پاسخ صریح دبیر محتوایی اردوی وبلاگنویسان به انتقادها
توضیح: نگارندهٔ این مطلب، که خود یکی از وبلاگنویسان است، دبیر محتوایی کمیته رسانههای مجازی دومین جشنواره نور و مسئول کمیته محتوایی اردوی بزرگ وبلاگنویسان کشور (نور) بوده است؛ برنامهای که اواخر هفتهٔ گذشته در تهران برگزار شد و مانند تمام اتفاقات فرهنگی دیگر حرف و حدیثهایی با خود به همراه داشت. این نوشته تنها حاوی توضیحات یک وبلاگنویس به عنوان دبیر کمیتهٔ محتوایی اردوی نور بوده و ارزش دیگری ندارد.
تاریخچه ای کوتاه و گویا
مدت زمان زیادی از پذیرفته شدن طرح برگزاری اردوی بزرگ وبلاگنویسان کشور (نور) توسط حمایتکنندگان این طرح نمیگذرد. انگار همین دیروز بود که 15 طرح تهیه شده توسط کمیتهٔ رسانههای مجازی جشنوارهٔ نور را برداشتیم و راهی این دستگاه و آن نهاد شدیم تا هر کدامشان به فراخور مسئولیتها و شرح وظایف، و صد البته توانشان برای عملیاتی شدن طرحها کمکمان کنند. آدمهای غریبه و ناآشنایی هم نبودیم. هم نگارنده این سطور و هم دبیر اجرایی کمیته، یعنی محمدحامد احسانبخش، از وبلاگنویسهای شناخته شده بودیم و هستیم.
اوایل اردیبهشت ماه سال جاری بود که بالاخره معاونت فرهنگی و اجتماعی شهرداری تهران برای برگزاری اردوی بزرگ وبلاگنویسان کشور در کنار سازمان صدا و سیما به عنوان متولی اصلی جشنواره و اردو، اعلام آمادگی کرد.
از کجا شروع شد؟
با توجه به نزدیک شدن ایام امتحانات دانشجویی و دانشآموزی، بهترین زمان برای برگزاری اردو، اواخر اردیبهشت ماه و ایام ولادت حضرت زهرا(س) بود. یک ماه زمان برای برگزاری بزرگترین اتفاق وبلاگی کشور بیشک زمان کمی بود.
صرف نظر از کمی فرصت برای هماهنگیهای پیش از برگزاری، دبیر اجرایی کمیته و رئیس اردو نیز از 12 اردیبهشت ماه عازم سرزمین وحی بود و تیم برگزارکننده رسماً بیسرپرست میماند. چارهای نبود. زمان محدود بود و حجم کار بالا. آستینها را بالا زدیم و شروع کردیم. از دوستان و فعالان فضای مجازی و وبلاگنویسان کمک گرفتیم. در جلسهای با حضور نمایندگان تشکلهای وبلاگی و فعالان فضای مجازی، محورهای مباحث محتوایی و کارگاهها و حتی مراکز تفریحی، مورد بحث و تبادل نظر قرار گرفت.
فرم ثبتنام روی سایت جشنواره رفت و در کمتر از یک هفته آمار ثبتنامکنندگان اردو از طریق سایت به 700 نفر رسید. کمیته انتخاب وبلاگها و وبلاگنویسها تشکیل شد و از بین 700 نفر متقاضی، 350 نفر به اردو دعوت شدند.
فعالیتهای اردو به سه بخش سخنرانیهای محتوایی، کارگاههای تخصصی آموزشی و بازدید از مراکز فرهنگی تفریحی تهران تقسیم شد. در کمیتهٔ محتوایی اردو، پس از رایزنی با افراد صاحبنظر و فعالان فضای مجازی و با توجه به برخی ضرورتها، شعار «عفاف، معنویت، امنیت اخلاقی» -و نه برخلاف تصور بسیاری از دوستان «حجاب و عفاف»- برای اردو انتخاب شد.
5 نفر تیم اجرایی با میانگین سنی 24 سال
کار به سرعت پیش میرفت. هماهنگی یک اردوی 350 نفره قطعا برای تیم جوانی که میانگین سنیشان نهایتا به 24 سال میرسید، کار سختی بود. البته منظور از تیم اجرایی یک تیم 40 نفره نیست. 5 نفر بودیم. آن هم با پراکندگی در شهرهای مختلف، که خود این سختی کار را چند برابر میکرد.
بسیاری از کارها به صورت آنلاین و در فضای مجازی صورت میگرفت. فشار کاری زیاد بود و شببیداریها چاشنی برنامهها شده بود. و صد البته دست نوازش دوستانی که میانهٔ راه تنهامان گذاشتند و مسئولیتها را نصفهنیمه رها کردند، فشار کار را دوچندان میکرد. اما قرار نبود کم بیاوریم. به لطف خدا کم هم نیاوردیم.
داستان آن بنر کذایی چه بود؟
بالاخره اردوی بزرگ وبلاگنویسان کشور کار خود را رسما از 28 اردیبهشت ماه، با حضور قریب به 400 وبلاگنویس از سراسر کشور آغاز کرد و تیمی که یک ماه تمام، با تمام وجود برای برگزاری حرکت بزرگ وبلاگنویسان کشور تلاش کرده بود، از همان دقایق آغازین آماج حملات و بیانصافیها قرار گرفت.
بنر جشنواره که میان شلوغی کار روزهای آخر، در واقع تنها مورد دور مانده از چشم کمیتهٔ محتوایی اردو بود، بهانهٔ خوبی برای دوست و دشمن شد که به اصل موضوع بتازند. گرچه مسئولان اردو به محض ورود به سالن و درست یک ساعت مانده به برنامه متوجه این اشکال شدند و در عرض دو ساعت بنر جایگزین آماده شد. اما به دلیل اجرای برنامهها امکان تعویض وجود نداشت و چارهای جز ماندن بنر اولیه تا انتهای برنامههای پیش از ظهر نبود.
البته نکتهای که از قلم منتقدان افتاد آن بود که مسئله مورد اعتراض، یکی از نمادهای واضح و روشن شبکههای اجتماعی بود که بیجهت هم توسط طراح انتخاب نشده بود، اما شاید زیاد مناسب موضوع اردو نبود. همین نماد روشن یا اشتباه کوچک، از همان اول بهانهای شد برای تاختن بعضی وبلاگها و سایتها. «اخلاق» و «عفاف» هم که محور اصلی اردو بود، اصلا مسئلهٔ مهمی برای این دوستان و دشمنان نبود!
پس این پول نفت ما را شما خرج این اردو کرده اید!؟
کمکم بهانهگیریها شروع شد. طبق معمول، اولین دغدغهٔ برخی دوستان در همه همایشها و نشستهای فرهنگی، بحث مهم بودجه و بیتالمال است. قصهٔ بودجهٔ اردو هم به سرنوشت تکراری بودجهٔ بقیهٔ گردهماییهای فرهنگی دچار شد.
عادت کردهایم به هر رویداد فرهنگی اجتماعی و حتی اقتصادی، یک برچسب سیاسی بچسبانیم و مسئله را به انتخابات بعدی و کاندید شدن آقای فلانی نسبت دهیم. داستان تکراریای بود. بماند که دوستان دلسوزی پیشنهادات دیگری هم داشتند و گوشزد کردند که چقدر خوب بود به جای صرف این همه هزینه و برپایی اردو و سخنرانی، به ابزار کار یک وبلاگنویس فکر میکردیم و به جای همهٔ اینها، یک عدد لپتاپ ناقابل(!) برای هر وبلاگنویس خریداری میکردیم و هدیه میدادیم. هر چند که لپتاپ، ابزار سختافزاری وبلاگنویسی بود و توجه ما بیشتر متوجه ابزار نرمافزاری آن معطوف بود.
از این پیشنهاد که بگذریم محض اطمینان خاطر دوستانی که دغدغهٔ بودجه و هزینههای اردو، به مهمترین دغدغهشان تبدیل شده بود، باید گفت این اردو تنها از امکانات نهادهای مشارکت کننده استفاده کرد. چرا دروغ؟! اتوبوس و جابهجایی و بازدید از اماکن که بر عهده شهرداری بود، اساتید هم که یا از همکاران صداوسیمایی ما بودند یا از مسئولانی که برای چهار کلمه حرف زدن با من و شما، پولی دریافت نمیکنند. فقط هزینهٔ اردوگاه را به آموزش و پرورش دادیم که آن هم جای دوری نمیرود و در جیب هیچکس جز آموزش و پرورش و بیتالمال نمیرود.
سخنرانیهای غیرمرتبط
دربارهٔ موضوعات سخنرانیها و محتوای اردو هم، دوستانی لطف کردند و مواردی را تذکر دادند. برای روشن شدن اذهان عمومی در این خصوص، باید عرض کنم که برنامههای اردو به سه بخش سخنرانیهای محتوایی، کارگاههای آموزشی و برنامههای فرهنگی تفریحی تقسیم شد. قرار بود سخنرانها در حوزهٔ تولید محتوا و با تکیه بر شعار اردو صحبت کنند.
به علاوه قرار بر این شد که بحثهای تخصصی فضای وب نیز در کارگاهها ارائه شود که بحمدالله همگی محقق شد. بماند که برخی از اساتید و سخنرانها از خودمان بودند و همین حوالی، وبلاگ یا وبسایت داشتند و حتی آدرس ایمیلشان را هم به جمع دادند؛ و باز هم بماند که پس از اردو حداقل 100 ایمیل برای ارسال فیلم های جلسات آموزشی برای ما آمده است.
منشوری بر پایهی فرمایشات مقام معظم رهبری (دام ظله)
موضوع دیگر، بحث تنظیم «منشور عفاف و اخلاق» در فضای مجازی بود که دلخوریهایی برای برخی فراهم کرد. خواستم به دوستان بزرگواری که فرموده بودند چرا باید کسانی که دستی بر آتش ندارند برای من و شمای وبلاگنویس منشور اخلاق و عفاف بنویسند، عرض کنم ایده و پیشنهاد نوشتن این منشور با توجه به بیاخلاقیهای باب شده در فضای مجازی، از متن فرمایشات مقام معظم رهبری(دام ظله) استخراج گردید و از قضا اولین بار توسط همین بندهٔ حقیر که احتمالا بعد از سه چهار سال حضور در فضای مجازی، وبلاگنویس محسوب میشوم، در کمیتهٔ محتوایی اردو مطرح شد.
متن و محتوای منشور هم با توجه به بیانات رهبر فرزانهٔ انقلاب و توصیههای مؤکد ایشان به صاحبان قلم و وبلاگنویسان تنظیم شد و در بین تعدادی از دوستان صاحبنظر در فضای مجازی که در اردو حضور داشتند، چرخید و حتی به قلم توانای یکی از همین دوستان، ویرایش نهایی شد و نهایتا چیزی شد که در مراسم اختتامیه قرائت گردید.
اینکه برخی دوستان به دلیل مشغلههای خاص، فقط ساعاتی در اردو بودند و این دست مسائل از چشمشان دور میماند، دلیل نمیشود که منشور عفاف و اخلاق یک برگه دیکته شده از سوی کسانی باشد که دستی بر آتش ندارند.
ضمن اینکه محتوای این منشور یا قرارداد اخلاقی، بازآفرینی همان بیانات و کلمات رهبر انقلاب است که بارها توسط خود ما و همین دوستان معترض، در فضای مجازی بازنشر شده و مورد تأیید و استقبال همهٔ ما بوده است.
کم و کاستیهایی از نوع طبیعی و غیر طبیعی
منکر کم و کاستیهای اردو نیستم. منکر برخی بینظمیها نیستم. منکر اشکالات و برخی نقدهای وارده نیستم؛ اینکه باید گعدهها و گپهای وبلاگی میداشتیم و نداشتیم، اینکه امکان معرفی وبلاگنویسان به یکدیگر از سوی مسئولین اردو، آنطور که باید فراهم نشد، اینکه فعالیت فرهنگیمان کم بود، اینکه منشور قبل از قرائت نهایی در اختتامیه باید به رؤیت و اطلاع جمع خودمان میرسید. همهٔ اینها و تمام نکات و نقایص دیگری که از چشم خود برگزار کنندگان اردو هم دور نمانده را نمیتوان انکار کرد.
آمار بالای رضایتمندی در وبلاگها و نظرسنجیها
تمام اینهایی که گفتم، از سر دلخوری یا خدای ناکرده خستگی نبود که بحمدالله آنقدر عوامل راضی کننده داشتیم که بشود همهٔ اینها را نادیده گرفت. از لطف و عنایت شرکتکنندگان در طول اردو که بگذریم، برگههای نظرسنجی هم این روزها خوشحالترمان میکند. آمار و ارقام نظرسنجی را هنوز دقیقا استخراج نکردهایم اما درصد بالای رضایت شرکتکنندگان از محتوای اصلی اردو مایه امیدواری است. به هر حال هیچ برنامه فرهنگی بزرگی نمیتواند بدون عیب و نقص باشد. نقصهایی که امیدوارم در تجربیات بعدی برطرف شود.
چه اتفاقی افتاده است که با هر قدم و هر نگاه به دنبال بهانهای برای تخریب یکدیگر میگردیم؟
اما آنچه در این چند روز، نه به عنوان یکی از مسئولین برگزاری اردو، که به عنوان یک عضو فضای مجازی دیدم و بیشتر از همه نگرانم کرده است، این است که ما -همین من و شما- نسلی شدهایم که فقط یاد گرفتهایم نقاط ضعف را ببینیم و اعتراض کنیم، بدون اینکه راه حل مؤثرتری داشته باشیم.
این اردو و مسائل حاشیه آن بهانه است. باید نگران رفتارهایی بود که بدون اینکه بدانیم، در میان ما و همنسلان ما همهگیر شده است. کاش لااقل این یکبار که به بهانهٔ نهادینه کردن «اخلاق» در فضای مجازی دور هم جمع شده بودیم، به جای برخی بداخلاقیها به تمرین این خوشاخلاقیها و حسنظنها میپرداختیم.
چه اتفاقی افتاده است که با هر قدم و هر نگاه به دنبال بهانهای برای تخریب یکدیگر میگردیم؟ اهداف بزرگمان را قربانی اختلافات و بهانهگیریهای کوچکمان میکنیم و به سرعت از آنها عبور میکنیم. غیبت و تهمت و سوءظن و شایعه به راحتی در میان حرفها و نوشتههایمان رد و بدل میشود و به روی خودمان نمیآوریم. انگار هر چیزی به مذاقمان خوش نیاید، باید کسی را صدا کنیم و بابتش به او غر بزنیم و سلیقهٔ چند صد نفر دیگر را نادیده بگیریم.
از ایراد گرفتن به اجرای مجری اختتامیه و اختلاف بر سر اجرای گروه سرود «حنانه» که بگذریم، سوءظن به یکی از قرعههای منتخب کربلا در مراسم اختتامیه، حقیقتا دردآور بود. حالا میفهمم چرا اغلب تجمعها و گردهماییهای وبلاگی، فقط یک بار در کشور اتفاق میافتد و دیگر تکرار نمیشود.
شما را به خدا بیایید نه به خاطر من و ما و دیگری و اردو و جشنواره و هزار بهانهٔ دیگر، که فقط به خاطر خودمان و نسلی که قرار است در دامان ما و میان آموزههای ما تربیت شود، قدری به آموزههای دینی و اخلاقیمان برگردیم. به آموزهایی که غیبت و بهتان و شایعه را، حتی در نوشتهها زشت میداند و ما را به حسنظن نسبت به یکدیگر سفارش میکند. بیایید دست از این غر زدنها و نگاههای نومیدانه و بدبینانه برداریم.
این همان چیزی است که دشمن میخواهد
میان خستگی این روزها تنها این جملهٔ رهبر انقلاب است که نه فقط من و دوستانم را، که همهٔ ما را به برداشتن گامهای بلندتر و استوارتر امیدوار میکند. این جمله حتما پایان خوبی برای این چند سطر خواهد بود:
اگر نگاه، «ناامیدانه»، «بدبینانه» و «چه فایدهای دارد؟» شد، به دنبالش بیعملی و بیتجربگی و انزواست. مطلقا دیگر حرکت وجود نخواهد داشت. این همان چیزی است که دشمن میخواهد.
به امید فرداهای بهتر
سمیرا افتخارنیا
دبیر محتوایی کمیته رسانههای مجازی جشنواره نور
انتهای پیام/.
» تمامی اخبار مربوط به این اردو را میتوانید از اینجا بخوانید.
وای از آن روزی که پرده ها کنار رود…
یک مشت توجیه!
فقط همین
سلام.
از همه مسئولين محترم برگزاري اين اردوي سه روزه تشكر و قدرداني مي كنم. افتخار حضور در همه برنامه هاي مفيد و جذاب اردو برايم فراهم نبود ولي از كليپ پاياني مراسم اختتاميه مي شد فهميد كه بسيار براي آن زحمت كشيده شده است.
برگزاري چنين برنامه هاي بزرگي طبيعتا نقاط ضعف و كم و كاستي هايي هم در پي خواهد داشت كه ان شا الله تبديل به تجربه هايي گران بها براي دوره هاي بعدي خواهد شد.
خدا قوت
سلام
به نظر من که خیلی منطقی و عادلانه بود. دلیل انتقاد بیجا و توهین ها رو نمی فهمم.
ممنون دست تون درد نكنه ماشهرستانيها راضي هستيم
أقا احسان سلام سفر كربلا را كي خبرشو مي ىين ؟ نشد اعتبارشو بدين شهر خودمون نام نويسي كنيم و بريم
سلام. تا جایی که من خبر دارم برای سفرهای کربلا امروز تماس ها گرفته شده؛ درسته؟ اگر تماس نگرفتن به من خبر بدین.
اكه ممكنه بفرمایید اجازه دهند از شهر خودمون بريم تا با اقساطي كردن هزينه ها ي ثبت نام سفر كربلا بتوانيم خانواده خودمونو هم ببريم ممنون مي شيم احسان جان و اقاي بهرامي انشالله دعايمان اين است كه سفر حج نصيب شما و همه دست اىدركاران همايش نور شود
سلام.خبر دارید سایت جشنواره حجاب و عفاف خرابه،و یک دونه وبلاگ هم در جشنواره نمیتونه شرکت کنه!همش فیلم بود یعنی؟