حکایت میزبانی وبلاگ دیگران

از وقتی وبلاگ و وبلاگ نویسی در این مرز و بوم مهم شد و اصطلاحاً “مُد” فیلترینگ و مسدودسازی و غیره و غیره هم جریانات هر روزه و مداومش بود. در این میان گاهی اتفاقات نادری پیش می آید که بهتر است موشکافی نشود اما گمان کنم بشود بی هیچ حاشیه نگاری به برخی رئوس آن پرداخت.

الف) هیچ شخصی وجود ندارد که دارای گرایش سیاسی(ولو اندک) نباشد. همه ما برای خودمان خط و خطوطی داریم که عمق آنها به فراخور حالمان کم یا زیاد می شود. این‌که فردی در هر جایگاهی عنوان کند که هیچ وابستگی سیاسی به جای دیگری ندارد. این از محالات است و در اولین فرصت دم خروس از میان سخنان همان شخص(خواه وبلاگنویس و خواه میزبان وبلاگ ها) آنچنان بیرون خواهد زد که هیچ کس را یارای پنهان کردنش نباشد.

ب) برخی دوستان وبلاگ نویس این قاعده را مدنظر قرار نداده و متوقع هستند که فردی تمام امکانات میزبانی وبلاگ را در اختیار آنها قرار دهد و در مقابل مشی سیاسی آنان را که در تقابل جدی با تفکراتش است، نادیده بگیرد که این امری محال است. ای کاش برخی دوستان وبلاگنویس ما از همان روز اول سراغ فضاهائی می رفتند که هم مشی خودشان بود.

ج) میزبانان محترم وبلاگ ها نیز به خاطر داشته باشند که درآمد آنها از محل تبلیغات، وابستگی مستقیم به بازدیدهای وبلاگ ها دارد و این ارتباط دو سویه، شائبه مجانی بودن امکانات وبلاگ را برطرف می کند و از همین روست که آنها را موظف به پائین آمدن از برج های مجازی عاج کرده و ملزم می کند که وبلاگ نویسان را رهین منت خود ندانند. کاری که کم و بیش اتفاق افتاده است و بارها با تفاخری کبرآمیز از امکانات مجانی وبلاگ ها به عنوان ابزاری برای بستن دهان منتقدان استفاده شده است.

د) میزبانان محترم وبلاگ ها بهتر است قدری صبور و انتقاد پذیر باشند! به صرف ،پآنکه مثلاً 500 هزار وبلاگ در فلان سرور قرار دارد و روزانه دهها میلیون بازدی(بر فرض مثال البته!) دلیلی موجه جهت نپذیرفتن انتقادات نمی شود. اندکی زبان خوش می تواند کارساز بوده و گره گشا باشد. خصوصاً در مورد برخی وبلاگ نویسان خاص که در مدت یک سال گذشته در معرض انواع توهین ها، تهدیدها و فشارهای سنگیی از سوی اجانب و نوچه های آنان بوده اند که اگر میزبانان محترم مدعی بی طرفی در دعواهای به قول خودشان سیاسی هستند، میتوانند با رفتارهای نرم تر و مودبانه تر در برابر بدخلقی های بی غرض برخی دوستان، ضمن ایجاد فضای صلح و سازش به برخش شایعه ها دامن نزنند.

ه) برخی دوستان وبلاگ نویس نیز مد نظر داشته باشند که برخوردهای تند و احساس گونه با کسانی که حتی یک انتقاد ساده را بر نیمتابند، جز دوچندان کردن مشکلات، فایده دیگری ندارد.

و) در آخرین مورد از مسدود شدن وبلاگ های ارزشی، یکی از میزبانان به دلیل پرخاش های صاحب وبلاگ اقدام به بستن آن وبلاگ نموده است! این عمل مانند آن میماند که اگر با کسی دعوایمان شد و تشحیص دادیم که گناه ما نیست، فرد مذکور را به شخصه مجازات کنیم و… . البته بازدیدکنندگان را نیز از دیدن وبلاگ محروم. در انتها باید این مسئله را بیان داشت که در صورت ادامه روند بی احترامی به وبلاگ نویسان و بینندگان آنها، نمیتوان آینده خوشی را برای میزبانان ناشکیبای وبلاگ ها و ادامه کارشان، متصور شد.
انتهای پیام/.

علی میرزایی، وبلاگ “وبلاگ‌نویس شهر ما”

*توضیح: این یادداشت، نظر یک وبلاگ‌نویس است. در صورتی که نظری غیر از این دارید و یا می‌خواهید درباره این موضوع اظهار نظر کنید، حرف‌های‌تان را در این‌جا ارسال کنید.