پارتیزان‌های وب‌نگار با لباس زنانه!

چندی است نوع خاصی از زنانه نویسی در میان انواع و اقسام وبلاگ ها به نوعی شایع و موجب شده تا وبلاگ های متعددی تشکیل شود که در آن ها تاکید اصلی برجنسیت مدیروبلاگ است و محوریت مطالب قرار است تا بر اساس ابعاد پنهان زندگی وی قرارگیرد اما آنچه محقق می شود غیر از آن چیزی است که نشان داده می شود.

این مساله البته نتایجی نیز همچون تغییر نام تعداد زیادی از وبلاگ ها و به تبع، تغییر لحن برخی از وبلاگ نویسان را نیز به دنبال داشت، چنانچه بسیاری از وبلاگ های جدیدی با عنوان هایی با پیشوند «یک دختر … » و یا مثلا « یک زن » و « جمعیت نسوان… » یاهر چیزی که با پسوندهایی از این دست راه اندازی شد که البته در مواردی موضوع اصلی وبلاگ هیچ ارتباطی با نام انتخاب شده برای وبلاگ نداشت و در مواردی هم صادقانه در هدروب نوشته شد: «این نام صرفا برای کشاندن مخاطب به صفحه اصلی انتخاب شده است».

در این گونه وبلاگ ها که حتی در موارد متعدد اعلام وضعیت تاهل و تجرد و نویسنده آن نیز در بخش درباره نویسنده، به نحو برجسته ای مورد تاکید قرار گرفته، اینگونه وانمود می شود که مدیر وبلاگ قصد دارد تا ابعاد پنهانی از زندگی یک دختر و یا یک زن را در آن اشکار کند و از چیزهایی بنویسد که حتما برای کسی که به دلیل پنداشت های نهفته در اسم وبلاگ روی لینک آن کلیک کرده، جذاب خواهد بود.

اما آنچه من را نسبت به اینگونه وبلاگ ها متوجه کرده است، شیوه مشترک نوشتاری علاوه بر شیوه مشترک ظاهری آن هاست.

وب نویسان این گونه وبلاگ ها که عموما از جنس فعالان اینترنتی بشمار می روند، عموما به طور روزانه و حداکثر دو روز یکبار به نوشتن پست های جدید اقدام می کنند و در پاسخ دادن به کامنت ها و حتی از طریق ارسال کامنت در سایر وبلاگ ها فعال هستند.

برخی از این افراد نیز به زعم اینکه در بررسی های ساده مشخص می شود که جنسیت آن ها مذکر است، اما جنسیت حقیقی خود را در وبلاگ پنهان کرده و در نقش یک زن به نوشتن می پردازند.

وجه مشترک غالب این افراد چه زن و چه مرد، ماهیت پنهان سیاسی این هاست و از آنجایی که هدف اصلی آنان مبارزه نرم سیاسی و تخریب با استفاده از روش جلب مخاطب و تبلیغات روانی است، عموما برای در امان ماندن از فیلتر شدن سبک اجتماعی و دفترچه خاطرات شخصی را در ظاهر وبلاگ حفظ می کنند تا نشان دهند که این وبلاگ اصلا سیاسی نیست.

البته این افراد در بازسازی شخصیت مورد نظر خود در پست های وبلاگ، سعی می کنند تا وانمود کنند هیچ انگیزه سیاسی در نوشتار خود ندارد، به طور مثال در یک پست تاکید می کنند که اصلا رای نداده اند و برایشان مثلا نتیجه انتخابات مهم نبوده و اصلا سیاسی نیستند اما گاها در خصوص ریزترین مسایل سیاسی اظهار نظر کرده و به القائات خاص خود می پردازند و این موجب می شود تا مسایلی از پشت پرده ذهن خود را آشکار کنند.

روش مشترک این افراد اینگونه است که در نوشته های خود مثلا به توصیف و تفصیل خاطرات یک زن مثلا در محیط کار و یا محیط های خانه و محافل دوستانه می پردازند، تا با جلب مخاطبانی مثلا از جنس وبگردان کنجکاو برای خود مخاطبان همیشگی دست و پا کرده و آنان را به دنبال خود بکشانند.

مخاطب کنجکاو هم از این جهت هر از چند گاهی صفحه مانیتور خود را با این آدرس باز می کند که شاید چیزی در این وبلاگ ببیند که دیروز و قبل از آنان ندیده است.

در وب نوشته های اینچنینی بهره گیری خیلی ظریف از ابعاد زنانه و فاش گویی آنچه را که زنان، در مورد آن غیر از در محافل خصوصی، صحبت به میان نمی آورند از جمله روش های بکار گرفته شده است.

دیگر روش مشترک وبلاگ های اینچنینی که شمار لینک هاشان در بخش پیوندهای وبلاگ های معروف نیز زیاد شده است، سیاسی نویسی با ادبیات تند سایت های آن ور آبی و ضدیت کامل با اساس نظام و خصوصا ولایت فقیه و در مواردی حتی توهین به مقدسات اسلامی البته در لفافه و در پیام های میان سطری است.

نویسندگان چه زن و چه مرد در این گونه وبلاگ ها، به روشی هنرمندانه به نقش بازی در وبلاگ و داستان نویسی بجای خاطره نویسی روی می آورند تا به راحتی پیام مورد نظر را به خواننده منتقل کنند.

کشف تناقض ها و ذکر اسامی و کدهایی که به مرور توسط نویسنده وبلاگی که لباس زنانه بر تن کرده است، فراموش شده و باعث می شود تا مچ وی توسط خواننده حرفه ای باز شود، از دیگر وجوه مشترک وبلاگ هایی است که نشان می دهد ماهیت اصلی آن ها یعنی هدف از راه اندازی شان سیاسی است و به زنانه نویسی برای جلب موفقیت بیشتر روی آورده اند.

البته ناگفته نماند که فاش گویی احساسات زنانه و بهره گیری از قلم روایی و جذاب برای معطل نگه داشتن مخاطب، موجب شده است تا این افراد در کنترهایی که مرتبا کنترل می شوند، آمار بالایی از بازدید را مشاهده کنند.
انتهای پیام/.

مصطفی آجرلو، تابناک