مادرانهنویسی؛ انتقال تجربیات به دیگر مادران
نشست و هم اندیشی “بررسی مادرانه و پدرانه نویسی در وبلاگستان” به همت پایگاه تحلیلی- خبری مهرخانه و با حضور نویسندگان وبلاگ های “به رنگ پدر“، “زیر یک سقف“، “مسیر“، “گل باغ بهشت“، “میوه ممنوعه“، “مادرانه”، “نخلی” و “ماه تی تی” صبح پنجشنبه 21مهرماه در سالن نشست های نمایشگاه رسانه های دیجیتال برگزار شد.
مادرانه نویسی و انتقال تجربیات به دیگر مادران
در ابتدای نشست، نویسنده وبلاگ مسیر در خصوص انگیزه مادرانه نوشتن در فضای مجازی گفت: من فکر می کنم وبلاگ نویسی یک کار سلیقه ای است و مشکلات و اثراتی دارد و انگیزه ما از نوشتن بستگی به نگاه ما دارد.
نویسنده وبلاگ گل باغ بهشت نیز ثبت خاطرات و نوشتن درباره معایب و حسن های فرزندش را به عنوان اصلی ترین انگیزه خود معرفی کرد و ادامه داد: اینگونه فرزندم وقتی بزرگ شد، می تواند خاطراتش را مرور کند.
وی ارائه تجربه های مادرانه اش به دیگران را به عنوان هدف دیگر مادرانه نویسی در وبلاگستان عنوان کرد و گفت: بسیاری از زنان و مادران جامعه، وبلاگ نویسی را یکی از راه های انتقال این تجربیات می دانند و در فضای اینترنت با توضیح مکتوب مطالب، راحت تر می توان به هدف خود رسید و دیگران با جستجوی موضوعی مطالب، راحت تر می توانند به هدف خود برسند.
در ادامه مدیر وبلاگ مادرانه تصریح کرد: هدف من از مادرانه نویسی ارائه نمایشی از رفتارهای مادرانه به صورت جزئی بوده است، به علاوه اینکه به این طریق دنیای مادرانه ام به دیگران انتقال پیدا کرده و راحت تر می توانم با دیگر مادران ارتباط برقرارکنم.
مدیریت کامنت ها در مادرانه نویسی
نویسنده وبلاگ مسیر با بیان اینکه صرف نوشتن، تاثیری بر رفتارهای فرزندانم نداشته است، گفت: نوشتن و کامنت هایی که افراد در وبلاگم قرار می دهند، باعث می شود یک بار دیگر اتفاق را بررسی کنم. نظرات افراد خیلی تاثیرگذار است و من ممکن است موقع نوشتن از کامنت ها تاثیر گرفته و نگاهم را به مسئله تغییر دهم.
نویسنده گل باغ بهشت به نحوه مدیریت کامنت هایش پرداخت و افزود: من به شخصه با کامنت های جنجالی مواجه نشدم. شاید دلیلش تجربه چند ساله وبلاگ نویسی من قبل از مادرانه نویسی باشد و به این نتیجه رسیدم که مسائل جنجالی و مورد چالش را به اشتراک نگذارم. مثلاً من یک مادر شاغل هستم، اما این وضعیت را به دیگران توصیه نمی کنم و در نتیجه درباره اش نمی نویسم. اما کامنت های مخالفی بوده است که من از آن ها استفاده کرده ام و نوع نگاه من اصلاح شده است.
چگونه در وبلاگستان اشتباهات فرزندانمان را انعکاس دهیم؟
به اعتقاد نویسنده وبلاگ مسیر، مطالبی باید انتشار یابد که وقتی بچه ها بعداً آن ها را می خوانند از کار های خودشان شرمنده نشوند.
سارا عرفانی نویسنده وبلاگ به رنگ پدر نیز با تایید این مطلب گفت: من فکر می کنم در حدی که مشکل ایجاد نکند باید منتشر شود. شاید اینگونه مطالب ما به سمت انتشار نکات مثبت پیش برود، اما نمی شود راحت از نکات منفی حرف زد.
مدیر وبلاگ گل باغ بهشت با بیان اینکه نوشتن خاطرات کودکان در آینده تاثیرات خوبی خواهد داشت، ادامه داد: وقتی برای یک نفر از اشتباهات دوران بچگی تعریف می کنی، جذابیت خاصی برای او دارد و باعث خنده شان می شود. به نظر می رسد انتشار این گونه اشتباهات که عادی نیز محسوب می شود، اشکالی ندارد و من فکر می کنم اگر وبلاگی باشد که فقط درباره اشتباهات بچه ها بنویسد، خیلی جالب نباشد و بچه فکر می کند تمام مختصات شخصیتی او در حال مرور است.
نوسنده وبلاگ زیر یک سقف با بیان اینکه به نظر من مهم است اشتباه چه باشد گفت: هر اشتباهی را نمی توان نوشت و من بسیار مواظبم اشتباهاتی را ننویسم که در دوره نوجوانی فرزندانم را اذیت کند.
وی تصریح کرد: برخی مسائل خصوصی بین مادر و فرزند است و من با عمومی کردن برخی مسائل مخالفم. اگر بخواهیم برای رسیدن به راه حل، آن اشتباه را عمومی کنیم و درباره اش مطلب بنویسیم خوب است که آن مطلب را بعد از رسیدن به راه حل حذف کنیم.
به گفته نویسنده وبلاگ مادرانه آبروی بچه را بردن با غیبت کردن یکی است و به نظرم می شود این مطلب را نوشت بدون این که بگوییم به طور خاص مربوط به فرزند من است.
پدرانه نویسی؛ تجربه ای متفاوت
در ادامه نشست محمد رضا موذن زاده نویسنده وبلاگ به رنگ پدر گفت: من فکر می کنم جای پدرانه نویسی در وبلاگ مربوط به کودکان بسیار خالی است؛ چه در حوزه خاطره نویسی و چه در حوزه تربیت فرزند. من کتابی می خواندم که در آن تاکید شده بود اثر بازی هایی که پدر با فرزند خود انجام می دهد، بر یادگیری فرزند بسیار متفاوت است و تحلیل کرده بود این بازی ها هیجان بیشتری داشته و بعدی از تربیت کودک را پوشش می دهد و اگر پدری همبازی فرزندش نشود، این بعد تربیتی او کمرنگ خواهد شد. این مسئله در تمام ارکان تربیت فرزند وجود داشته و تربیت باید به صورت مشارکتی پیش برود.
تفاوت فرصت و زمان در پدرانه و مادرانه نویسی
عباس حسین نژاد نوسنده وبلاگ ماه تی تی در ادامه اظهار داشت: در مادرانه و پدرانه نویسی به نظر من تفاوت فرصت و زمان وجود دارد، نه تفاوت در نگاه. آنچه درباره فرزندان کشف می شود و توسط مادران اتفاق می افتد بیشتر به خاطر زمان بیشتری است که مادران با فرزندان به سر می برند.
وی با بیان اینکه جذابیت پدرانه و مادرانه نویسی، نوشتن از اشتباهات فرزندان است، گفت: ظرافت در نوشتن بر این جذابیت تاثیر می گذارد و به نظر من ربطی به جنسیت ندارد و این مربوط به مطالعه و تجربه و کتاب های مطالعه شده و سال های صرف شده در نوشتن می شود.
فاطمه انتصاری دیگر نویسنده وبلاگ ماه تی تی به ضرورت وجود عکس در این وبلاگ ها اشاره و تصریح کرد: وبلاگ تخصصی بچه ها باید شامل عکس باشد، و به نظر من صفحه وبلاگ جای خوبی است که برای بچه ها عکس بگذاریم و من با این قضیه مشکلی ندارم.
در بحث موضوعی وبلاگ های مادرانه و پدرانه، نوآوری وجود ندارد
نویسنده وبلاگ به رنگ پدر با بیان اینکه باید کارکرد وبلاگ ها مشخص شود، گفت: الان فضای وبلاگ ها عملاً نزدیک به هم هستند و مرز بین وبلاگ و سایت قابل تشخیص نیست و به نظر من باید کارکرد وبلاگ ها مشخص شود، همان طور که ما سایت عکس یا سایت آموزشی داریم و با وجود سایت های آموزشی، سایت های عکس تعطیل نشدند و به نظر من در حوزه کودکان می توانند بعضی وبلاگ ها مربوط به عکس بچه ها باشد و حتی می تواند عکس های زیبای کودکان منتشر شود.
وی ادامه داد: من فکر می کنم در بحث موضوعی وبلاگ های مادرانه و پدرانه نوآوری وجود ندارد و همه نویسنده ها به سمت خاطره نویسی می روند.
نوشتن از واقعیات، یکی از راه های انتشار سبک زندگی دینی
حسن جلالی نویسنده وبلاگ میوه ممنوعه در ادامه گفت: عده ای از طرفداران وبلاگ نویسی، وبلاگستان را به سمت مطالبات می کشند و عده دیگر معتقدنند وبلاگستان باید به سمت فضاهای شخصی گرایش پیدا کند و من با دسته دوم موافقم. به نظر من وبلاگ یک قدم جلوتر از رسانه هایی مثل روزنامه ها و تلویزیون است و مخاطب خیلی راحت می تواند با نویسنده وبلاگ ارتباط پیدا کند و به نظر من شخصی نویسی از مزایای وبلاگستان است و برای تحصیل یک سبک زندگی، موثرتر از هر فعالیت دیگری است.
در ادامه حسین نخلی اظهار داشت: من حدود 15 سال در اینترنت به صورت حقیقی فعالیت کرده ام و از زمان تولد اولین فرزندم این تجربیات را به صورت مستقیم برای فرزندانم نوشته ام و زندگی خود را منعکس کرده ام. من به وبلاگ نویسی به عنوان دفتر خاطرات مجازی نگاه کرده ام که هم برای آینده فرزندانم بماند و هم اینکه خودم در جریان زندگی قرار بگیرم و اتفاقاتی که می افتد را فراموش نکنم و این زندگی یک خانواده مسلمان است و ترویج یک نوع سبک از زندگی است. من فکر می کنم ما از نشر عقایدمان می ترسیم و می خواهیم خودمان را با فضای مجازی منطبق کنیم، در حالی که نوشتن از واقعیات زندگی و نوع زندگی، من یکی از راه های منتشر کردن فرهنگ دینی زندگی و سبک زندگی من است.
انتهای پیام/.