مرگ‌های مجازی؛ فرصتی برای تأمل، تفکر و پندگرفتن
خبر درگذشت طلبه انقلابی، مرحوم «مهدي سعیدی» عزیز به همراه پدر، مادر، خواهر و برادرش در سانحه تصادف خبر بسیار غم‌انگیزی بود. مهدی هم رفت تا فرصتی ایجاد شود که به تاکید آیه دوم سوره مبارکه ملک، من و شما باز هم در کانون یک امتحان الهی قرار گیریم تا شاید به سمت عمل بهتر و برتر ترغیب شویم.
من، با اینکه به هر عبارت یا اصطلاح و کلمه‌ای در حوزه اخلاق و… کلمه مجازی را ضمیمه و بعد هم برای تناسب‌بخشی مباحث پیرامون آن در حوزه فضای مجازی تلاش کنیم موافق نیستم. اما حقیقت این است که داستان مرگ و رفتن انسان، وقتی در فضای مجازی هم فعال باشد، یک تفاوت با دیگر انسانها دارد.
این گروه از انسانها در کنار مرگ حقیقی که در عالم واقع اتفاق می‌افتد، مرگ مجازی هم دارند. مرگ مجازی یعنی تعطیل شدن اجباری صفحات شبکه‌های اجتماعی، وبلاگ‌ها و دیگر پایگاه‌های این گروه از انسانها، به‌واسطه مرگ حقیقی.
معتقدم امثال من و شما باید بسیاری از آیات و روایات درباره مرگ حقیقی را به صورت تطبیقی نسبت به مرگ مجازی هم بسنجیم و تفکر و تامل کنیم و برای درس گرفتن تلاش کنیم. در این زمینه، حرف‌های زیادی می‌شود طرح و بحث کرد. اما شاید بهترین و مهم‌ترین مسئله، تفکر نسبت به چیزهایی باشد که پس از مرگ از ما بجا می‌ماند.
چقدر به دعوت خدا در آیات و حضرات معصومین علیهم السلام در روایات به تفکر در مرگ دیگران و آثار بجای مانده از آنها توجه می‌کنیم؟ آیا تفکر و تامل کرده‌ایم و اعتقاد داریم که تمام حروف و کلماتی که در این به اصطلاح مجازآباد می‌نویسم سوال و جواب خواهند داشت؟
چه بسا زخمهایی که بر پیکره اعتقادات دیگران میزنیم، چه خراش‌هایی که به روح و دل دیگران وارد می‌کنیم و چه آسیب‌هایی که به تفکر همراهان مجازیمان میزنیم. از ثبت و ضبط شدن متن و کلماتمان در فضای مجازی توسط کیبورد و صفحه کلید فلان شرکت خارجی می‌ترسیم اما… .
شاید برای خیلی ها این حرف‌ها کلیشه‌ای به نظر برسند ولی اینها بخش مهمی از اعتقادات ماست. حرف زیاد است و این، یک حرف از هزاران حرفیست که می‌شود زد و ای کاش همین یک حرف را هزاران بار مرور کنیم.
برای مهدی سعیدی عزیزی که رفت نوشتم اما خدا شاهد است که قبل از آن برای خودم و دل خودم نوشتم و خودم را نصیحت کردم. برای مهدی عزیزی نوشتم که فقط یک بار و آن هم در مجلس شهادت امام هادی علیه السلام دیدمش اما شاهد بودم که در پلاس، جز برای رضای خدا ننوشت… .
برای مهدی عزیزی نوشتم که در آخرین یادداشتی که با قلم خودش چهار روز پیش در پلاس درج کرده، خیلی کوتاه نوشته است: دلم یک دوست می‌خواهد و حالا انشاءالله با خانواده‌اش میهمان دوست حقیقی دو عالم حسین بن علی علیه‌السلام هستند.
همین!
انتهای پیام/.
توضیح: این یک یادداشت و منعکس کننده نظر شخصی نویسنده است. در صورتی که نظری غیر از این دارید، از این طریق حرف‌های خود را برای ما ارسال کنید.
