حریم خصوصی پاشنه آشیل متاورس
مجازیست– دکتر پوریا جهانبخشیان- مدرس گروه بازرگانی و امور مالی دانشگاه دولتی قبرس در سینا پرس نوشت:
به طور کلی ما درک مبهمی از چیزهایی داریم که در حال حاضر وجود داشته و می‌توانیم آنها را متاورس بنامیم. در حال حاضر فقط می توان مدعی شد که ما دقیقا می دانیم کدام شرکت ها روی این ایده سرمایه گذاری می کنند، اما هنوز نمی‌دانیم متاورس و مرزهای آن دقیقا در کجا قرار خواهد گرفت.
فیس‌بوک می خواهد از متاورس برای ساخت خانه های مجازی که می توانید همه دوستانتان را برای حضور در آن دعوت کنید، استفاده کند. به نظر می‌رسد مایکروسافت میخواهد توسط متاورس اتاق های جلسه مجازی برای استخدام های جدید یا گپ زدن با همکاران از راه دور ایجاد کند.
در حال حاضر چشم انداز آینده متاورس بسیار متفاوت است. بعضی کارشناسان نگاهی خوشبینانه به آینده متاورس داشته و برخی بالعکس آن را طرحی محکوم به شکست قلمداد می کنند.
اخیرا شرکت متا سناریویی را از متاورس نشان داد که در آن یک زن جوان در خانه خود روی کاناپه نشسته است و در اینستاگرام می‌چرخد و همزمان ویدیو یکی از دوستانش را میبیند که در کنسرت یک خواننده معروف است.
او با دیدن این ویدیو به شکل هولوگرامی در کنسرت ظاهر می شود. به این ترتیب او میتواند با دوستش که به طور فیزیکی آنجاست تماس چشمی برقرار کند، هر دو نفر می‌توانند کنسرت را به طور یکسان بشنوند و صحنه را تماشا کنند. این ایده به نظر جالب می رسد، اما در واقع، این فناوری ما را با بزرگترین مشکل “متاورس” روبرو می کند: مقوله حفظ حریم خصوصی!
به باور بیشتر متخصصان، حفظ حریم خصوصی و ایمنی باید از همان روز اول در متاورس ایجاد شود. شما می‌توانید تصمیم بگیرید که چه زمانی می خواهید با افراد دیگر در ارتباط باشید، چه زمانی می‌خواهید کسی را از ظاهر شدن در فضای خود مسدود کرده یا چه زمانی می خواهید استراحت کرده و تنها بمانید.
این بازی یک بازی بسیار خطرناک محسوب می شود زیرا شما تقریباً با هر نوع رسانه ای که می تواند به صورت دیجیتالی مانند عکس ها، فیلم ها، هنر، موسیقی، کتاب ها و بازی ها نمایش داده شود، چیزهایی را از دنیای فیزیکی به ماورای جهان وارد خواهید کرد. بسیاری از چیزهایی که امروزه فیزیکی هستند، مانند صفحه نمایش، در آینده فقط می‌توانند هولوگرام باشند. ب
احتمالا در آینده ای نه چندان دور شما به یک تلویزیون فیزیکی نیاز نخواهید داشت و می‌توانید اشیا اطرافتان را برداشته و آنها را به عنوان هولوگرام در واقعیت افزوده به دنیای فیزیکی بفرستید.
چرا متاورس شامل هولوگرام می‌شود؟
هنگامی که اینترنت برای اولین بار معرفی شد با یک سری از نوآوری‌های تکنولوژیک همراه بود. برای نمونه به کمک اینترنت، رایانه ها می توانستند به هم متصل شده و افراد از طریق صفحات اجتماعی باهم ارتباط برقرار کنند. این ویژگی های تکنیکی بلوک های سازنده ای بودند که سپس برای ایجاد ساختارهای انتزاعی اینترنتی که میشناسیم استفاده شد: وب سایت ها، برنامه ها، شبکه های اجتماعی و هر چیز دیگری که بر آن عناصر اصلی تکیه دارد، دنیای اینترنت امروزی را شکل داد.
متاورس مانند فناوری های همگرا نیست که بخشی از اینترنت محسوب شود اما همچنان برخی فناوری ها مانند نمایشگرها، صفحه‌کلیدها، ماوس‌ها و صفحه‌نمایش‌های لمسی برای کارکرد آن ضروری هستند.
در متاورس نیز بلوک های جدیدی وجود دارد. مواردی مانند توانایی میزبانی صدها نفر در نمونه ای از یک سرور از جمله ویژگی های هیجان انگیز متاورس محسوب می شوند.
پیش بینی می شود در حالت ایده آل، نسخه های آینده متاورس قادر خواهند بود هزاران یا حتی میلیون‌ها نفر را به طور همزمان مدیریت کرده یا ابزارهای ردیابی حرکت که می توانند تشخیص دهند که شخص به کجا نگاه می‌کند یا دستانش کجاست را ارائه کنند.
به ظاهر این فناوری های جدید می توانند بسیار هیجان انگیز و آینده نگرانه باشند.
با این حال، محدودیت‌هایی نیز در این دنیای مجازی وجود دارد که ممکن است غلبه بر آنها غیرممکن باشد. وقتی شرکت های تکنولوژی مانند مایکروسافت یا متا ویدیوهای تخیلی از چشم اندازهای آینده خود را نشان می دهند، اغلب تمایل دارند نحوه تعامل مردم با متاورس را پنهان کنند.
هدست‌های واقعیت مجازی هنوز هم بسیار زمخت هستند و اکثر افراد در صورت استفاده طولانی مدت، دچار بیماری حرکت یا درد فیزیکی می شوند. عینک های واقعیت مجازی نیز با مشکل مشابهی روبرو هستند، علاوه بر این مساله نه چندان مهم، سوالی مهم مطرح است که چگونه مردم می توانند آن ها را در انظار عمومی استفاده کنند؟
بنابراین،مهمترین چالش موجود در دنیای متاورس این است که چگونه شرکت های فناوری ایده تکنولوژیکی خود را بدون نشان دادن واقعیت هدست های حجیم و عینک های تیره نشان می دهند؟ در تبلیغاتی که متا نشان می دهد هیچ اثری از این هدست و عینک ها وجود ندارد! من از درهم شکستن این توهم متنفرم، اما باید اذعان داشت که حتی با نسخه های بسیار پیشرفته تکنولوژی موجود امکان حذف این ابزار وجود ندارد.
برخلاف آواتارهای دیجیتال، که در حال حاضر بسیار عالی به نظر رسیده اما باز هم جای پیشرفت دارند، زیرا هم اکنون هیچ نسخه ای از ایجاد یک تصویر سه بعدی در هوا بدون شرایط کاملاً کنترل شده وجود ندارد. شاید منظور ویدیوهای تبلیغاتی تصاویری باشد که از طریق عینک نمایش داده می‌شوند، زیرا در ویدیو منتشر شده توسط متا هر دو زن عینک مشابهی دارند اما حتی ساخت عینک های جمع و جور مانند عینک های عادی با چنین قابلیتی، کار ساده‌ای نیست.
از سوی دیگر باید توجه داشت که اغلب در ویدیوهای دمو، پنهان کاری‌هایی در نحوه عملکرد متاورس وجود دارد. یکی دیگر از دمو های متا، کارکترهایی را نشان می دهد که در فضا شناور هستند! آیا این افراد به یک دکل هوایی غوطه ور متصلند یا فقط پشت میز نشسته اند؟
شخصی که با هولوگرام نشان داده می شود آیا هدست دارد و اگر دارد، پس چگونه صورتش اسکن می‌شود؟ شخصی آیتم‌های مجازی را می گیرد اما چطور میتواند آن اشیاء را در دستان فیزیکی خود نگه دارد! این موارد هنوز به عنوان چالش هایی در دنیای متاورس محسوب می شوند که پاسخی از سوی سازندگان این ایده برایشان در نظر گرفته نشده است. در یادداشت بعدی به طور خاص به بررسی سازندگان دنیای متاورس می پردازیم.
/سیناپرس/
