آیا وزرا هم به فیس‌بوک معتاد می‌شوند؟
در ایران، در رابطه با فیس بوک هم همچون باقی پدیده های مدرن، افسانه هایی هست؛ مثلاً این که تا مدت ها تصور می شد با انتشار اثری در فیس بوک، کل 700 میلیون کاربر فیس بوک آن را می بینند! یا این که تصور می شد که فیس بوک اتاقکی شیشه ای ست که شما در آن هیچ چیز را نمی توانید قایم کنید و همه شمارو با انگشت نشان می دهند و می گویند:«همونه ها!» هنوز هم کسانی هستند که از حضور با اسم خودشان در فیس بوک می ترسند[نه فقط در ایران که در جهان!] و ترجیح می دهند شخصیت عوض کنند البته گاهی هم برای مچ گیری! مثل خانم هایی که با اسم دیگر و عکس نامشخص یا حتی عکسی که در اینترنت سرگردان بوده، صفحه ای باز می کنند و به سراغ همسر یا خواستگار خود می روند! فیس بوک می تواند گاهی خیلی خطرناک باشد، مواظب باشید!
در ایران، پیش از ورود دو وزیر مهم دولت روحانی به فیس بوک، این رسانه رسماً از خطوط قرمز محسوب می شد و برای نام بردن از آن از نام فیلمی که «دیوید فینچر» درباره ی زندگی مؤسس فیس بوک ساخت یعنی «شبکه اجتماعی»، استفاده می کردند. ورود وزیر امور خارجه و وزیر نفت به فیس بوک توانست کمی ترس کارمندان دولت را برای ورود با اسم اصلی خودشان به این «شبکه اجتماعی» بریزد اما همچنان خیلی ها منتظرند ببینند که حضور در فیس بوک از فهرست امتیازات منفی در گزینش های اداری حذف می شود یا نه.
فیس بوک کلاً دو نوع استفاده دارد: کافه ای و رسانه ای. کافه ای متعلق به آدم های عادی ست که می خواهند در جمعی کوچک ، حداکثر صد نفره، با دوستان شان در جاهای مختلف ایران یا جهان اختلاط کنند. رسانه ای مال آدم هایی ست مثل ظریف و زنگنه که شناخته شده اند و با راه اندازی صفحات فاقد محدودیت پذیرش مخاطب، می توانند دیدگاه ها و عملکردهای فردی یا ارگانیک خود را به قضاوت عمومی بگذارند.زنگنه به عنوان وزیر نفت از این نظر با «پسند» بیش از 19 هزار نفر از ظریف جلوتر است اما صفحه ظریف به عنوان وزیر امور خارجه، با «پسند» بیش از 7 هزار، بازتاب رسانه ای و جهانی بیشتری داشته.[بعدالتحریر: دوستی نشانی صفحه دوم ظریف را داد که بیش از 163 هزار «پسند» داشت اگر دوستانی نشانی صفحات دیگری هم دارند خوشحال می شوم که همین جا اطلاع رسانی کنند.]
فیس بوک البته به رغم تمام امکانات و رویکردهای فراملی اش ، اعتیاد هم هست. شنیدن جمله ی« توی دو هفته اخیر فقط دو بار رفتم فیس،اونم فقط ده دقیقه!» از کسانی که سال ها بیش از 10 ساعت از روزشان را در فیس بوک بودند، این روزها طبیعی ست و جایگزین جمله های پیش از ظهور فیس بوک شده جملاتی مثل «تو دو هفته اخیر فقط دو نخ سیگار کشیدم، دارم ترک می کنم!». در خارج از مرزهای ایران، فیس بوک توسط بسیاری از شرکت های بزرگ، در ساعات اداری فیلترینگ داخلی شده تا از هدر رفتن نیروی مولد و ساعت کاری مفید پیشگیری شود اما در ایران، به رغم محدودیت های عمومی، استفاده از آن حتی در خیابان و مترو و بی آرتی هم توسط موبایل رایج است. به نظر می رسد ایرانی ها خیلی سریع روابط سنتی دید و بازدید را به فیس بوک انتقال داده اند!
یزدان سلحشور، خبرآنلاین
انتهای پیام/.
توضیح: این یک یادداشت و منعکس کننده نظر شخصی نویسنده است. در صورتی که نظری غیر از این دارید، از این طریق حرف‌های خود را برای ما ارسال کنید.
