تهدید امنیت، محصول آزادی شبکه های اجتماعی است

به گزارش «وبلاگ‌نیوز» و به نقل از فارس، مدتی است بررسی نرم افزارهای نوین ارتباطی و شبکه های اجتماعی از ابعاد مختلف فردی و اجتماعی مورد بررسی قرار میگیرد و همه از فرصت ها و تهدیدهای این شبکه ها و نرم افزارها سخن می گویند اما تا چه حد این آسیب شناسی ها می تواند به حل مشکل کمک کند؟
یک بعد دیگر از جنبه هایی که به تهدیدهای شبکه های اجتماعی دامن می زند بعد امنیتی و خطراتی است که ممکن است به از بین رفتن امنیت روانی و حتی امنیت اجتماعی کاربران منتهی شود، برای پرداختن به جنبه های امنیتی شبکه های اجتماعی گفت و گو کردیم با مریم حسن پور کارشناس فضای مجازی تا این بار با نگاهی متفاوت آسیب های این شبکه ها را مورد بررسی قرار دهیم.
با بررسی نرم افزارهای نوین ارتباطی و در نظر گرفتن ابعاد مثبت و منفی آن ناخودآگاه به نقطه ای می رسیم که بهتر است جنبه های امنیتی این نرم افزارها را نیز مورد بررسی قرار دهیم، به اعتقاد شما تا چه این نرم افزارها و شبکه های اجتماعی ابزارهای دست دنیای غرب برای تسلط و احاطه فرهنگی بر سایر کشور ها است؟
امروزه سخن از عصر اطلاعات و ارتباطات ، نظریه های دهکده جهانی ، اتاق شیشه ای عصر مجازی و …. فرهنگ جوامع را دستخوش تغییرات زیادی کرده است. فناوری های ارتباط با سرعتی باور نکردنی هر روزه پا به عرصه دنیای حقیقی می گذارند و شیوه جدیدی از زندگی را با خود به ارمغان می آورند.
اما در این میان نباید غافل از این موضوع شویم که کشورهای غربی شاید بیش از ۶۰ سال است که برای تسلط بر کشورهای جهان و عملی کردن واژه توسعه برنامه ریزی هایی کرده اند و ارتباطات را از جمله راهکارهای دستیابی به اهداف خود قلمداد نموده اند و نظریه های بسیاری نیز داده اند تا سبک و روش زندگی مردم و مخصوصا مردم کشورهای توسعه نیافته را مطابق شیوه و روش خود ساخته تا بر تخت امپراطوری جهان تکیه زنند.

داشتن چنین انگیزه هایی  از سوی کشورهایی که تسلط همه جانبه را از اهداف اساسی خود بیان می کنند امری قابل پیش بینی بود، اما چرا این نرم افزارها با ورود به کشور مورد استقبال چشمگیری قرار گرفت؟
در این بین  کشور ایران به دلیل خلق و خوی مردمش در بحث برقراری ارتباط با دیگران و اجتماعی بودنشان جزء کشورهایی است که  در صدر استفاده کنندگان از نرم افزارها و وسایل ارتباط جمعی قرار دارد وگاهی عده ای از این موضوع  غافل هستند که فرهنگ اطلاعاتی را که به معنای استفاده درست از اطلاعات در گردش، توزیع و تسهیم اطلاعات است را رعایت کنند.

یکی از نرم افزارهایی که مردم ما در استفاده از این نرم افزار گوی سبقت را از سایر کشورها ربوده اند، وایبر است که بارها در مورد وابستگی آن به ارتش رژیم صهیونیستی صحبت شده است، چگونه باید با اینگونه نرم افزارها برخورد کرد که علاوه بر جنبه فردی در بعد امنیت اجتماعی مخاطرات آن جامعه ما را مورد تهدید قرار ندهد؟
امروزه استفاده از نرم افزارهای تلفن همراه جزء مطالبی است که می توان آن را در ابعاد مختلف بررسی کرد از جمله آن می توان به وایبر اشاره کرد و با توجه به اینکه بیش از ۱۱ درصد کاربران آن ایرانی هستند؛ آن را از دو بعد اجتماعی و امنیتی بررسی کرد.
پیرو بحث امنیت وایبر، باید گفت وایبر نرم افزاری است که امکان تماس محلی و بین المللی و نیز پیامک رایگان را در هر جا که باشید، فراهم می کند و برای کم کردن هزینه های مخابرات به کمک شما می آید.
برنامه هایی که امکان تماس اینترنتی را فراهم می کنند، کم نیستند ولی کیفیت صدای وایبر مطلوب است و کاربران رضایت مناسبی از آن دارند‪.‬
‏یکی از نکات جالب این برنامه این است که شما نیاز به ساختن حساب کاربری ندارید و برنامه با همان شماره تلفن شما کار می کند، یعنی برای برقراری ارتباط تنها کافیست شماره فرد مورد نظرتان را در داخل محیط  وایبر بگیرید بنابراین طراحی این نرم افزار به گونه ای است که با قرار دادن گزینه های اینچنین بر جذابیت خود برای مخاطبان اضافه می کند و مخاطب را به سوی خود جلب می کند.

تا اینجا جذابیت های وایبر باعث تمایل جوانان به این نرم افزارها می شود اما آیا وایبر تنها یک نرم افزار ارتباطی است؟
اگر فکر کنیم که وایبر یک اپلیکیشن معمولی و همچون دیگر برنامه های این رده است، سخت در اشتباه هستیم.
جاسوسی در لغت به معنا کسب اطلاعات سری به صورت مخفیانه است. این درحالی است که به هنگام نصب این اپلیکشین، فرمی نمایش داده می شود که تنها در صورت موافقت با آن می توانید کاربر وایبر شوید.
این شرکت در فرم عضویت نوشته است: نرم افزار وایبر فایل صوتی مفصلی از مکالمه هر تماسی از همه تلفن ها و شبکه ها بدست می آورد تا درک بهتری از عملکرد شبکه و جزئیات آن از نظر تعداد مکالمه های کاربران و مکان های تماس و زمان مکالمه ها و نوع شبکه استفاده شده، داشته باشد.
این شرکت این اقدام را اینگونه توجیه کرده است که به دنبال اطلاع از هر مشکل فنی و بهبود خدمات یا دلایل امنیتی عمومی است ولی این شرکت فایل مکالمه های ضبط شده را به مدت ۳۰ ماه نگه می دارد.
افزون بر این فرم عضویت پس از نصب وایبر بر روی گوشی خود باید شماره موبایل تان را تایید کنید، فرآیند تایید شماره موبایل توسط وایبر از طریق ارسال SMS به شماره شما انجام می شود و اینجاست که وایبر از سرویس های ما استفاده می کند!

بنابراین با تأیید شدن شماره تلفن کاربر توسط وایبر دسترسی به اطلاعات شخصی افراد در این شبکه اجتماعی برای شرکت طراح امکان پذیر خواهد بود؟ آیا این موضوع تا کنون از سوی سایر رسانهها و منابع نیز مورد تأکید قرار گرفته است؟
بله، در همین راستا پایگاه خبری العالم چندی پیش نوشت ارتش مصر استفاده سربازان از وایبر را ممنوع اعلام کرده است و علت آن را هم سوء استفاده جاسوسی رژیم صهیونیستی از این اپلیکیشن بیان کرده است.
مطبوعات مصر هم با حمایت از تصمیم ارتش مبنی بر منع استفاده از وایبر نوشتند: «هدف از راه اندازی این نرم افزار رایگان سودآوری یا آگهی نیست، بلکه جاسوسی از کاربران است.»
البته شاید به واقع وایبر مقصر اصلی در این موضوع نباشد و مقصر اصلی را باید کاربرانی بدانیم که بدون خواندن فرم عضویت، بر روی گزینه «موافقم» کلیک می کنند!

حال این سوال مطرح می شود که افراد عادی زنان خانه دار یا محصلین یا کسانی که مورد سوء ظن و یا جاسوسی قرا نمی گیرند استفاده از وایبر برای آنها منعی ندارد؟
نیاز نیست با شما کار داشته باشند با این نرم افزارها و تحلیل اطلاعاتشان کنترل جمعیت صورت می گیرد.یعنی می توانند با این اطلاعات پاشنه آشیل جامعه رو تشخیص بدهند.
می توانند نقاط ضعف و قدرت جامعه رو بفهمند و بوسیله آنها برنامه ریزی کنند و می توانند افراد ذی نفوذ و اجتماعی تر رو پیدا کنند و از آنها در مواقع خاص استفاده کنند می توانند سمت و تفکر جامعه رو تشخیص دهند و راه های نفود رو از طریق نقاط ضعف و بحث ها این محیط ها تشخیص بدهند .
خود کاربران باید قضاوت کنند با توجه به اینکه مراکز اصلی وایبر در سرزمین های اشغالی بوده و مؤسس آن یک صهیونیست است، آن هم نه صهیونیستی عادی، بلکه فردی که در اطلاعات ارتش اسرائیل کار می کند باز هم از نظر امنیت جامعه استفاده از این نرم افزار صحیح است یا خیر؟

از بعد فردی و خانوادگی استفاده از این شبکه ها چه آسیب هایی را می تواند به دنبال داشته باشد؟
از نظر فردی، خانوادگی و اجتماعی باید گفت انتشار گسترده محتوای مجرمانه و ارتکاب انواع جرائم علیه عفت و اخلاق اسلامی و امنیت عمومی تمام این مطالب گویای عواقب این نرم افزار در جامعه است.
فضایی که محدودیتی برای ورود ندارد؛ هر شخص با هر فرهنگ و طرز فکری مجوز ورود پیدا می کند؛ هیچ نظارتی نیز بر عملکرد آنها نشده و معیاری نیز برای سنجش خوب و بد وجود ندارد، اما تا دلتان بخواهد زرق و برق هایی هست که کاربران را اغوا می کند.
همه این ویژگی ها از شبکه های اجتماعی مانند وایبر، واتس آپ، لاین و تانگو حیاط خلوتی ساخته که برای نوجوانان حکم دامگاه را دارد، زیرا آنها خیلی راحت جذب این محیط ها شده و ساعات زیادی را با افرادی می گذرانند که ممکن است هزاران کیلومتر با آنها فاصله داشته و سن، فرهنگ و عقاید کاملا متفاوتی با نوجوانان داشته باشند.
به همین دلیل در چنین محیط هایی بی شک حرف ها و مطالبی رد و بدل می شود که با سبک زندگی آنها در تضاد است، بنابراین خیلی راحت باور ها دچار آسیب شده و آنها را نسبت به زیر پا گذاشتن ارزش های خانواده تشویق می کند.

تا اینجا به بررسی ابعاد امنیتی این شبکه ها اشاره کردید و از نیت طراحان نرم افزاری مانند وایبر، صحبت کردیم اما در این شرایط وظیفه مسئولان در جامعه ما چیست؟ خانواده ها و رسانه های جمعی چگونه می توانند سرعت استفاده از این نرم افزارها را کنترل کنند؟
در این که نقش شبکه های اجتماعی را در زندگی امروز نمی توان نادیده گرفت و این محیط ها کارکرد های مثبتی نیز دارد شکی نیست، اما نکته اینجاست که رشد بسترهای فرهنگی جامعه ما با سرعت رشد فناوری و شبکه های اجتماعی تناسبی ندارد. در چنین شرایطی که  فناوری های ارتباطات در جامعه توسعه نیافته است و با یک ناتوی فرهنگی روبه رو هستیم ، فرصت طلبان و تبهکاران خیلی راحت شبکه های اجتماعی را دستاویزی برای رسیدن به اهداف شوم خود قرار می دهند.
استفاده افراطی از شبکه های اجتماعی سبب شده است ارتباط مستقیم افراد با یکدیگر به حداقل برسد، زیرا تا پیش از این ارتباط حضوری اشخاص بیشتر بود، اما اکنون این وسیله به نوعی جایگزین دید و بازدید ها شده و اشخاص ترجیح می دهند با استفاده از دنیای مجازی از یکدیگر احوالپرسی کنند، حتی اگر در کنار خانواده فرزندان و یا سر سفره های غذای خود نشسته اند در ابتدا به فکر پیام دادن و یا گرفتن عکس و انتشار آن در فضای مجازی هستند به جای اینکه از کنار هم بودن لذت ببرند.

این تغییرات در شرایطی است که ما همواره به گسترش و ترویج سبک زندگی ایرانی- اسلامی تأکید می کنیم، در این شرایط این تغییرات چه اثرات سوئی بر زندگی افراد بر جای می گذارد؟
بله دقیقا نکته اینجاست که این شیوه با سبک زندگی ما تفاوت دارد و همین نکته زمینه را برای آسیب دیدن اشخاص فراهم می کند، زیرا ممکن است بسیاری از افراد جامعه تمایلی به استفاده از این ابزارها نداشته باشند و وقتی در جمع چنین افرادی قرار می گیرند، احساس
ناخوشایندی به آنها دست می دهد.
به همین دلیل این روز ها انبوه تنهایی و فردگرایی بیشتر در جامعه به چشم می خورد. آسیب های استفاده افراطی از شبکه های اجتماعی مانند ﺳﻮء اﺳﺘﻔﺎده ﺟﻨسی و ﻣﺎلی، کلاهبرداری، سرد شدن روابط زوجین و کمرنگ شدن نقش خانواده ها در تربیت فرزندان این روزها برای خیلی ها قابل درک نیست همچنین بلوغ زودرس و دسترسی سریع به اطلاعات جنسی ، باورهای غلط درباره مسائل عاطفی، وابستگی و اتلاف وقت و افزایش مصرف گرایی مضراتی است که نباید به آسانی
از کنار آنها عبور کنیم.

نقش مسئولان در این زمینه چیست؟
مسئولان فرهنگی کشور با عزمی جدی باید دفاع مقدس دیگری را در فضای مجازی رقم زنند و با توجه به تاکیدات مقام معظم رهبری زمینه و بسترهای لازم را جهت رشد فناوری بوجود آورند و با گسترش شبکه های اجتماعی ملی و فرهنگ سازی مناسب مردم و جامعه را از سناریوی این رسانه ها آگاه سازند و هر گونه فناوری که غیر اخلاقی بوده و تهدید کننده امنیت ملی و نسل آینده جامعه است را باید فیلتر کنیم همانطور که بسیاری از کشورها در
دنیا برای منافع خود و مردمانشان این کار را انجام می دهند.

آیا در سایر کشورها که امکانات دسترسی به اینترنت را به صورت گسترده تر در مقایسه با کشور ما در اختیار دارند، این محدودیت ها اعمال می شود؟
بله، کره جنوبی متصل ترین کشور به اینترنت شناخته می شود؛ کشوری که بیش از ۹۰ درصد خانه های آن به اینترنت متصل است. اما این کشور نیز از سال ۲۰۰۱ با قانون تنظیم محتوای اینترنت که از سوی دولت وضع شد دسترسی به اینترنت را برای گروه های مختلف جامعه محدود کرد.
بر اساس این قانون باید نرم افزارهایی بر روی رایانه های مدارس و کتابخانه ها نصب شود تا دسترسی به اینترنت برای کاربران مسدود شود ، این کشور هم چنین دسترسی جوانان را به سایت های غیر اخلاقی مسدود کرده است.
یا در فرانسه در اقدامی که بومی سازی موتور جستجوی اینترنتی نام گرفته نتایج جستجو دستکاری می شود. در این کشور دسترسی به سایت های غیراخلاقی و ضد امنیت ملی مسدود شده است.
و یا آمریکا نیز که همیشه داعیه حقوق بشری دارد از این قانون مستثنی نیست و برخلاف آن چه که نشان می دهد یکی از کشورهایی است که دسترسی به محتوای اینترنت را برای شهروندانش – البته به شیوه های خاصی- محدود می کند.
قانون گذاران آمریکایی در اقدامات بسیار حرفه ای و نامحسوس، مانع از دسترسی برخی از گروه های جامعه به برخی محتوای اینترنتی و سایت ها می شوند.
اگر چه آمریکایی ها تلاش کردند با تصویب قوانین مختلف از جمله «قانون نزاکت ارتباطات»  (Communications Decencey Act) دسترسی کودکان شان را به اینترنت محدود کنند اما ظاهرا این تازه آغاز راه بود.
کنگره این قانون را برای مسدود کردن محتوای اینترنتی غیر اخلاقی تصویب و شرکت های عرضه کننده اینترنت را ملزم کرد با ارائه نرم افزارهایی، اینترنت را در مبدا (شرکت های ISP) و یا در مقصد – رایانه های کاربران عادی – فیلتر کنند.
ولی متاسفانه برخی از افراد جامعه تحت تاثیر رسانه های غربی قرار می گیرند و یا اینکه رایگان بودن و در دسترس بودن نرم افزارها آنها را از هدف غایی که ساختن جامعه ای متعالی و خانواده های سعادتمند است غافل می کند.
انتهای پیام/.