این دارید، می‌تواند بعدها تبدیل به عاملی برای ارتباطات بیشتر شود.
2. زمینه‌یابی: در این حالت، شما در حال ساختن تصویری از افراد در خلال مراوده با آنان هستید. شما نام و فضای اطراف اشخاصی را که با آن‌ها تعامل داشته‌اید، می‌شناسید و خاطرات و تفکرات خود را برای آن‌ها بازگو می‌کنید و در معرض دید آنان قرار می‌دهید.
3. خلق ماجرا در خلال گفت‌وگوها: هرچه ارتباط با دیگری بیشتر شود، طرح تفکرات، احساسات و خاطرات نیز با او بیشتر خواهد شد. در واقع شما در حین تعاملات خود با دیگران، خلق ماجرا می‌کنید. این به آن معنی است که شما همیشه وابسته به متن نیستید و در ورای متن به ساخت روابط با دیگران می‌پردازید.
4. تقویت مثبت: مراوده بیشتر، خاطرات بیشتر را ایجاد خواهد کرد و از این‌جا است که به‌خاطر سپردن نام کسانی که می‌شناسید، آسان‌تر خواهد بود. هرچه تعاملات لذت‌بخش‌تر باشند، روابط و پیوندهای مستحکم و مثبت‌تری مورد انتظار خواهند بود. این نکته بر مبنای چگونگی کارکرد مغز در به‌یادآوری خاطرات، یعنی تکرار فعالیت بیشتر=یادآوری راحت‌تر، است.
بنابراین برای کسانی که خود را فاقد روابط و پیوند در گوگل پلاس می‌بینند، جای چند پرسش باقی می‌ماند: اگر شما پست‌های کسی را فقط یک‌بار «1+» کرده‌اید، چگونه انتظار دارید که بتوانید با آن‌ها رابطه برقرار کنید؟ هم‌چنین، سؤال دیگری مطرح است و آن این‌که چگونه باید انتظار داشته باشیم تا افراد و دوستان با تولیدات محتوایی ما ارتباط برقرار کنند، در حالی‌که ما چنین رفتاری را با تولیدات محتوایی ایشان نداشته‌ایم؟ وقتی شما در پیوند قرار می‌گیرید، در ذهن یا تفکرات خود، خود را به‌مثابه دیگرانی خواهید یافت و این معنای پیوند در شبکه اجتماعی گوگل پلاس است.
حرف آخر
وقتی ما از طریق 1+ها (پسندیدم‌ها)، نظرها، به‌اشتراک‌گذاری‌های مجدد، چت و گشت‌وگذار، در پیوند با گوگل پلاس قرار می‌گیریم، در واقع با دیگرانی در رابطه قرار می‌گیریم که ممکن است بعدها نیز با آن‌ها در پیوند قرار بگیریم. وقتی این پیوندها به‌طور فزاینده‌ای پیام‌ها را منتقل می‌کنند، ما تمایل به کسب لذت بیشتر و بیشتر از این تجربیات خود داریم. دلیل این‌که فرهنگ و همه متعلقات آن و آن‌چه که ما محصول آن هستیم تا این حد مهم است نیز همین است. مفهوم «اشتراک گوگلی»، یک فرهنگ گروهی روزافزون را در دل خود پرورش می‌دهد که راهی است برای جمع کردن «دیگران» و اجازه دادن به آن‌ها برای برقراری ارتباط با «دیگرانی» که همان ارزش‌ها را به‌اشتراک می‌گذارند. این‌جا همان جایی است که می‌توان گفت گشت‌وگذار در گوگل پلاس به بالا بردن سطح این فرهنگ کمک می‌کند.
مارتین شروینگتون؛ ترجمه: ندا حیدری
انتهای پیام/.
