سازمان امنیت ملی آمریکا چگونه از شهروندان آمریکایی هم جاسوسی می‌کند؟
به گزارش «وبلاگ نیوز» و به نقل از خبرآنلاین، 9 هفته از زمانی‌که روزنامه گاردین و روزنامه واشنگتن‌پست پرده از برنامه جاسوسی اینترنتی پریسم (PRISM) برداشتند می‌گذرد. با این وجود، سازمان امنیت ملی آمریکا (NSA) هنوز در مرکز مجادلات قرار دارد. پس از آن ماجرا، بسیاری از رسوایی‌های جاسوسی دیگر نیز رو شدند که البته از نظر فنی، همه آنها قانونی به حساب می‌آیند. اما یک چیز در این میان خیلی عجیب و غریب است: وظیفه اصلی سازمان امنیت ملی آمریکا پایش ارتباطات خارجی است، و بر این اساس نیز جاسوسی خود را از اطلاعات شهروندان غیرآمریکایی توجیه می‌کند. اما جالب اینجاست که این سازمان حتی به جاسوسی شهروندان خود نیز مشغول است!
به گزارش پاپ‌ساینس، 5 توجیه وجود دارد که NSA می‌کوش بر مبنای آنها، اقدام خود در جاسوسی از شهروندان این کشور را منطقی جلوه دهد. اما این توجیه‌ها چیست؟
1- اجرای قانون «سه مرتبه»
زمانی‌که NSA فردی را مظنون می‌داند، می‌تواند تا «سه مرتبه» بالاتر از آن شخص به جمع‌آوری اطلاعات بپردازد. این بدان معناست که NSA علاوه بر اینکه می‌تواند تمام تماس‌های تلفنی فرد مظنون را زیر و رو کند، تماس‌های تلفنی همه افرادی را که فرد مظنون با آنها تماس گرفته است (مرتبه 1)، تماس‌های تلفنی همه کسانی که این افراد به آنها زنگ زده‌اند (مرتبه 2)، و در نهایت تماس تلفنی همه افراد مذکور را بررسی کند (مرتبه 3).
توجیه: تروریست‌ها احتمالا با سایر تروریست‌ها دوست هستند.
نتیجه: به طرز احمقانه‌ای، NSA به شبکه‌ای گسترده از اطلاعات شخصی دسترسی دارد. مثلا فرض کنیم مانند ماجرای کوین بیکون (گزارشگر هالیوود)، شما اسم 260 نفر را در دفتر تلفن خود داشته باشید. مرتبه اول به معنای 67 هزار نفر است. مرتبه دوم نیز 17,576,000 نفر را شامل می‌شود. در مرتبه 3، NSA می‌تواند سوابق تماس‌های تلفنی 4,569,760,000 را جمع‌آوری کند. درست خواندید، عدد مذکور از مرتبه میلیارد است! اگرچه بعید است که سازمان NSA تمام این اطلاعات را جمع‌آوری کند؛ اما محدودیت سه مرتبه عملا محدودیت نیست.
2- NSA پشت ابرداده‌ها پنهان می‌شود
اینکه شما پشت تلفن چه صحبت‌هایی می‌کنید، از سوی قانون به شدت محافظت می‌شود. با این وجود، ابرداده‌ها یا همان اطلاعات جانبی شامل این قانون نیستند. این اطلاعات شامل شماره‌هایی که با آنها تماس گرفته‌اید، شماره‌هایی که به شما زنگ زده‌اند، مدت زمان مکالمه، و همچنین آنتنی می‌شود که سیگنال تلفنی شما را مخابره کرده است. تمام این اطلاعات به عنوان دارایی‌ها و مایملک شرکتی فراهم‌کننده خدمات ارتباطی به حساب می‌آیند.
توجیه: NSA می‌تواند به طور قانونی از این اطلاعات برای دستگیری سریع مجرمان استفاده کند. پس از حادثه بمب‌گذاری مسابقه دو ماراتن بوستون، این سازمان تمام این اطلاعات از شرکت خدمات ارتباطی Verizon دریافت کرد.
نتیجه: شرکت تامین کننده خدمات ارتباطی شما قانونا موظف است زمانی‌که از آن خواسته می‌شود، سوابق تماس‌های شهروندان آمریکایی را (که می‌تواند به طرز وحشتناکی فاش کننده اسرار خصوصی شما باشد) به دولت تسلیم نماید.
3- درخواست‌ها NSA از شرکت‌های اطلاعاتی قبلا انجام شده است.
برنامه PRISM که بزرگ‌ترین برنامه جاسوسی آنلاین دنیا است و اخیرا توسط پیمانکار سابق NSA، ادوارد اسنودن فاش شد؛ واسطه و آرشیو عظیمی از اطلاعات است که پیش از این به صورت آنلاین، و توسط رسانه‌های اجتماعی و سایر شرکت‌ها جمع‌آوری شده‌اند.
توجیه: PRISM مستقیما فعالیت‌های آنلاین شما را پایش نمی‌کند، در عوض به عنوان مخزنی از اطلاعات عمل می‌کند که از سوی دولت آمریکا، از شرکت‌هایی مانند گوگل یا فیس‌بوک درخواست شده است. پیدا کردن تروریست ها مانند یافتن سوزن در انبار کاه است؛ و NSA تلاش می‌کند تا با اضافه کردن مقدار بیشتری کاه، تا می‌تواند سوزن‌های بیشتری را پیدا کند.
نتیجه: این کاه‌ها، کوهی از اطلاعات خصوصی شهروندان کشورهای مختلف و حتی مردم ایالات متحده هستند.
4- NSA هر چیزی را که از مرز رد شود بازرسی می‌کند.
زمانی‌که ارتباطات الکترونیکی مانند ایمیل یا پیامک از مرزهای آمریکا خارج می‌شود، رایانه‌های NSA آنها را بررسی می‌کنند تا شاید بتوانند اطلاعاتی درباره «خارجی‌های تحت تعقیب» به دست آورند.
توجیه: NSA نیاز دارد تا تمام فعالیت کسانی را که دولت تصمیم به پاییدن آنها دارد زیر نظر داشته باشد.
نتیجه: دولت آمریکا تمام ای‌میل‌ها و پیامک‌های شهروندان خود را می‌خواند.
5- از نظر NSA شما یک خارجی هستید، مگر اینکه خلافش ثابت شود.
سازمان NSA تلاش می‌کند تا با استفاده از استراتژی‌هایی مانند مقایسه شماره تلفن‌ها با یک پایگاه داده، داخلی یا خارجی بودن ارتباطات را تعیین کند. زمانی‌که یکی از این راه‌ها به شکست می‌انجامد، برنامه فرض می‌کند شما خارجی هستید و به تلاش خود ادامه می‌دهد.
توجیه: نظارت بر تهدیدات خارجی وظیفه این سازمان است.
نتیجه: گاهی اوقات، شهروندان ایالات متحده شهروند این کشور به شمار نمی‌روید.
انتهای پیام /.
