شبکه های اجتماعی و شکاف بین نسلی

به گزارش «وبلاگ‌نیوز» و به نقل از ایرنا، سال‌ها باید به انتظار می‌ایستاد و فرسنگ‌ها باید می‌پیمود تا پیامی در ذهن مخاطب کارگر باشد؛ ولی امروز این امر فقط به درازای چند ثانیه انجام می‌گیرد.
شاید اگر فضای مجازی این‌همه قدری زودتر در دسترس بود، آرزوی پیر جماران که آن زمان از کنعانیان، قیام می‌طلبید، به این دیری مستجاب نمی‌شد! و شاید پیام انقلاب ما پیش‌تر و بیشتر از این مرزها را می‌پیمود!
شبکه‌های اجتماعی امروز جای رسانه‌های سنتی را گرفته‌اند و نقش کلیدی این رسانه‌های مجازی به‌عنوان مطبوعات جوانان در جامعه موردتوجه قرارگرفته است.
شبکه‌های اجتماعی با آزادی عمل و اختیاراتی که در عالم مجازی در اختیار جوانان قرار می‌دهند مورد استقبال آنان قرار می‌گیرند و لذا کاربران هنگام ورود به این شبکه‌ها باید دقت بیشتری داشته باشند.
پنهان نگه‌داشتن هویت افراد در فضای مجازی و امکان گمنامی آنان امتیازی است که جامعه شناسان آن را مانند دوران روستانشینی و شهرنشینی تعبیر می‌کنند، در شهرهای بزرگ افراد به نحوی گمنام هستند که می‌توانند از برخی هنجارها و کنترل‌های اجتماعی فرار کنند.
در فضای مجازی نیز این مورد شدت یافته و کاربران در گمنامی به سر می‌برند که البته این‌یکی دیگر از جذابیت‌های شبکه‌های اجتماعی برای جوانان است.
به علت استقبال جوانان از این گمنامی در فضای مجازی شاید بتوان گفت که کاربر جوان دنیای مجازی، آنچه را که در فضای فیزیکی نمی‌تواند به‌راحتی بیان کند وازنشان دادن و ابراز علاقه خود پرهیز می‌کند را بروز داده و اندیشه و نظر خود را حتی پس از ابراز نیز اعمال می‌نماید.
باوجود تأثیر شگرفی که شبکه‌های اجتماعی ـ سایبری روی مسائل فرهنگی، اجتماعی و سیاسی منطقه‌ای یا جهانی می‌گذارند، نباید از آسیب‌های این‌گونه شبکه‌ها نیز غافل بود؛ به‌بیان‌دیگر، شبکه‌های اجتماعی، هم فرصت ساز هستند و هم چالش‌برانگیز.
اگر میزان ترافیک ورودی – خروجی به سرورهای سایت‌های شبکه‌های اجتماعی را ملاک بازدید قرارداد می‌توان دید بر مبنای آمار تولیدشده الکسا (سایت معتبر رتبه‌بندی سایت‌ها و وبلاگ‌ها) در شبکه اجتماعی وایبر، کشورهای ایران اول، روسیه دوم، امریکا سوم، هند چهارم و برزیل پنجم است.
شبکه‌های اجتماعی مجازی به‌نوعی برای جوانان آزادی بیان را به دنبال می‌آورد به‌طوری‌که کاربر این فضا به‌راحتی، صدا، تصویر و کلام موردعلاقه خود را بارگذاری می‌کند.
این آزادی اظهارنظر تا جایی است که عقوبت‌هایی که در فضای فیزیکی احتمال دارد به وجود آید، در شبکه‌های اجتماعی ذهن کاربر را به خود مشغول نمی‌نماید.
جوانان حاضر در شبکه‌های مجازی در ظاهر نوعی برابری و هم‌افقی میان خود و افراد دیگر می‌یابند.
در دنیای واقعی وجود سلسله‌مراتب‌ها این برابری را از بین برده است، این در حالی است که در فضای مجازی جوانان فکر می‌کنند با هر سن، سال، سوار و سابقه دارای موضعی یکسان هستند.
این استقلال‌طلبی و عدالت‌جویی جوانان در این شبکه‌ها به‌ظاهر تأمین می‌شود به‌طوری‌که در این فضا کسی بر کسی مقدم نیست و همه در موضعی هم‌افق به برقراری ارتباط می‌پردازند.
درگذشته کاربر جوان خود را مصرف‌کننده محتوا می‌دانست درحالی‌که در شبکه‌های اجتماعی که به‌سرعت رشد یافتند، کاربر خود تولیدکننده محتواست و وقتی تصویر و نوشته‌ای را بارگذاری می‌کند درواقع امیال و اندیشه‌های خود را به منصه ظهور گذاشته و این حضور افراد به‌طور مستقل جذابیت دیگر شبکه‌های اجتماعی است.
اگر شبکه‌های اجتماعی به‌نحوی‌که اکنون مورداستفاده قرار می‌گیرند ادامه یابد و نسل برنامه‌ریز و مربی ما سواد رسانه‌ای خود را بالا نبرند؛ میان خانواده‌ها و جوانان شکافی ایجاد می‌شود که طی آن جوانی که امروز در دوجهان مجازی و واقعی زندگی می‌کند اگرچه نزد خانواده خود است اما از آن‌ها کیلومترها فاصله دارد.

انتهای پیام/.