کتک کاری وبلاگی؛ در این 2 هفته در وبلاگستان چه گذشت؟

انتخابات 07در وبلاگ ها- با اعلام نتایج انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری اسلامی ایران، وبلاگستان فارسی وارد فضای جدیدی شد که به زعم خیلی از وبلاگ نویسان معتدل، فضای قابل تامل و در عین حال ناخوشایندی است.

پیش از اعلام نتایج، درگیری ها و کرکری خواندن های وبلاگی در وبلاگ ها و شبکه های محبوب اجتماعی همانند توییتر، فرندفید و فیس بوک جنبه سرگرمی داشته و حامیان 4 کاندیدای مختلف با امید به انتخاب کاندیدای مورد علاقه شان، رقابت شدیدی در زمینه نظر و عقیده با یکدیگر تجربه می کردند.

اما همزمان با اعلام نتایج انتخابات و انتخاب مجدد محمود احمدی نژاد به ریاست دولت دهم، وبلاگستان فارسی وارد فضای جدیدی شد که به نوع خود قابل تامل و بازخوانی است.

از آن جایی که اکثریت غالب فعالان و تاثیرگذاران فضای مجازی حامی مهندس میرحسین موسوی بودند، بامداد جمعه 22 خرداد را بیدار ماندند و اخبار لحظه به لحظه را به یکدیگر مخابره می کردند. شوک ها از همان ابتدا به حامیان سبز وارد می شد، اما خبر پایانی، آغازی بود بر سکوتی در وبلاگستان: دکتر محمود احمدی نژاد با اکثریت قاطع آرا به عنوان دهمین رییس دولت مجددا انتخاب شد.

رای من کجاست؟
از همان لحظاتی که تقریبا نتایج مشخص شد، موج بهت ها در حامیان میرحسین کم کم همه گیر شد. حامیان کاندیدای سبز انتخابات دهم در فضای مجازی که پیروزی کاندیدایشان را -صحیح یا غلط- قطعی می دانستند، با شنیدن خبر پیروزی احمدی نژاد، انتقادهای خود را به سلامت انتخابات آغاز کردند.

جمعیت سبز وبلاگستان با طراحی لوگوهای سبز “رای من کجاست؟” یا تبدیل آواتارهای فرندفید، فیس بوک یا توییتر به تصویر مشکی، به نوعی ناراحتی خود را از انتخاب مجدد محمود احمدی نژاد ابراز کردند. اما این پایان اعتراضات نبود.

موج بلاک کردن ها در فرندفید آغاز شد. حامیان موسوی و بعضا کروبی از حامیان احمدی نژاد می خواستند که خود را برای بلاک کردن معرفی کنند! این اتفاق ناخوشایند به قدری همه گیر شد که انگار فرندفید کم کم داشت به 2 قسمت تقسیم می شد و تنها کسانی نقاط اشتراک میان این 2 قسمت بودند که یا در انتخابات شرکت نکرده بودند و یا نظرات روشن و شفافی در این زمینه نداشتند. حساب های فرندفید کم کم خصوصی می شد و این یعنی آغاز یک سری اتفاقات بد.

وبلاگستان سبز در این 2 هفته با انعکاس اخبار تجمع ها، اعتراض ها و بیانیه ها، تقریبا به یک مرجع اصلی خبری تبدیل شده بود که گاه گداری به جای خبرپراکنی، به شایعه پراکنی می پرداخت. اما به طور جدی در سکوت خبرگزاری ها و سایت های خبری، از آن ها پیشی گرفت و جریان ساز اصلی موج اعتراض به سلامت انتخابات دهم شد.

در این میان بودند وبلاگ هایی که سعی داشتند مدرک و سندی را برای ادعاهایشان جعل و منتشر کنند. اما بعضا این مدارک توسط خود وبلاگ نویسان سبز رد می شد.

هم چنین اندکی هم به طور ریشه ای به شیوه های تقلب در انتخابات پرداختند که سعی داشتند دلایل مستدلی را برای جابجایی آرا منتشر کنند.

وبلاگ نویسان سبز شاید در این 2 هفته، پرکار ترین روزهای خود را سپری کردند. اما با مسدود شدن فرندفید، توییتر و فیس بوک تنها راه ارتباطی شان همان وبلاگشان شد و البته در این میان فقط حق داشتند که از حق خود دفاع کنند و اجازه دعوت مردم به اغتشاش را نداشتند. این هشدار را تیم رصد سایبری سپاه در ابتدای هفته گذشته به تمامی وبلاگ نویسان داد.

پس از سخنرانی مقام معظم رهبری در نماز جمعه 29 خرداد ماه، التهاب پیش آمده در وبلاگستان کم تر شد و آن هایی که بر سر ادعای خود باقی مانده بودند، بعضا توهین به رهبر معظم انقلاب و انتقاد به شیوه سخنرانی و اتخاذ موضع وی را آغاز کردند.

البته در این بین نباید وبلاگ هایی را فراموش کرد که از ترس مورد کنکاش قرار گرفتن و در دردسر افتادن، برخی از مطالب خود را پاک کردند.

دوست سبز من! چرا رای من را نمی بینی؟
حامیان محمود احمدی نژاد هم با روشن شدن تدریجی نتایج، عکس العمل های خود را در ساعت های نخست نشان دادند. برخی به شدت به حفظ وحدت و تبدیل رقابت به رفاقت و رعایت ادب تکیه داشتند، اما عده ای هم بدون توجه به شرایط حاکم، حامیان موسوی را مورد توهین و تخریب قرار دادند.

موج بلاک کردن ها مختص حامیان موسوی نبود و برخی از حامیان احمدی نژاد نیز در فرندفید، تحمل شنیدن صدای مخالف شان را نداشتند و بلاک را بهترین راه برای بستن این صدا دانستند.

وبلاگ نویسان حامی دولت به صورت عمده در این 2 هفته با تکیه بر مستندات و آمارهای منتشر شده توسط وزارت کشور، سعی بر اثبات نظر خود مبنی بر صحت کامل انتخابات داشتند و با جدی تر شدن تجمع های خیابانی حامیان میرحسین، اخبار این تجمع ها را از زاویه ای دیگر منتشر کردند.

پس از سخنرانی مقام معظم رهبری نیز بیش تر نوشته های وبلاگ نویسان حامی دولت به صحبت های ایشان معطوف شد و تحلیل های مختلفی در پاسخ به نظرات حامیان سبز منتشر شد.

وحدتی که دیده نشد
حال که کم کم داریم از فضای غبارآلود روزهای پس از انتخابات فاصله می گیریم، مشاهده می کنیم که اثری که از آن روزها باقی می ماند، نه انتقاد است و نه اظهار نظر. بلکه آن چیزی که اثرش هیچ گاه پاک نمی شود و در ذهن ها جا خوش می کند، توهین ها و هتاکی های حامیان دو طرف رقیب انتخابات دهم است. بلاک کردن ها، ناسزا گفتن ها، کری خواندن ها و خط و نشان کشیدن ها هیچ دردی را به جز مسموم تر کردن بیش تر فضا دوا نکرد.

به موازات جامعه حقیقی، جامعه مجازی نیز در این واقعه تجربه های خوبی کسب کرد که امید است وبلاگ نویسان وبلاگستان فارسی بتوانند با تمسک به این تجربه ها، آینده بهتری را برای خود رقم بزنند.

پی نوشت ها:
*به دلیل کثرت بیش از حد پست های ارسال شده در وبلاگستان در این زمینه و برای اجرای ظلم علی السویه(!)، ترجیح دادیم که از هیچ وبلاگی به عنوان شاهد مثال نام نبریم. اما مطمئن باشید که این گزارش نتیجه یک رصد اجمالی 2هفته ایست.
*تحلیل های سیاسی این واقعه بماند برای سیاسیون. آن چیز که برای ما مهم است، اتفاقاتی است که در وبلاگستان افتاد. منتظر حرف های جدید شما در این زمینه هستیم.
انتهای پیام/.

نگارنده: حسن میثمی، وبلاگ نیوز

۳ comments

  • علی

    سلام بر همه ی سبز اندیشان
    ما الان هم میگیم رای ما کجاست

  • مري

    شما چي؟ شما مي گيد رايتون كجاست؟ شما راي داديد؟ شما حس ديگران رو درك مي كنيد؟
    من نمي تونستم راي بدم. سنم زير 18 بود، اما ديگران رو درك مي كنم. تو خيابون ما بعد از انتخابات پرنده پر نمي زد. همه شوكه بودن.

  • سلام…
    کار این حسن آقای ما بیسته بیسته.
    یا علی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

جایزه همراه اول