کرونا بالاجبار آموزش را به فضای مجازی پرتاب کرد
مجازیست-هادی خانیکی،جامعه شناس و استاد دانشگاه در نشست آموزش عالی کلاسیک به آموزش عالی الکترونیک به صورت لایو:
- در جهان به دلیل شیوع کرونا مجبور به کوچ یا به عبارت دیگر پرتاب شدن به فضای مجازی بودیم. گذر از دانشگاه کلاسیک به الکترونیک چندان اختیاری و تحت تاثیر فن‌آوری نبود، بلکه بیشتر به اجبار بود.
- دانشگاه‌ها به اجبار تحت آموزش‌های مجازی قرار گرفتند. هرچند زیر ساخت‌ها مساعد را نداشته و دسترسی استادان و دانشجویان و فهم تفاوت‌های ماهوی در یادگیری الزاما از جنس مبتنی بر رابطه معلم و دانشجو نیست.
- این پرتاب شدگی در حوزه آموزشی و بعد از حوزه فرهنگی و اجتماعی ما را به سازگاری با این تغییر ملزم کرد. این تغییر در شرایط اختیاری نبوده و در شرایط مبتنی بر امید هم نبود، بلکه با نگرانی و اضطراب وارد دانشگاه الکترونیک شدیم، این در حالی است آمادگی لازم برای حضور در این آموزش‌ها را نداشتیم.
- نهایت در پایان بهار۹۹ امیدوار بودیم این وضعیت به اتمام برسد در ابتدای سال همگان بر این باور بودند که تا پایان خرداد شیوع کرونا مهار می‌شود، اما در خیز دوم اکثریت جامعه بیش از ۶۰ درصد جامعه بر این باورند که حداقل تا مدت ها با کرونا درگیر هستند.
- ۸۵ درصد جامعه پذیرفته که باید تا یکسال آینده نگران باشند. در این شرایط از یک سو بسیاری از محدودیت ها در حوزه فن آوری برداشت شد و بسیاری از سازمان‌های اداری در معرض تغییر قرار گرفتند و نهادهای موجود را به شکل دیگری تعریف کرد.
- با توجه به ترجمه مقالات مکنزی باید گفت درباره برنامه‌های آموزش و پرورش در آینده نامعلوم است و در این مقالات به دانشگاه بدون دانشجو تاکید شده است و باید فرصت‌ها را ایجاد کرد. هرچند تهدیدهایی نیز وجود دارد.
- آموزشی آنلاین می‌تواند کیفیت را تنزل داده یا فرمالیزه شدن آموزش یا غفلت از پژوهش را به دنبال داشته باشد. فرد را از مسئولیت اجتماعی دور کند. در چنین شرایطی از دیدگاه اجتماعی می توان حضور شناختی و معرفتی جدید را تبیین کرد.
- بنده در مقاله آموزش در قرنطینه به تفاوت‌های فرهنگی اشاره کرده‌ام، باید دانست که قرنطینه تمامی ابعاد زندگی را به دنبال دارد.
- تعامل فرهنگی و نظایر آن تحت تاثیر قرار می‌گیرد و اینکه چه کنیم تنزل کیفیت را جبران کنیم و چگونه حضور اجتماعی موثر داشته باشیم و همچنین تعلق و هویت فرد را افزایش دهیم؟ نمی‌توان ماموریت اجتماعی، فرهنگی و … را از یکدیگر تفکیک کرد. و چگونه در دوره‌های آنلاین بتوانند افراد را به مطالعات وادار کنند تا افراط و تفریط در پروژه های تیمی بروز نکند.
- در شرایط کنونی فقط نمی‌توان به مقوله آموزش و ایجاد تعادل در بین آموزش گیرندگان فعالیت کرد. در این شرایط باید سعی کرد تا با دانشجویان و استادان سست کوش مواجه نباشیم.
- بین میزان آموزش مستقیم و فرصت اندک آن می‌توان تعادل ایجاد کرد و حضور اجتماعی در آموزش‌های آنلاین از اهمیت برخوردار است.
- بر اساس آینده نگری مکنزی دانشگاه خالی از دانشجو مطرح است که این مسئله صمیمت را تحت تاثیر قرار داده و مشارکت دانشگاه در حل مسائل اجتماعی آموزش های و اطلاعات در معرض عمومی قرار می‌گیرد و مشارکت‌های عمومی افزایش می‌یابد.
- این مقوله باعث شده مسئولیت اجتماعی دانشگاه آنلاین به شکل جدید تعریف شود. به اقتضاعات توجه شده و نیاز داریم به منشور یا پروتکل های پژوهشی، فرهنگی و اجتماعی جدید ایجاد شود.
- دانشگاهی که در معرض تهدید ارزش‌ها قرار دارد. باید در همان دانشگاه بررسی شود زیرا غلبه فضای مجازی محتمل‌تر است و عوارض دیگری به دنبال دارد.
- در نیم سال گذشته به این نتیجه رسیدم که پیدایش اشکال جدید از فعالیت‌های مجازی با موضوعات مختلف افزایش یافته است. نهادهای علمی و صنفی به برگزاری جلسات در فضای مجازی رو آورده‌اند. زمینه‌های جدید از مشارکت اجتماعی و فرهنگی دانشگاه را در برگرفته است. برای مثال گفت‌وگوهای آنلاین نهادها مورد توجه قرار گرفته است.
/برنا/
