از کافه وب تا «فعالان وب»
اتفاقات دو روز گذشته پیرامون بحث فعالان وب، من رو وادار کرد تا این مطلب رو بنویسم. رفتار خیلی از افراد و گروه‌ها (خارج از این‌که چه کسی اول شروع کرده) خیلی زشت و زننده بود و توهین‌های انجام شده به دیگران رو تحت هیچ شرایطی نمی‌پذیرم. به عنوان کسی که از اولین روز تو این جلسات شرکت کرده، تا به الآن می‌تونم بگم که خیلی چیزها عوض شده. از افراد شرکت کننده و حامی گرفته تا بقیه چیزها.
اولین بار برای شرکت توی جلسات از طریق شایان مطلع ماجرا شدم که بهم گفت برای هماهنگی باید با پرهام باغستانی تماس بگیرم. من به پرهام ایمیل زدم و پرهام هم روز و ساعت جلسه و موارد دیگه رو برام ارسال کرد. جلسه ۱۹ خرداد ۸۹ (تقریبا ۱ سال پیش) در کافه‌پراگ برگزار شد. تو اون جلسه ۱۲، ۱۳ نفری که گزارشش رو هم در وبلاگینا منتشر کردم، چندتا از بچه‌های وب شرکت کرده بودن؛ از خود پرهام گرفته تا مجتبی محمودی، سردبیر عصر ارتباط.
بحث جلسه اول خیلی کلی بود و پرهام بیشتر درباره خود جلسات و اهدافش صحبت کرد. حتی یادمه در مورد چیزهایی مثل HTML5 و CSS3 هم صحبت کردیم و کاربر اون‌ها رو در وب فارسی و عقب بودن سایت‌ها از تکنولوژی‌های روز رو هم مورد بحث قرار دادیم. در واقع جمع خیلی دوستانه بود و آخر هم، همه حساب‌های خودشون رو کردن و قرار شد برای جلسات بعدی با دوستان تماس گرفته بشه؛ نه بحث مالی وسط بود، نه پول و سود و این حرف‌ها.
جلسه دوم کم‌تر از یک ماه بعد، توی همین دفتری برگزار شد که آخرین جلسه هم اونجا برگزار شده. در واقع از جلسه دوم، همه قرارها اونجا انجام شده. اون زمان خبری از خاورزمین و چیزهای دیگه نبود. مکان جلسات هم به عنوان نمایندگی محل رپیدشیر ایران معرفی می‌شد. از جلسه دوم به دلیل این‌که اون زمان بحث جشنواره وب ایران هم مطرح بود، قسمتی از گفتگوها به این موضوع اختصاص داده می‌شد و داوران جشنواره هم دعوت می‌شدن تا صحبت‌های خودشون رو در این زمینه داشته باشن. یکی از مواردی که اون موقع مطرح می‌شد این بود که این جلسات موضوع ندارن و همین مورد باعث بی نتیجه بودن بحث‌ها میشه.
جلسه دوم و سوم و جلسات بعدش با حضور افراد مختلفی برگزار شد و خیلی‌ها، فقط ۱ جلسه شرکت داشتن و دیگه به این جمع نیومدن. اصولا هم همیشه پرهام (با توجه به موضوعیت جشنواره و بقیه چیزها)، ابتدای میز می‌نشست و درباره مباحث موجود صحبت می‌کرد. همون موقع هم خیلی‌ها نسبت به این جلسه‌ها نقد داشتن و خیلی‌ها هم توی وبلاگینا در این‌باره نظر می‌دادن.
این‌ها همه گذشت و جشنواره هم نتایجش اعلام شد و تا یک مدتی خبری از جلسات نبود تا اردیبهشت امسال. توی جلسه اردیبهشت دیگه پرهام نبود (به هر دلیلی)، در صورتی که من همیشه احساس می‌کردم تا قبل از اون، خود پرهام همیشه دنبال این جلسات و برنامه‌ریزی‌هاش بوده؛ هرچند که باز احساس می‌کنم چنین تجمعاتی نباید متکی به فرد خاصی باشه.
این جلسه، اولین جلسه‌ای بود که موضوعیت کلی داشت و حول همون مبحث همگی صحبت می‌کردن و در واقع اینجا برای اولین بار بود که شرایط موضوعی با چیزی که در اولین جلسه مطرح شده بود متفاوت بود و فکر می‌کنم یکی از مواردی که دوستان منتقد بهش اشاره می‌کنن همین بوده باشه. تو این جلسه اعلام شد که قرار هست سه‌شنبه انتهایی هر ماه این برنامه برگزار بشه و موضوع براش انتخاب میشه.
اما جلسه اخیر نسبت به انتخاب موضوعش خیلی‌ها نقد داشتن؛ من‌جمله خود من که تو جلسه هم مطرحش کردم. شاید یکی از دلایلی که باعث بالا گرفتن جنجال‌ها شد، گزارش و تصاویری بود که از این جلسه منتشر شد. من در وبلاگینا همیشه دوست داشتم تا به حرکت‌هایی که برای وب فارسی انجام می‌گیره کمک کنم. این کمک از همون جلسه اول نسبت به این موضوع از طرف وبلاگینا صورت گرفت و تا جلسه فعلی هم ادامه داشته و درواقع هدف اصلی، اطلاع رسانی بوده.
طی این ۲ روز خیلی‌ها با من تماس گرفتن. چندتا از بچه‌ها گله کردن که علی‌رغم درخواست برای شرکت، نتونستن به جلسات بیان در حالی که مثل خیلی‌های دیگه‌ای که اونجا شرکت می‌کردن، سایت و مجموعه دارن. خیلی‌های دیگه هم سوء استفاده تجاری از این بحث رو عنوان کردن.
من در مقام پاسخ‌گویی به این افراد نیستم ولی به خیلی از منتقدین فعلی حق می‌دم که اعتراض داشته باشن و از طرفی این رو هم می‌گم که هدف اصلی این مجموعه از ابتدا، کمک به وب فارسی بوده. متاسفانه شیوه بیان انتقاد توی جایی مثل فرندفید به نظرم اصلا جالب نیست. من کاربر اونجا نیستم اما طی این چند روز چندبار مباحث رو از اونجا دنبال کردم و جز دعوا و توهین چیزی ندیدم.
هیچ کدوم از افراد نباید تو این موارد مغرور باشن چون قطعا غرور بی‌جا وقتی از طرف همه نفی میشه خود آدم رو خراب می‌کنه. وقتی هم یه عده زیادی دارن نسبت به چیزی اعتراض می‌کنن، حتما یه جای کار مشکل داره. توی زمینه جلسات، شفاف‌سازی هنوز وجود نداره و شاید به نظر بقیه، از اسم و اعتبار این جلسات داره به نفع مجموعه‌ای استفاده میشه.
این موارد رو از ابتدا شرح دادم تا کسانی که از دور بحث رو پیگیری می‌کنن، بدون اساس نظر ندن و کسانی هم که منتقد هستن، بدونن جریان از چه قرار بوده. چیزی که مشخصه اینه که وقتی دور یه موضوعی حاشیه ایجاد شد، دیگه نمی‌شه به سادگی قبل در موردش کار کرد و همه‌چیز برمی‌گرده به نوع مدیریت و قطعا مدیریتی که قرار هست با تمسخر و زیر سوال بردن بقیه افراد کار رو ادامه بده و یا هیجانی تصمیم بگیره نمی‌تونه اوضاع رو کنترل کنه.
امیدوارم کسانی که از ابتدا موضوع این جلسات رو مطرح کردن با هم‌فکری و نظر بقیه افراد، بتونن به‌خوبی مسئله رو کنترل کنن و این بحث رو ادامه بدن.
انتهای پیام/.
آرش زاد؛ وبلاگ نوشته‌های یک آرش
