شبکه‌های اجتماعی پل ارتباطی مرده‌ها و زنده‌ها
به گزارش «وبلاگ نیوز» کبری آکیش در شبکه ایران نوشت: شاید برای شما هم اتفاق افتاده باشد که دوست دوران مدرسه خود را پس از چندین سال در یکی از شبکه‌های اجتماعی پیدا کنید و با شوق و ذوق فراوان به او پیشنهاد دوستی بدهید و منتظر تائید پیشنهادتان از سوی آن دوست باشید روزها می‌گذرد و او پیشنهاد دوستی شما را تائید نمی کند، افکار مختلفی به ذهنتان خطور می کند، شاید شما را نشناخته، شاید در سفر است و به اینترنت دسترسی ندارد، شاید گرفتاری برایش پیش آمده و شاید و شاید. تا اینکه دوست مشترک دیگری به شما خبر می‌دهد که دوست دوران کودکیتان چند سالی است که مرده و دیگر در قید حیات نیست. از شنیدن خبر مرگ وی شوکه می‌شوید، یاد خاطرات با هم بودنتان می افتید و از اینکه چرا قبل از اینکه بمیرد او را پیدا نکرده‌اید افسوس می‌خورید.
دوست دوران کودکی شما از دنیا رفته اما میراث دیجیتالی وی هنوز در دنیاست و زندگی می‌کند شاید اگر قبل از اینکه بمیرد به پیشنهاد دوستی شما پاسخ داده بود شما حداقل می‌توانستید از طریق صفحه اجتماعی‌اش عکس‌هایش، مطالبش و خاطراتش را ببینید و بخوانید و با دوستی که چندین و چند سال از او بی‌خبر بودید ارتباط برقرار کنید.
به گفته مدیر عامل فیس بوک در حال حاضر بیش از 5 میلیون حساب کاربری در فیس بوک وجود دارد که صاحبان آنها مرده‌اند اما این حساب‌ها همچنان فعالند و شما می‌توانید برای مردگان پست بگذارید و با آنها ارتباط برقرار کنید. البته این آمار تنها برای شبکه اجتماعی فیس بوک است و اگر تمام شبکه های اجتماعی دنیا را از جمله تویتر، مای اسپیس و … در نظر بگیریم تعداد این حساب‌های کاربری بی‌صاحب غیر قابل شمارش می‌شود.
مدیران و مسئولان شبکه‌های اجتماعی هم نه تنها از وجود چنین حساب‌های کاربری صاحب مرده ناراضی نیستند بلکه می‌کوشند امکانات خود را ارتقا داده و خدمات بهتری به کاربرانی که مایلند پس از مرگشان هم با زنده‌ها در ارتباط باشند، ارائه دهند.
به عنوان مثال شبکه اجتماعی تویتر سرویسی به نام Lives On راه‌اندازی کرده است که با شناخت سلیقه کاربران توییتر می‌تواند پس از مرگ آنها به جای آنها توییت کند.
این شبکه اجتماعی با شعار «وقتی قلب شما از کار ایستاد همچنان توییت می‌کنید» خدمات جدیدی را به کاربران خود ارائه می‌دهد. کاربران توییتر با معرفی حساب کاربری خود به سایت Lives On در حقیقت به این سایت اجازه می‌دهند وارد حساب کاربری توییترشان شده و توییت‌های آنها را رصد کند. به این ترتیب Lives On با شناختی که بر اساس توییت‌ها از کاربران پیدا می‌کند، توییت‌هایی می‌کند که کاربران می‌توانند با تایید یا تکذیب آن به شناخت Lives On از خود کمک کنند. در نهایت زمانی که کاربر مطمئن شد این سایت به خوبی او را شناخته است با تایید، می‌تواند خیالش راحت باشد که بعد از مرگش هم توییت‌هایش ادامه خواهد داشت.
در حال حاضر اپلیکیشن‌هایی مانند Facebook’s If I Die و DeadSocial نیز به کاربران اجازه می‌دهند پس از مرگ هم پیام‌هایی را بر روی شبکه اجتماعی ارسال کنند. اما LiveOn اجازه می‌دهد مطالبی که حتی از پیش نوشته نشده‌اند نیز برای ارسال به شبکه‌های اجتماعی تولید شوند. البته انتقادهایی هم از سوی برخی محافل به اینگونه خدمات شده است و برخی منتقدان می گویند در حالی که یک انسان زنده گاهی نسبت به برخی حرف‌ها، واکنش‌ها یا انتشار برخی خبرها پشیمان می‌شود و آنها را از شناسه کاربری‌اش پاک می کند نمی‌توان به یک نرم‌افزار اجازه داد که سر خود و بدون حضور ذهن زنده یک کاربر به انتشار محتوایی منسوب به آن شخص بپردازد.
روزنامه انگلیس گاردین نیز در گزارشی با عنوان «چرا مرگ، پایان زندگی در شبکه‌های اجتماعی نیست» تاکید کرد که شبکه‌های اجتماعی در حال پل زدن بین دنیای زنده‌ها و مرده‌ها هستند. در این گزارش تاکید شده است نحوه دسترسی به اطلاعات شخصی، عکس‌‌ها و پیام‌های افراد نیازمند قوانین خاصی تحت عنوان قوانین میراث دیجیتال است.
انتهای پیام/.
