شبکه‌های اجتماعی را جدی‌تر «نگاه» کنیم
شبکه‌های اجتماعی خود را به عنوان یکی از ابزارهای انتقال پیام معرفی کرده و اکنون برای کسب جایگاه برتر با رسانه‌های گروهی رقابت فشرده‌ای دارند.
به عبارت دیگر، شبکه‌های اجتماعی به تدریج از محیط‌های سایه و خاموش به محیط‌های روشن و آشکار گام می‌گذارند و لاینقطع جوانان و نوجوانان را شکار می‌کنند. باید با مطالعه، رصد و برنامه‌ریزی هدفمند و موثر ، یک «فرصت» از این حضور ناخواسته فراهم کرد.
فرصتی که این شبکه‌ها فراهم آورده‌اند می‌تواند به عنوان ابزاری جدید برای انتقال پیام انقلاب و دستاوردهای غیرقابل انکار آن در تمامی عرصه ها مورد توجه قرار گیرد. همچنان که تجربه‌ها نشان می‌دهد به محض انتقال صحیح یک نکته، پیام و محتوای غنی به سرعت در شبکه‌های اجتماعی نفوذ می‌یابد و دامنه سؤاستفاده از احساسات و هیجانات خاص نوجوانی و جوانی را به حداقل ممکن می‌رساند.
ظهور و بروز «شبکه‌های اجتماعی» اگرچه فرصتی را برای تعامل و گفت‌وگوی بیشتر با سطوح پایین‌تر افکار عمومی فراهم می‌آورد اما باید توجه داشت که مانند دیگر ابزار و تکنولوژی امروزی آسیب‌ها و آفت‌های خاص خود را نیز به دنبال دارد. از این معتقدم که باید مانند یک رسانه با آن مواجه شد و البته مخاطبان و کاربران این رسانه نوظهور را نیز نسبت به عواقب افراط در استفاده از آن آگاه ساخت.
در وضعیت کنونی که این شبکه‌ها می‌تازند ،کاربران با تهدیداتی در حوزه اجتماعی از جمله بی‌خوابی، نفوذ به حریم خصوصی ، کاهش تعاملات روزمره و رو در روی افراد،گسترش دامنه افسردگی و انزواطلبی، کاهش میزان اعتماد به نفس، روبه‌رو هستند که بی‌توجهی به آن عواقب ناگواری را به همراه دارد.
از منظر سیاسی نیز برخی از محتوای این شبکه‌های اجتماعی، حضور پشت پرده افراد و جریان‌های خاص سیاسی را با هدف تحریف واقعیات روز جامعه ایران اسلامی در تمامی عرصه‌ها فاش می‌سازد و این نکته‌ای است که باید هوشیارانه‌تر به آن نگریست. مخاطبان شبکه‌های اجتماعی را عموما نوجوانان و جوانان تشکیل می‌دهند که به اقتضای سن آنان ، از سطح قدرت تحلیل پایین‌تری در مقایسه با سیاست ورزان و کارشناسان برخوردارند و طبعا سودجویان از این واقعیت سؤاستفاده می‌کنند.
امروزه حضور پررنگ و البته قابل تامل جوانان و نوجوانان را در این شبکه‌های به ظاهر اجتماعی را نمی‌توان انکار کرد و از سویی بر این باورم که باید این حضور را مدیریت کرد. نکته‌ای که به نظر می‌رسد با توجه به گسترش فعالیت این شبکه‌ها کمتر به آن توجه شده و می‌شود. به راستی نقش دولت، نهادهای مردم‌نهاد و صاحبان خرد و اندیشه در شکل‌گیری و شکل‌دهی این شبکه‌ها کجا تعریف می‌شود؟ به عبارت دیگر اصلا نقشی در این باره برای آنان تعریف شده است؟ با مروری بر فعالیت و محتوای تولید شده در این شبکه‌ها به پاسخ نسبی می‌توان دست یافت.
این مرور پژوهشی نشان می‌دهد که در یک سوی میدان، شبکه‌های اجتماعی با سلایق مختلف و اهداف متعدد فعالانه برای جذب نوجوانان و جوانان دل‌ربایی می‌کنند و در این سوی میدان برنامه‌ای برای نظارت و هدایت راهبردی این شبکه‌ها احساس نمی‌شود.
مهدی محمود اقدم؛ خبرگزاری تسنیم
انتهای پیام/.
